Pantha Du Prince - Black Noise
Black Noise van Pantha Du Prince is in de meeste, al dan niet virtuele, platenzaken te vinden in de bak met Techno. Het is een genre waarmee ik helemaal niets heb, waardoor Black Noise, ondanks het fraaie rustieke artwork, al snel op de stapel met oninteressante platen verdween. Een aantal bijzonder positieve recensies brachten me er toe om toch eens naar de muziek van de Duitser, die in het dagelijks leven overigens gewoon Hendrik Weber heet, te luisteren en hier heb ik geen spijt van gehad. Een ieder die, net als ik, bij techno denkt aan koude, elektronische ADHD muziek met een overdosis beats per minuut, die alleen is te verdragen na het slikken van handenvol verboden middelen, zal aangenaam worden verrast door Black Noise. Black Noise is een atmosferisch klinkende plaat met lome beats, heel veel fraaie klanken en de meest uiteenlopende omgevingsgeluiden. Pantha Du Prince heeft in de laatste categorie een voorliefde voor belletjes, welke dan ook in vele soorten en maten voorbij komen op Black Noise, waarbij zelfs de koebel uit de Alpen niet ontbreekt. Pantha Du Prince maakte in het verleden misschien pure techno, maar verkent op Black Noise ook nadrukkelijk andere genres, variërend van invloeden uit de minimal music en ambient tot pop en shoegaze tot house en triphop. Het levert een fascinerende plaat op die steeds weer nieuwe dingen laat horen. Black Noise is een plaat om lekker bij weg te dromen, maar tegelijkertijd houdt de muziek van Pantha Du Prince je op het puntje van je stoel. Black Noise prikkelt continu de fantasie, maar heeft ook absoluut een ontspannende werking. Laat de plaat op de achtergrond uit de speakers komen en je doezelt lekker weg; luister met de koptelefoon naar deze plaat en je blijft je verbazen over de vele lagen waaruit de muziek van Pantha Du Prince bestaat en over de fraaie en originele wijze waarop de Duitser zijn muziek inkleurt. De op het eerste gehoor wat tegenstrijdige combinatie van geluiden uit de natuur (het resultaat van een korte vakantie in de Alpen) en killere door elektronica voortgebrachte geluiden, blijkt al snel een gouden combinatie. Hier en daar zijn vocalen te horen (onder andere verzorgt door ene Panda Bear, oftewel Noah Lennox van Animal Collective), maar persoonlijk hoor ik de muziek van Pantha Du Prince het liefst zonder zang; juist dan heeft de muziek van Pantha Du Prince een betoverende uitwerking. Of ik in het vervolg toch wat minder snel om de bak met techno heen moet lopen weet ik niet, maar Black Noise van Pantha Du Prince is een hele mooie en fascinerende plaat die ik niet graag had willen missen. Erwin Zijleman
Black Noise van Pantha Du Prince is in de meeste, al dan niet virtuele, platenzaken te vinden in de bak met Techno. Het is een genre waarmee ik helemaal niets heb, waardoor Black Noise, ondanks het fraaie rustieke artwork, al snel op de stapel met oninteressante platen verdween. Een aantal bijzonder positieve recensies brachten me er toe om toch eens naar de muziek van de Duitser, die in het dagelijks leven overigens gewoon Hendrik Weber heet, te luisteren en hier heb ik geen spijt van gehad. Een ieder die, net als ik, bij techno denkt aan koude, elektronische ADHD muziek met een overdosis beats per minuut, die alleen is te verdragen na het slikken van handenvol verboden middelen, zal aangenaam worden verrast door Black Noise. Black Noise is een atmosferisch klinkende plaat met lome beats, heel veel fraaie klanken en de meest uiteenlopende omgevingsgeluiden. Pantha Du Prince heeft in de laatste categorie een voorliefde voor belletjes, welke dan ook in vele soorten en maten voorbij komen op Black Noise, waarbij zelfs de koebel uit de Alpen niet ontbreekt. Pantha Du Prince maakte in het verleden misschien pure techno, maar verkent op Black Noise ook nadrukkelijk andere genres, variërend van invloeden uit de minimal music en ambient tot pop en shoegaze tot house en triphop. Het levert een fascinerende plaat op die steeds weer nieuwe dingen laat horen. Black Noise is een plaat om lekker bij weg te dromen, maar tegelijkertijd houdt de muziek van Pantha Du Prince je op het puntje van je stoel. Black Noise prikkelt continu de fantasie, maar heeft ook absoluut een ontspannende werking. Laat de plaat op de achtergrond uit de speakers komen en je doezelt lekker weg; luister met de koptelefoon naar deze plaat en je blijft je verbazen over de vele lagen waaruit de muziek van Pantha Du Prince bestaat en over de fraaie en originele wijze waarop de Duitser zijn muziek inkleurt. De op het eerste gehoor wat tegenstrijdige combinatie van geluiden uit de natuur (het resultaat van een korte vakantie in de Alpen) en killere door elektronica voortgebrachte geluiden, blijkt al snel een gouden combinatie. Hier en daar zijn vocalen te horen (onder andere verzorgt door ene Panda Bear, oftewel Noah Lennox van Animal Collective), maar persoonlijk hoor ik de muziek van Pantha Du Prince het liefst zonder zang; juist dan heeft de muziek van Pantha Du Prince een betoverende uitwerking. Of ik in het vervolg toch wat minder snel om de bak met techno heen moet lopen weet ik niet, maar Black Noise van Pantha Du Prince is een hele mooie en fascinerende plaat die ik niet graag had willen missen. Erwin Zijleman