De wonderschone harmonieën van Don en Phil Everly zijn al decennia ongeëvenaard, maar wat kwamen Jack Torrey en Page Burkum drie jaar geleden dichtbij. De broers deden drie jaar geleden geen moment moeite om hun belangrijkste inspiratiebron voor zichzelf te houden en dat doen The Cactus Blossoms ook op Easy Way niet. Niets nieuws onder de zon dus, maar wat geeft het als de songs nog net wat mooier zijn, de instrumentatie nog net wat sfeervoller is en Jack Torrey en Page Burkum wederom strooien met harmonieën die direct goed zijn voor kippenvel en die de tijd even stil laten staan in de jaren 50 en 60.
Drie jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van The Cactus Blossoms. Jack Torrey en Page Burkum maakten op You’re Dreaming geen moment een geheim van hun belangrijkste inspiratiebron. Het doorbraakalbum van het tweetal uit Minneapolis, Minnesota, ademde de muziek van The Everly Brothers en voegde nog een vleugje Buddy Holly en Roy Orbison toe.
The Cactus Blossoms waren zeker niet de eersten die aan de haal gingen met de muzikale erfenis van Don en Phil Everly, maar Jack Torrey en Page Burkum kwamen op You’re Dreaming wel verrassend dichtbij. De stemmen van Jack Torrey en Page Burkum kleurden zo mooi bij elkaar dat het broers leken en dat bleek ook inderdaad het geval (Jack Torrey is een artiestennaam).
De muziek van The Cactus Blossoms kroop af en toe zo dicht tegen de muziek van The Everly Brothers aan dat je net zo goed een plaat van het roemruchte Amerikaanse duo op kon zetten, waardoor de critici niet eensgezind waren over de kwaliteit van You’re Dreaming. Ik vond het echter een prachtige plaat.
Fraaie harmonieën die ook maar in de buurt komen van de harmonieën van Don en Phil Everly kunnen er niet genoeg zijn en ook in muzikaal opzicht was de doorbraakplaat van The Cactus Blossoms een knappe plaat. Jack Torrey en Page Burkum slaagden er samen met producer JD McPherson in om het geluid uit de jaren 50 en 60 nauwgezet te reproduceren, waarna de gouden keeltjes van de twee broers zorgden voor de definitieve verleiding.
De nagenoeg perfecte harmonieën van de broers uit Minneapolis bleven de afgelopen jaren niet onopgemerkt. The Cactus Blossoms waren een veelgevraagde support act en werden genomineerd voor een aantal prijzen. Een ieder die het laatste seizoen van Twin Peaks heeft uitgezeten kwam de broers ook daar nog tegen.
Drie jaar na You’re Dreaming is er een nieuw album, Easy Way. Jack Torrey en Page Burkum produceerden hun nieuwe album zelf, strikten Dan Auerbach voor het schrijven van twee songs en haalden wat extra muzikanten naar de studio. Desondanks lijkt Easy Way als twee druppels water op zijn voorganger.
Ook Easy Way neemt je onmiddellijk mee terug naar de jaren 50 en 60 en put vooral uit de archieven van de country en de rock ’n roll. Ook op Easy Way lijken Don en Phil Everly herenigd, hier en daar afgewisseld door Buddy Holly. In tekstueel opzicht lijken de broers hier en daar net wat meer in het heden te staan, al domineren ook dit keer de tijdloze liefdesliedjes.
Easy Way is daarom meer van hetzelfde en dat is bijna nooit goed. Toch blijf ik de plaat maar uit de speakers laten komen. De songs zijn nog wat beter dan op de vorige plaat, de instrumentatie is, mede dankzij een pedal steel, net wat voller en mooier, het gitaarwerk is wederom van grote klasse en de prachtig in elkaar overlopende stemmen van Jack Torrey en Page Burkum zijn voor mij nog altijd volstrekt onweerstaanbaar.
Don en Phil Everly zorgden in hun beste dagen voor nog net wat meer kippenvel, maar wat komen de broers uit Minneapolis dichtbij en wat is het wonderschoon. Laat Easy Way uit de speakers komen en de tijd lijkt stil te staan. De gitaren vullen prachtig de ruimte, maar nemen eerbiedig gas terug wanneer de gouden keeltjes van The Cactus Blossoms hun werk doen. Niets nieuws onder de zon misschien, maar ach wat is het weer mooi. Erwin Zijleman
The Cactus Blossoms waren zeker niet de eersten die aan de haal gingen met de muzikale erfenis van Don en Phil Everly, maar Jack Torrey en Page Burkum kwamen op You’re Dreaming wel verrassend dichtbij. De stemmen van Jack Torrey en Page Burkum kleurden zo mooi bij elkaar dat het broers leken en dat bleek ook inderdaad het geval (Jack Torrey is een artiestennaam).
De muziek van The Cactus Blossoms kroop af en toe zo dicht tegen de muziek van The Everly Brothers aan dat je net zo goed een plaat van het roemruchte Amerikaanse duo op kon zetten, waardoor de critici niet eensgezind waren over de kwaliteit van You’re Dreaming. Ik vond het echter een prachtige plaat.
Fraaie harmonieën die ook maar in de buurt komen van de harmonieën van Don en Phil Everly kunnen er niet genoeg zijn en ook in muzikaal opzicht was de doorbraakplaat van The Cactus Blossoms een knappe plaat. Jack Torrey en Page Burkum slaagden er samen met producer JD McPherson in om het geluid uit de jaren 50 en 60 nauwgezet te reproduceren, waarna de gouden keeltjes van de twee broers zorgden voor de definitieve verleiding.
De nagenoeg perfecte harmonieën van de broers uit Minneapolis bleven de afgelopen jaren niet onopgemerkt. The Cactus Blossoms waren een veelgevraagde support act en werden genomineerd voor een aantal prijzen. Een ieder die het laatste seizoen van Twin Peaks heeft uitgezeten kwam de broers ook daar nog tegen.
Drie jaar na You’re Dreaming is er een nieuw album, Easy Way. Jack Torrey en Page Burkum produceerden hun nieuwe album zelf, strikten Dan Auerbach voor het schrijven van twee songs en haalden wat extra muzikanten naar de studio. Desondanks lijkt Easy Way als twee druppels water op zijn voorganger.
Ook Easy Way neemt je onmiddellijk mee terug naar de jaren 50 en 60 en put vooral uit de archieven van de country en de rock ’n roll. Ook op Easy Way lijken Don en Phil Everly herenigd, hier en daar afgewisseld door Buddy Holly. In tekstueel opzicht lijken de broers hier en daar net wat meer in het heden te staan, al domineren ook dit keer de tijdloze liefdesliedjes.
Easy Way is daarom meer van hetzelfde en dat is bijna nooit goed. Toch blijf ik de plaat maar uit de speakers laten komen. De songs zijn nog wat beter dan op de vorige plaat, de instrumentatie is, mede dankzij een pedal steel, net wat voller en mooier, het gitaarwerk is wederom van grote klasse en de prachtig in elkaar overlopende stemmen van Jack Torrey en Page Burkum zijn voor mij nog altijd volstrekt onweerstaanbaar.
Don en Phil Everly zorgden in hun beste dagen voor nog net wat meer kippenvel, maar wat komen de broers uit Minneapolis dichtbij en wat is het wonderschoon. Laat Easy Way uit de speakers komen en de tijd lijkt stil te staan. De gitaren vullen prachtig de ruimte, maar nemen eerbiedig gas terug wanneer de gouden keeltjes van The Cactus Blossoms hun werk doen. Niets nieuws onder de zon misschien, maar ach wat is het weer mooi. Erwin Zijleman