08 oktober 2009

J. Tillman - Year In The Kingdom

Je zou zeggen dat J.(Josh) Tillman het als drummer van het steeds populairder wordende Fleet Foxes druk zat heeft, maar kennelijk heeft hij ook nog altijd voldoende tijd voor zijn solocarrière. Deze carrière heeft inmiddels een aantal hele aardige platen opgeleverd, met het vorig jaar verschenen Vacilando Territory Blues als voorlopig hoogtepunt. Deze plaat wordt nu overtroffen door Year In The Kingdom, want zo goed als op zijn nieuwe plaat hebben we J. Tillman nog niet gehoord. Heel veel veranderd is er overigens niet, want ook Year In The Kingdom bevat weer voornamelijk intieme en over het algemeen behoorlijk donker gekleurde folkliedjes. Het is muziek die behoorlijk ver is verwijderd van de muziek die Tillman met Fleet Foxes maakt, al zijn er ook wel raakvlakken, bijvoorbeeld wanneer Tillman zeer incidenteel fraaie harmonieën van stal haalt. Year In The Kingdom is misschien nog wel soberder dan zijn voorgangers en bevat bijna verstilde muziek. Het is muziek waar je tegen moet kunnen, dat is zeker, maar die voor een ieder die er tegen kan veel te bieden heeft. De songs van J. Tillman dringen zich, net als op zijn vorige platen, niet erg op, maar komen zelfs bij halve beluistering op de achtergrond goed tot hun recht. Year In The Kingdom is echter het mooist wanneer je er even voor gaat zitten. Dan blijkt immers pas hoe vernuftig de op het eerste gehoor betrekkelijk eenvoudige klinkende songs in elkaar zitten en hoe afwisselend en doeltreffend de instrumentatie is. Tillman is nog altijd geen groot zanger, maar hij beschikt wel over een stem die goed past bij de nogal sombere muziek die hij maakt en het is bovendien een stem die niet snel verveelt of irriteert. Het is een stem die het uitstekend doet in de songs die het moeten doen met slechts wat getokkel op de gitaar, maar die ook niet uit de toon valt wanneer Tillman net wat meer instrumenten uit de kast trekt. Year In The Kingdom van J. Tillman is een plaat om je mee op te sluiten tijdens menige donkere herfstavond. Het is bovendien een plaat die, nog meer dan zijn voorgangers, bewijst dat er voor J. Tillman muzikaal leven is naast Fleet Foxes, wat gezien het niveau van deze band een hele prestatie is. Erwin Zijleman