The Vaselines - Enter The Vaselines
De Schotse band The Vaselines bestond maar een paar jaar en bracht tijdens haar bestaan slechts twee singles uit. Het debuut van de band verscheen uiteindelijk pas nadat de band uit elkaar was gevallen. De band rond Eugene Kelly en Frances McKee werd aan het begin van de jaren 90 door vrijwel niemand opgemerkt, maar trok wel de aandacht van ene Kurt Cobain. Cobain prees de band vele malen de hemel in en coverde met Nirvana een aantal songs van de band. Molly’s Lips en Son Of A Gun kwamen uiteindelijk terecht op de Nirvana rarities verzamelaar Incesticide, terwijl Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam het zelfs tot de memorabele live-plaat MTV Unplugged In New York wist te schoppen. Zonder Kurt Cobain zouden The Vaselines al lang vergeten zijn, maar dankzij de inspanningen van dit icoon uit de popmuziek is de muziek van The Vaselines voor altijd bewaard gebleven. Compilaties met de muziek van The Vaselines waren al langer beschikbaar, maar de ultieme verzamelaar ligt nu pas in de winkel. Het uit twee cd’s bestaande Enter The Vaselines bevat alle studio-opnamen van de band en een aardige, maar zeker niet opzienbarende, bonus cd met live-opnamen en demo’s. Had Kurt Cobain het bij het juiste eind en heeft de muziek van The Vaselines de tand des tijd doorstaan? Het zijn twee vragen die ik bevestigend kan beantwoorden. De studio-opnamen van The Vaselines laten een band horen die rammelende en vaak wat knullig aandoende popliedjes maakt. Popliedjes waarin een monotone mannenstem wordt afgewisseld met een heldere maar wat onvaste vrouwenstem. Popliedjes die soms genoeg hebben aan akoestische gitaren, maar zich ook zo nu en dan omgeven door gitaarruis die ook op platen van The Jesus & Mary Chain niet had misstaan, door typische 80s elektronica of door stemmige violen. De popliedjes van The Vaselines maken zoals gezegd een wat knullige indruk, maar dit maakt de muziek van The Vaselines ook uitermate charmant en wat mij betreft volstrekt onweerstaanbaar. Vrijwel alle songs op de eerste schijf van Enter The Vaselines zitten na één keer horen voorgoed in je hoofd. Het zijn songs die herinneren aan The Go-Betweens, The Jesus & Mary Chain, The Velvet Underground en Violent Femmes. Songs die sindsdien vele eigenwijze bands hebben beïnvloed, maar in de meeste gevallen niet werden geëvenaard. Waar bands uit Glasgow de afgelopen jaren werden overladen met aandacht, zijn The Vaselines gedurende hun bestaan vooral genegeerd. Enter The Vaselines laat op overtuigende wijze horen hoe onterecht dit was. Erwin Zijleman
De Schotse band The Vaselines bestond maar een paar jaar en bracht tijdens haar bestaan slechts twee singles uit. Het debuut van de band verscheen uiteindelijk pas nadat de band uit elkaar was gevallen. De band rond Eugene Kelly en Frances McKee werd aan het begin van de jaren 90 door vrijwel niemand opgemerkt, maar trok wel de aandacht van ene Kurt Cobain. Cobain prees de band vele malen de hemel in en coverde met Nirvana een aantal songs van de band. Molly’s Lips en Son Of A Gun kwamen uiteindelijk terecht op de Nirvana rarities verzamelaar Incesticide, terwijl Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam het zelfs tot de memorabele live-plaat MTV Unplugged In New York wist te schoppen. Zonder Kurt Cobain zouden The Vaselines al lang vergeten zijn, maar dankzij de inspanningen van dit icoon uit de popmuziek is de muziek van The Vaselines voor altijd bewaard gebleven. Compilaties met de muziek van The Vaselines waren al langer beschikbaar, maar de ultieme verzamelaar ligt nu pas in de winkel. Het uit twee cd’s bestaande Enter The Vaselines bevat alle studio-opnamen van de band en een aardige, maar zeker niet opzienbarende, bonus cd met live-opnamen en demo’s. Had Kurt Cobain het bij het juiste eind en heeft de muziek van The Vaselines de tand des tijd doorstaan? Het zijn twee vragen die ik bevestigend kan beantwoorden. De studio-opnamen van The Vaselines laten een band horen die rammelende en vaak wat knullig aandoende popliedjes maakt. Popliedjes waarin een monotone mannenstem wordt afgewisseld met een heldere maar wat onvaste vrouwenstem. Popliedjes die soms genoeg hebben aan akoestische gitaren, maar zich ook zo nu en dan omgeven door gitaarruis die ook op platen van The Jesus & Mary Chain niet had misstaan, door typische 80s elektronica of door stemmige violen. De popliedjes van The Vaselines maken zoals gezegd een wat knullige indruk, maar dit maakt de muziek van The Vaselines ook uitermate charmant en wat mij betreft volstrekt onweerstaanbaar. Vrijwel alle songs op de eerste schijf van Enter The Vaselines zitten na één keer horen voorgoed in je hoofd. Het zijn songs die herinneren aan The Go-Betweens, The Jesus & Mary Chain, The Velvet Underground en Violent Femmes. Songs die sindsdien vele eigenwijze bands hebben beïnvloed, maar in de meeste gevallen niet werden geëvenaard. Waar bands uit Glasgow de afgelopen jaren werden overladen met aandacht, zijn The Vaselines gedurende hun bestaan vooral genegeerd. Enter The Vaselines laat op overtuigende wijze horen hoe onterecht dit was. Erwin Zijleman