25 oktober 2017

Colleen - A Flame My Love, A Frequency

De Française Cécile Schott begon een jaar of 15 geleden als Colleen met het maken van muziek toen ze de beschikking kreeg over software die haar in staat stelde om allerlei geluiden en samples aan elkaar te knopen tot fascinerende soundscapes. 

Hoe dat klinkt is prachtig te horen op het buitengewoon fascinerende Everyone Alive Wants Answers uit 2003, dat me ook bij de zoveelste beluistering nog weet te betoveren met een klankentapijt dat de fantasie in extreme mate prikkelt. 

Colleen maakte het de luisteraar op haar eerste platen niet makkelijk met haar ongrijpbare soundscapes, al waren de platen zeker niet zo ontoegankelijk als het bovenstaande doet vermoeden. Luister naar Everyone Alive Wants Answers of een van de volgende platen en je wordt betoverd door even mooie als intrigerende klanken, die je langzaam maar zeker meevoeren naar sprookjeswerelden. 

Na een aantal hele bijzondere platen verloor ik Colleen een jaar of tien geleden uit het oog, maar twee jaar geleden dook de Française weer op met het bijzonder fraaie en nog altijd fascinerende Captain Of None. Colleen had haar bijzondere geluid op deze plaat  verder vervolmaakt en voegde dit keer ook vocalen toe aan haar even ongrijpbare als betoverende muziek, waaraan inmiddels het bijzondere geluid van een Italiaanse ‘viola da gamba’ was toegevoegd. 

Met A Flame My Love, A Frequency zet Colleen een volgende stap. Sinds haar vorige plaat is er weer veel veranderd. Colleen kreeg de beschikking over een zogenaamde ‘Critter and Guitari synthesizer’ en deze speelt een voorname rol op haar nieuwe plaat. Ook in emotioneel opzicht veranderde er het een en ander sinds Captain Of None. Parijs, de oude thuisbasis van Colleen (ze opereert tegenwoordig vanuit het Spaanse San Sebastian) werd eind 2015 getroffen door bloederige terroristische aanslagen en deze hebben veel indruk gemaakt op Colleen. 

Ook op A Flame My Love, A Frequency laat Cécile Schott haar stem horen, maar verder is het een flink andere plaat dan zijn voorganger. Haar nieuwe elektronische speelgoed creëert een bijzonder geluid vol herhalingen en bijzondere geluiden. Vergeleken met de klanken vol fluitende vogeltjes van haar debuut klinkt A Flame My Love, A Frequency wat killer dan we van Colleen gewend zijn, maar intrigerend is het zeker. 

Colleen maakt, zeker wanneer ze de vocalen achterwege laat, muziek die zo vervreemdend kan werken dat je er helemaal niets mee kunt of wilt, maar net als in het verleden is het ook muziek vol puzzelstukjes die een voor een op hun plek vallen. Alledaagse kost is het zeker niet, maar hoe vaker ik naar A Flame My Love, A Frequency hoe meer alle bijzondere geluiden op de plaat samenvloeien tot muziek die iets met je doet. 

Natuurlijk is het vaak ongrijpbaar en minimalistisch, maar laat de muziek van Colleen de fantasie prikkelen en er gebeuren mooie dingen. A Flame My Love, A Frequency is bovendien een plaat die uitnodigt tot associëren. Colleen maakt op haar nieuwe plaat muziek van de toekomst, maar ze refereert ook aan de muziek uit de jaren 70 die achteraf bezien tot de eerste stapjes van de elektronische popmuziek moet worden gezien. 

Colleen voorziet de ruimte van ongrijpbare en beeldende klanken waar je zelf de beelden bij mag verzinnen. Dat is zeker in het begin niet makkelijk, maar nu ik A Flame My Love, A Frequency wat vaker heb gehoord, domineren voor mij de schoonheid en het avontuur en groeit de bewondering voor het bijzondere werk van Colleen bij iedere luisterbeurt. Erwin Zijleman

De muziek van Colleen is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://colleencolleen.bandcamp.com/album/a-flame-my-love-a-frequency.