De eerste twee album van Emily Jane White trek ik nog vaak uit de kast, haar latere albums veel minder. Het werd me allemaal wat te zweverig, maar op haar nieuwe album heeft Emily Jane White de balans gelukkig hervonden. Immanent Fire verdrijft de laatste zonneschijn voorgoed en omarmt de herfst en de winter. Emily Jane White doet dit met zwaar aangezette en vaak sprookjesachtige klanken, waarin de strijkers vaak aan mogen zwellen. Het kleurt prachtig bij haar stem, die ik schaar onder de mooiere stemmen van het moment. Het levert een album op dat de donkere jaargetijden prachtig in zal kleuren.
Emily Jane White betoverde met indringende foksongs en een mooi geluid, maar vooral met een geweldige stem, die ik destijds omschreef als een stem die de sensualiteit van Hope Sandoval lijkt te combineren met de warmte van Cat Power, de impact van Alela Diane en de passie van PJ Harvey.
Op de albums die volgden sloeg Emily Jane White nieuwe wegen in en werd haar geluid steeds wat zweveriger. Het deed me uiteindelijk zelfs wel wat aan Enya denken en dat was me net wat te zweverig.
Op het in 2016 verschenen They Moved In Shadow All Together was de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter gelukkig weer in balans en drie jaar later is er een nieuw album van Emily Jane White. Immanent Fire werd opgenomen in het zonnige Californië, maar laat zich beluisteren als de soundtrack van de herfst en de winter.
Hier en daar hoor je nog dat Emily Jane White ooit een bijna verstilde folkie was, maar op Immanent Fire zijn haar songs over het algemeen ingepakt in een vol en weids klankentapijt. Wanneer de zweverigheid het wint hoor ik nog steeds wat van Enya, maar omdat de muziek van Emily Jane White wel urgentie uitstraalt, is het een vergelijking die snel vervliegt.
Zeker wanneer Immanent Fire grossiert in donkere klanken en er een vleugje gothic opduikt in de muziek van Emily Jane White is het album niet eens zo heel ver verwijderd van het laatste album van de overigens eveneens vanuit Californië afkomstige Chelsea Wolfe, maar waar laatstgenoemde zo nu en dan de gruizige gitaren binnenboord haalt, kiest Emily Jane White toch vooral voor bijna klassiek aandoende arrangementen.
Immanent Fire is een donker album dat kleurt bij het jaargetijde, maar het is ook een album dat meer dan eens betovert met prachtige klanken, die met grote regelmaat worden ondersteund door piano en strijkers. Een instrumentatie als die op Immanent Fire is al snel overdadig, maar alle pracht op het nieuwe album van Emily Jane White is wat mij betreft functioneel. Je kunt heerlijk verdwalen in het sprookjesachtige klankentapijt op het album, maar je kunt je net zo makkelijk verbazen over de knappe wijze waarop elektronica en organische instrumenten samenvloeien.
In muzikaal opzicht is het allemaal prachtig, maar het sterkste wapen van Emily Jane White blijft haar stem. Ook op Immanent Fire zijn de vocalen weer loepzuiver en blijkt de Amerikaanse singer-songwriter bovendien van vele markten thuis. Soms hoor je de intieme folky, soms de Scandinavische ijsprinses, dan weer de bezwerende gothic of de benevelende new age priesteres.
Immanent Fire van Emily Jane White is een album waarop je steeds weer nieuwe dingen hoort en het is bovendien een album dat je steeds dieper het bijzondere muzikale winterlandschap van Emily Jane White in sleept. Na het briljante Victorian America had ik zo nu en dan enige twijfel over de muzikale koers van de Californische singer-songwriter, maar het wonderschone Immanent Fire neemt gelukkig weer alle twijfels weg. Erwin Zijleman
Immanent Fire van Emily Jane White is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van haar Franse label: https://talitres.bandcamp.com/album/immanent-fire.