The Long Lost is een duo dat bestaat uit man en vrouw Alfred en Laura Darlington. Eerstgenoemde kennen we ook als de muzikant Daedelus, maar op het debuut van The Long Lost tapt Alfred Darlington uit een ander vaatje dan we van hem gewend zijn. Op het debuut van The Long Lost speelt elektronica immers niet meer dan een bijrol en zijn (hip hop) beats zelfs geheel afwezig. The Long Lost maakt muziek voor een regenachtige avond of een slaperige zondagochtend. Stemmige muziek waarin een breed assortiment aan akoestische instrumenten (variƫrend van akoestische gitaren tot blazers, strijkers en zelfs speelgoedinstrumenten) het geluid bepaalt, al ligt hieronder een subtiel elektronisch klankentapijt. De lome songs op het titelloze debuut van The Long Lost hebben een folky inslag, maar verwerken net zo makkelijk invloeden uit de jazz en vooral de bossa nova, waardoor de pastorale muziek van The Long Lost toch niet helemaal in het hokje folktronica past. Laura Darlington neemt het merendeel van de vocalen op deze plaat voor haar rekening en doet dit met haar bijna serene maar toch ook zwoele stem op voortreffelijke wijze, hierbij zeker geholpen door de fraai contrasterende vocale accenten van haar man. Het debuut van The Long Lost is een dromerige plaat met honingzoete muziek. Muziek die makkelijk door kan slaan in de richting van slaapverwekkende zoetsappigheid, hetgeen bij The Long Lost op knappe wijze wordt ondervangen met de muzikale spanning die wordt aangebracht door de bijna onderhuidse elektronische accenten. Het levert een plaat op waarbij het niet alleen heerlijk wegdromen is, maar die ook iedere keer dat je hem hoort weer nieuwe dingen laat horen. Niet direct geschikt voor liefhebbers van de muziek die Daedelus normaal gesproken maakt, maar liefhebbers van stemmige muziek met invloeden uit de folk, jazz en bossanova die niet vies zijn van en avontuurlijk laagje elektronica, hebben met het debuut van The Long Lost iets in handen dat wel eens uit kan groeien tot een buitengewoon verslavende plaat voor alle dagen van de week. Erwin Zijleman