08 januari 2014

Bruce Springsteen - High Hopes

Een nieuwe Springsteen plaat is altijd iets om naar uit te kijken, maar ik had eerlijk gezegd geen 'high hopes' met betrekking tot de man’s nieuwe plaat. High Hopes werd nauwelijks een maand geleden aangekondigd als een cd met restmateriaal en van restmateriaal krijg ik het meestal niet heel warm. Nu is restmateriaal van Springsteen natuurlijk wat anders dan restmateriaal van een muzikant met een wat minder rijk oeuvre dan The Boss, maar restjes zijn restjes. Na eerste beluistering van High Hopes eerder deze week, wist ik direct dat Bruce Springsteen op zijn nieuwe plaat geen opgewarmde kliekjes serveert. High Hopes bevat voornamelijk nieuw opgenomen versies van oude songs, nieuwe studio versies van een aantal live favorieten en een paar echte restjes. Dat klinkt niet heel erg urgent, maar High Hopes is een energieke plaat die een gedreven Springsteen laat horen. De meest opvallende naam op High Hopes is ongetwijfeld die van Tom Morello; bekend als gitarist van Rage Against The Machine en het afgelopen jaar als vervanger van Steve van Zandt vaak vaste gitarist in de E-Street Band. Morello voorziet veel van de songs op High Hopes van opvallend gitaarwerk, dat prima past in het toch ook herkenbare Springsteen geluid. Een deel van de tracks werd opgenomen tijdens de laatste tournee van Springsteen. Hieronder de titeltrack en opener van de plaat, een cover van een song van de obscure band The Havalinas, dat een lekker soulvolle versie krijgt, waarna je op een of andere manier weet dat het wel goed komt met de plaat. De tweede track op de plaat, Harry’s Place was oorspronkelijk bedoeld voor The Rising, maar haalde die plaat uiteindelijk niet. Springsteen heeft de track nu voorzien van bluesy accenten, lekkere lome vocalen en werkelijk geweldig gitaarwerk van Morello, waarmee het direct één van de eerste hoogtepunten van High Hopes is. Een volgende hoogtepunt is de nieuwe versie van American Skin (41 Shots) dat tot voor kort alleen was te vinden op de matige live-plaat Live In NYC uit 2001 en nu de emotionele lading mee krijgt die de song verdient. Ook de vierde track op de plaat kan worden gerekend tot de betere songs op de plaat. Just Like Fire Would van de cultband The Saints wordt omgetoverd tot een echte Bruce Springsteen & The E-Street Band track en barst van de energie. Het ingetogen Down In The Hole (dat zich wel erg nadrukkelijk heeft laten inspireren door I’m On Fire) overtuigt net wat minder, net als het wat flauwe Heaven’s Wall dat alleen overeind blijft door de scheurende gitaar van Morello. Met Frankie Fell In Love herpakt Springsteen zich weer en zet hij een gloedvol liefdesliedje neer dat herinnert aan de gloriedagen van Bobby Jean. Het wat Keltisch aandoende This Is Your Sword klinkt op zijn minst lekker, waarna het geïnspireerd en avontuurlijk klinkende Hunter Of Invisible Game weer eens laat horen hoe Springsteen zich heeft laten inspireren door Dylan, zonder te vervallen in epigonisme. The remake van The Ghost Of Tom Joad is een volgende verrassing op High Hopes. De oorspronkelijk akoestische track krijgt hier een flink aangeklede versie van ruim 7 minuten, waarin wederom Tom Morello mag schitteren, maar de zang van Springsteen uiteindelijk voor het kippenvel zorgt.  Het ingetogen en langzaam naar een climax toewerkende The Wall is mooi, maar wordt weer overtroffen door Springsteen’s versie van Dream Baby Dream van Suicide. Springsteen speelde dit met een pomporgel tijdens zijn solotour van inmiddels al weer flink wat jaren geleden en maakte destijds een onuitwisbare indruk. De versie op High Hopes is minstens net zo indringend en is voor mij het hoogtepunt op de plaat. Alles bij elkaar bevat High Hopes voornamelijk goede songs en scoort het voor mij uiteindelijk hoger dan de vorige platen met de E-Street Band. Wat was aangekondigd als een restjesdag blijkt uiteindelijk een meergangen maaltijd met meer dan een handvol bijzonder smakelijke verrassingen. De aankondiging van High Hopes werd wat lauwtjes ontvangen, maar geloof me, dit is een hele goede Springsteen plaat. Ik ben er in ieder geval heel blij mee. Snelle beslissers worden nog blijer, want een (naar verluid zeer schaarse) eerste editie bevat een bonus-DVD met een integrale live-vertolking van Born in The U.S.A. uit 2013. Erwin Zijleman