The Fireman - Electric Arguments
Na een creatieve dip die het grootste deel van de jaren 80 en 90 besloeg, maakte Paul McCartney de afgelopen tien jaar weer met enige regelmaat prima platen, met het vorig jaar verschenen Memory Almost Full als voorlopig hoogtepunt. Toch viel er ook op Memory Almost Full wel wat aan te merken. Ook op zijn laatste plaat bleef McCartney immers weer keurig binnen de gebaande paden en deed maar weinig herinneren aan de zo avontuurlijke kant van de voormalige Beatle. Op Electric Arguments, de derde plaat van The Fireman, laat deze avontuurlijke kant van Paul McCartney zich gelukkig wel weer eens nadrukkelijk horen. Waar de vorige twee platen van het hobbyproject van Paul McCartney en producer Youth vooral elektronische, en wat mij betreft weinig aansprekende, soundscapes lieten horen, laat Electric Arguments zich toch vooral beluisteren als een echte McCartney plaat. Een hele bijzondere McCartney plaat die werkelijk alle kanten op schiet. Electric Arguments opent rauw en bluesy, maar schakelt vervolgens net zo makkelijk naar folk, elektronica en vooral psychedelica. Heel toegankelijk is het allemaal niet, al verliezen McCartney en Youth het popliedje dit keer nergens uit het oog. Bij eerste beluistering overheerst nog vooral de verbazing, maar luister wat vaker naar deze plaat en de ene na de andere prachtsong openbaart zich. Het doet hier en daar wat denken aan de Beatles in hun experimentele dagen, maar Electric Argument klinkt net zo goed hedendaags. Electric Arguments laat een bevrijde Paul McCartney horen. Bevrijdt van de wurggreep van een decennia durend platencontract, bevrijdt van het huwelijk met een lastige vrouw, bevrijdt van alle vooroordelen waar een plaat die onder de naam Paul McCartney wordt uitgebracht tegenaan loopt. Electric Arguments behoort in stilistisch en vocaal opzicht zonder meer tot het spannendste dat Paul McCartney de afgelopen drie decennia heeft uitgebracht en wat mij betreft ook tot het beste. Electric Arguments is een buitengewoon indrukwekkende plaat van een levende legende die hopelijk nog heel wat jaren mee kan. Erwin Zijleman
Na een creatieve dip die het grootste deel van de jaren 80 en 90 besloeg, maakte Paul McCartney de afgelopen tien jaar weer met enige regelmaat prima platen, met het vorig jaar verschenen Memory Almost Full als voorlopig hoogtepunt. Toch viel er ook op Memory Almost Full wel wat aan te merken. Ook op zijn laatste plaat bleef McCartney immers weer keurig binnen de gebaande paden en deed maar weinig herinneren aan de zo avontuurlijke kant van de voormalige Beatle. Op Electric Arguments, de derde plaat van The Fireman, laat deze avontuurlijke kant van Paul McCartney zich gelukkig wel weer eens nadrukkelijk horen. Waar de vorige twee platen van het hobbyproject van Paul McCartney en producer Youth vooral elektronische, en wat mij betreft weinig aansprekende, soundscapes lieten horen, laat Electric Arguments zich toch vooral beluisteren als een echte McCartney plaat. Een hele bijzondere McCartney plaat die werkelijk alle kanten op schiet. Electric Arguments opent rauw en bluesy, maar schakelt vervolgens net zo makkelijk naar folk, elektronica en vooral psychedelica. Heel toegankelijk is het allemaal niet, al verliezen McCartney en Youth het popliedje dit keer nergens uit het oog. Bij eerste beluistering overheerst nog vooral de verbazing, maar luister wat vaker naar deze plaat en de ene na de andere prachtsong openbaart zich. Het doet hier en daar wat denken aan de Beatles in hun experimentele dagen, maar Electric Argument klinkt net zo goed hedendaags. Electric Arguments laat een bevrijde Paul McCartney horen. Bevrijdt van de wurggreep van een decennia durend platencontract, bevrijdt van het huwelijk met een lastige vrouw, bevrijdt van alle vooroordelen waar een plaat die onder de naam Paul McCartney wordt uitgebracht tegenaan loopt. Electric Arguments behoort in stilistisch en vocaal opzicht zonder meer tot het spannendste dat Paul McCartney de afgelopen drie decennia heeft uitgebracht en wat mij betreft ook tot het beste. Electric Arguments is een buitengewoon indrukwekkende plaat van een levende legende die hopelijk nog heel wat jaren mee kan. Erwin Zijleman