Scott Matthew - There Is An Ocean That Divides...
Er zijn vast mensen die het leuk vinden, maar zelf heb ik het niet zo op overdreven lange album titels. There Is An Ocean That Divides And With My Longing I Can Charge It With A Voltage That's So Violent To Cross It Could Mean Death begint daarom wat mij betreft met een aantal strafpunten. Strafpunten die Scott Matthew, want dat is de maker van de plaat (die ik in de rest van deze recensie There Is An Ocean That Divides... zal noemen), overigens wel kan hebben. De uit New York opererende, maar oorspronkelijk uit Australië afkomstige, Scott Matthew debuteerde vorig jaar met een bijzonder indrukwekkende titelloze plaat. Een plaat met intieme popliedjes die Scott Matthew de vergelijking opleverde met onder andere Elliott Smith, Scott Walker, Antony & The Johnsons, Rufus Wainwright, Jeff Buckley en David Bowie. Zelf hoorde ik vanwege het opmerkelijke stemgeluid vooral invloeden van de laatste en ik omschreef het debuut van Scott Matthew uiteindelijk dan ook als het meesterwerk dat David Bowie gedurende de jaren 70 vergat te maken. Ook op There Is An Ocean That Divides... roept de muziek van Scott Matthew herinneringen op aan de muziek van vrijwel alle hierboven genoemde muzikanten en zeker ook aan de muziek van Patrick Watson, die de lat voor 2009 onlangs nog bijzonder hoog legde met zijn Wooden Arms. Tegelijkertijd heeft de Australische Amerikaan inmiddels toch ook een duidelijk eigen geluid ontwikkeld. Ook op There Is An Ocean That Divides... vertolkt Scott Matthew op fraaie wijze zijn indringende popliedjes. Over het algemeen ingetogen en soms zelfs bijna verstilde popliedjes, die in de meeste gevallen zijn voorzien van een stemmige instrumentatie waarin piano, strijkers en blazers domineren. Klanken die je makkelijk in slaap kunnen wiegen, maar de indringende stem van Scott Matthew houdt je absoluut wakker. Net als zijn voorganger is There Is An Ocean That Divides... geen opgewekte plaat. Scott Matthew heeft een voorkeur voor zwaarmoedige songs die overlopen van melancholie, al staan er ook wel wat minder sombere songs op deze plaat. Songs die Scott Matthew met zijn emotievolle stem stuk voor stuk op bloedstollende wijze weet te vertolken. There Is An Ocean That Divides... doet in eerste instantie misschien wat pretentieus aan, maar al snel blijken alle songs op deze plaat van een ongekende en pure schoonheid. Na de release van zijn debuut wist ik het eigenlijk al, maar nu weet ik het zeker: Scott Matthew moet worden gerekend tot de grootste talenten van de huidige generatie singer-songwriters; There Is An Ocean That Divides... tot de mooiere platen van het moment. Erwin Zijleman
Er zijn vast mensen die het leuk vinden, maar zelf heb ik het niet zo op overdreven lange album titels. There Is An Ocean That Divides And With My Longing I Can Charge It With A Voltage That's So Violent To Cross It Could Mean Death begint daarom wat mij betreft met een aantal strafpunten. Strafpunten die Scott Matthew, want dat is de maker van de plaat (die ik in de rest van deze recensie There Is An Ocean That Divides... zal noemen), overigens wel kan hebben. De uit New York opererende, maar oorspronkelijk uit Australië afkomstige, Scott Matthew debuteerde vorig jaar met een bijzonder indrukwekkende titelloze plaat. Een plaat met intieme popliedjes die Scott Matthew de vergelijking opleverde met onder andere Elliott Smith, Scott Walker, Antony & The Johnsons, Rufus Wainwright, Jeff Buckley en David Bowie. Zelf hoorde ik vanwege het opmerkelijke stemgeluid vooral invloeden van de laatste en ik omschreef het debuut van Scott Matthew uiteindelijk dan ook als het meesterwerk dat David Bowie gedurende de jaren 70 vergat te maken. Ook op There Is An Ocean That Divides... roept de muziek van Scott Matthew herinneringen op aan de muziek van vrijwel alle hierboven genoemde muzikanten en zeker ook aan de muziek van Patrick Watson, die de lat voor 2009 onlangs nog bijzonder hoog legde met zijn Wooden Arms. Tegelijkertijd heeft de Australische Amerikaan inmiddels toch ook een duidelijk eigen geluid ontwikkeld. Ook op There Is An Ocean That Divides... vertolkt Scott Matthew op fraaie wijze zijn indringende popliedjes. Over het algemeen ingetogen en soms zelfs bijna verstilde popliedjes, die in de meeste gevallen zijn voorzien van een stemmige instrumentatie waarin piano, strijkers en blazers domineren. Klanken die je makkelijk in slaap kunnen wiegen, maar de indringende stem van Scott Matthew houdt je absoluut wakker. Net als zijn voorganger is There Is An Ocean That Divides... geen opgewekte plaat. Scott Matthew heeft een voorkeur voor zwaarmoedige songs die overlopen van melancholie, al staan er ook wel wat minder sombere songs op deze plaat. Songs die Scott Matthew met zijn emotievolle stem stuk voor stuk op bloedstollende wijze weet te vertolken. There Is An Ocean That Divides... doet in eerste instantie misschien wat pretentieus aan, maar al snel blijken alle songs op deze plaat van een ongekende en pure schoonheid. Na de release van zijn debuut wist ik het eigenlijk al, maar nu weet ik het zeker: Scott Matthew moet worden gerekend tot de grootste talenten van de huidige generatie singer-songwriters; There Is An Ocean That Divides... tot de mooiere platen van het moment. Erwin Zijleman