Green - The Planets
De uit Chicago afkomstige band Green bracht in het jaar dat het Nederlands voetbalelftal Europees kampioen werd (voor de niet voetballiefhebbers: 1988), het briljante Elaine MacKenzie uit. Een plaat die volgens AllMusic.com vooral in Nederland werd opgepikt, al was het in mijn beleving ook in ons land destijds een behoorlijk obscure plaat. Wel een hele goede plaat trouwens, want in mijn herinnering bevatte Elaine MacKenzie een serie volstrekt onweerstaanbare en nagenoeg perfecte (power)popsongs. Een herinnering die heel aardig bleek te kloppen toen ik de cd het afgelopen weekend, na vele jaren, weer eens in de cd-speler stopte. Na Elaine MacKenzie heb ik eigenlijk nooit meer iets van Green vernomen, maar naar nu blijkt is de band de afgelopen 20 jaar gewoon blijven bestaan en heeft het inmiddels een respectabel aantal platen uitgebracht. Onlangs verscheen er weer een nieuwe plaat van de band, The Planets. The Planets is een plaat die laat horen dat er in de wereld van Green de afgelopen twintig jaar eigenlijk niet zo gek veel is veranderd. Ook op The Planets lijkt Green patent te hebben op tijdloze en absoluut onweerstaanbare popsongs. Bijzonder lekker in het gehoor liggende popsongs die rijkelijk citeren uit de geschiedenis van de powerpop en geen geheim maken van hun bewondering voor het werk van The Kinks (flink wat songs op The Planets zouden zo van de hand van Ray Davies afkomstig kunnen zijn). Tegelijkertijd doet Green veel meer dan het bewandelen van de inmiddels platgestampte paden van de powerpop. De songs op The Planets zitten vol verrassingen en schuwen ook minder voor de hand liggende muzikale uitstapjes niet. Waar de band op Elaine MacKenzie ruim twintig jaar geleden nog vooral voorzichtig geslepen diamanten produceerde, bevat The Planets een ruim assortiment prachtig geslepen edelstenen. Menig band zou er al lang wereldberoemd mee zijn geworden, maar Green moet het helaas nog altijd doen met een zeer bescheiden aanhang. Een aanhang die met de release van The Planets in ieder geval weer met één persoon is uitgebreid. Dat er nog maar velen mogen volgen. Erwin Zijleman
De uit Chicago afkomstige band Green bracht in het jaar dat het Nederlands voetbalelftal Europees kampioen werd (voor de niet voetballiefhebbers: 1988), het briljante Elaine MacKenzie uit. Een plaat die volgens AllMusic.com vooral in Nederland werd opgepikt, al was het in mijn beleving ook in ons land destijds een behoorlijk obscure plaat. Wel een hele goede plaat trouwens, want in mijn herinnering bevatte Elaine MacKenzie een serie volstrekt onweerstaanbare en nagenoeg perfecte (power)popsongs. Een herinnering die heel aardig bleek te kloppen toen ik de cd het afgelopen weekend, na vele jaren, weer eens in de cd-speler stopte. Na Elaine MacKenzie heb ik eigenlijk nooit meer iets van Green vernomen, maar naar nu blijkt is de band de afgelopen 20 jaar gewoon blijven bestaan en heeft het inmiddels een respectabel aantal platen uitgebracht. Onlangs verscheen er weer een nieuwe plaat van de band, The Planets. The Planets is een plaat die laat horen dat er in de wereld van Green de afgelopen twintig jaar eigenlijk niet zo gek veel is veranderd. Ook op The Planets lijkt Green patent te hebben op tijdloze en absoluut onweerstaanbare popsongs. Bijzonder lekker in het gehoor liggende popsongs die rijkelijk citeren uit de geschiedenis van de powerpop en geen geheim maken van hun bewondering voor het werk van The Kinks (flink wat songs op The Planets zouden zo van de hand van Ray Davies afkomstig kunnen zijn). Tegelijkertijd doet Green veel meer dan het bewandelen van de inmiddels platgestampte paden van de powerpop. De songs op The Planets zitten vol verrassingen en schuwen ook minder voor de hand liggende muzikale uitstapjes niet. Waar de band op Elaine MacKenzie ruim twintig jaar geleden nog vooral voorzichtig geslepen diamanten produceerde, bevat The Planets een ruim assortiment prachtig geslepen edelstenen. Menig band zou er al lang wereldberoemd mee zijn geworden, maar Green moet het helaas nog altijd doen met een zeer bescheiden aanhang. Een aanhang die met de release van The Planets in ieder geval weer met één persoon is uitgebreid. Dat er nog maar velen mogen volgen. Erwin Zijleman