Als ik naar buiten kijk zie ik nog altijd sneeuw en ijs, maar toch is zojuist voor mij de lente begonnen. Hiervoor verantwoordelijk is de Deense Maria Timm, die met The Plan een plaat heeft gemaakt die garant staat voor lentekriebels. Net als haar respectievelijk Noorse en Zweedse collega’s Annie en Robyn, maakt Maria Timm een soort electropop die je gemoedstoestand vrijwel onmiddellijk een boost geeft en de gevoelstemperatuur vervolgens vele graden laat stijgen. Maria Timm maakt op haar debuut gevaarlijk aanstekelijke popliedjes die vrijwel niemand onberoerd zullen laten. Het zijn popliedjes vol aangename beats, betoverende synths en verleidelijke vocalen. Popliedjes met melodieën om heel vrolijk van te worden en refreinen die je na één keer horen mee kunt zingen. Onder het suikerlaagje dat om vrijwel alle songs op The Plan zit, vind je net als bij Robyn en Annie echter de nodige inhoud. Dit valt vooral op in de songs waarin de beats niet domineren en Maria Timm uit haar comfort zone moet treden, maar ook de songs die je vrijwel zeker de dansvloer op dwingen zitten razend knap in elkaar. The Plan, dat hier en daar toch ook wel doet denken aan het debuut van Lykke Li, blijkt al snel een schatkist vol geheimen. Maria Timm is in vocaal opzicht veelzijdiger dan je op het eerste gehoor zult vermoeden en kan zowel meisjesachtig kirren, sprookjesachtig betoveren en vol passie zingen. Ook in muzikaal opzicht is The Plan een knappe en veelzijdige plaat. Vrijwel alle tracks vallen op door avontuurlijke percussie en onder een deken van synths verstopte muzikale accenten. Ik hoor eigenlijk steeds weer nieuwe dingen op het debuut van Maria Timm, maar in de tussentijd blijven haar genadeloos catchy popliedjes ook volstrekt onweerstaanbaar. Net als bij Annie en Robyn zullen er weer zat mensen zijn die de muziek van Maria Timm te eendimensionaal en/of te kitscherig vinden. Prima, die zetten de verwarming nog maar een graadje hoger. In de tussentijd koester ik The Plan alvast in een heerlijk lentezonnetje. Erwin Zijleman