31 mei 2014

Amy LaVere - Runaway's Diary

Amy LaVere maakt inmiddels al zo’n 8 jaar platen, maar de van oorsprong Texaanse, maar al jaren vanuit Memphis, Tennessee opererende singer-songwriter, was me tot dusver nog niet echt opgevallen. 

Dat is in één klap veranderd met het geweldige Runaway’s Diary, dat ik reken tot de beste rootsplaten van het moment. 

Het leven ‘on the road’ staat centraal op de door North Mississippi All Stars gitarist Luther Dickinson (zoon van topproducer Jim Dickinson) geproduceerde plaat. Op de plaat, die ook gastbijdragen van gerenommeerde sessiemuzikanten als Will Sexton en Tim Reagan bevat, maakt Amy LaVere de rootsmuziek die hoort bij het diepe zuiden van de Verenigde Staten. 

Het is rootsmuziek die put uit de archieven van de country, folk, blues, rockabilly en Texaanse rootsrock, maar Amy LaVere is ook niet vies van een vleugje pop, waardoor Runaway’s Diary een opvallend toegankelijke plaat is. 

LaVere heeft een zwoel en sexy stemgeluid met een rauw randje, dat uitstekend past hij haar stemmige songs. Het zijn stemmige songs die opvallen door een buitengewoon trefzekere instrumentatie. Hierin domineert het prachtige gitaarwerk van Dickinson en Sexton, maar ook de bijdragen van onder andere mellotron en saxofoon dragen nadrukkelijk bij aan het opvallende geluid op de nieuwe plaat van Amy LaVere. 

Runaway’s Diary doet, vooral vanwege de vocalen, wel wat denken aan de platen van Kasey Chambers, al heeft Amy LaVere absoluut een duidelijk eigen geluid; enerzijds door de fraaie instrumentatie en anderzijds door het lage tempo van veel van haar songs. 

Runaway’s Diary is zo’n plaat die de drukte van de Randstad onmiddellijk verruilt voor de uitgestrektheid van het Zuiden van de Verenigde Staten, waarbij de bars  van Memphis worden afgewisseld met eindeloze snelwegen en zompige moerrassen. Amy LaVere heeft een geluid dat past bij rokerige bars, snikhete dagen en broeierige avonden vol zoemende insecten maar gelukkig ook een zuchtje wind. Het is knap als een plaat zoveel beelden op het netvlies tovert als Runaway’s Diary van Amy LaVere en zelfs nog gevoelens weet over te dragen. 

Runaway’s Diary is een opvallend intieme plaat. Dat heeft alles te maken met het mooie en bijzonder stemmige geluid op de plaat en de heerlijke zang van Amy LaVere, maar ook haar persoonlijke songs dragen nadrukkelijk bij aan de bijzondere sfeer op de plaat. Het niveau van de songs van Amy LaVere ligt hoog. Zo hoog dat de covers van songs van grootheden als Townes van Zandt en John Lennon niet direct opvallen tussen de originelen van Amy LaVere. 

Runaway’s Diary van Amy LaVere is voorbij voor je het weet, maar vervolgens wil je maar één ding: veel meer. Amy LaVere heeft naast Runaway’s Diary overigens nog veel meer moois op haar naam staan. Met name Stranger Me uit 2011 kan ik warm aanbevelen aan een ieder met een rootshart. Het is een breakup plaat die diep onder de huid kruipt en een prachtige aanvulling op het wat meer uitbundige Runaway’s Diary. Wat ben ik blij met deze ontdekking. Erwin Zijleman