Patty Griffin - Downtown Church
De Amerikaanse singer-songwriter Patty Griffin heeft de afgelopen 15 jaar een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Het is een oeuvre dat het niet moet hebben van de kwantiteit (Griffin bracht in deze 15 jaar slechts zes studioplaten en één live-plaat uit), maar van de kwaliteit. Alle platen die Patty Griffin tot dusver heeft uitgebracht zijn immers van een constant en opvallend hoog niveau en hebben haar wat mij betreft geschaard onder de grootheden in het genre. Desondanks is Patty Griffin nog altijd lang niet zo bekend als haar grote voorbeelden of tijdgenoten. Het onlangs verschenen Downtown Church is daarom, net als zijn voorgangers, bijna geruisloos verschenen en krijgt hierdoor tot dusver maar weinig aandacht. Griffin maakt het zich op haar nieuwe plaat op voorhand ook niet makkelijk. Op Downtown Church etaleert Patty Griffin nadrukkelijk haar liefde voor gospel en vertolkt ze vrijwel alleen werk van anderen, waarbij gospel traditionals in de meerderheid zijn. Voor het eerst in vele jaren had ik daarom geen hoge verwachtingen van een nieuwe Patty Griffin plaat, maar Downtown Church blijkt een bijzonder indrukwekkende plaat die je compleet van je sokken blaast . Downtown Church is geproduceerd door niemand minder dan Buddy Miller en kent hiernaast gastbijdragen van Emmylou Harris, Jim Lauderdale, Julie Miller, Shawn Colvin en vele anderen. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal geweldig en verbazingwekkend veelzijdig. Gospel mag misschien de basis vormen voor de muziek op Downtown Church, maar Patty Griffin en de muzikanten die ze op deze plaat om zich heen heeft verzameld (van wie een aantal de afgelopen jaren intensief toerden met Robert Plant en Alison Krauss) putten ook nadrukkelijk uit folk, country, blues en rock. Patty Griffin reken ik al een aantal jaren tot de beste zangeressen in het genre, maar op Downtown Church gooit ze er nog een schepje bovenop en zingt ze met extra passie en bezieling. Het maakt hierbij eigenlijk niet zoveel uit of ze zich vergrijpt aan House of Gold van Hank Williams, aan een eigen song of aan stokoude traditionals, want alle tracks op Downtown Church beschikken over het vermogen om je bijzonder diep te raken. En zo groeit een plaat die ik op voorhand had ingeschat als een net wat minder aansprekend tussendoortje binnen het oeuvre van Patty Griffin uit tot misschien wel de beste plaat die de Amerikaanse singer-songwriter tot dusver heeft gemaakt. Downtown Church is net als, of misschien zelfs wel nog meer dan, zijn voorgangers verplichte kost voor de liefhebbers van de beste vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Erwin Zijleman
De Amerikaanse singer-songwriter Patty Griffin heeft de afgelopen 15 jaar een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Het is een oeuvre dat het niet moet hebben van de kwantiteit (Griffin bracht in deze 15 jaar slechts zes studioplaten en één live-plaat uit), maar van de kwaliteit. Alle platen die Patty Griffin tot dusver heeft uitgebracht zijn immers van een constant en opvallend hoog niveau en hebben haar wat mij betreft geschaard onder de grootheden in het genre. Desondanks is Patty Griffin nog altijd lang niet zo bekend als haar grote voorbeelden of tijdgenoten. Het onlangs verschenen Downtown Church is daarom, net als zijn voorgangers, bijna geruisloos verschenen en krijgt hierdoor tot dusver maar weinig aandacht. Griffin maakt het zich op haar nieuwe plaat op voorhand ook niet makkelijk. Op Downtown Church etaleert Patty Griffin nadrukkelijk haar liefde voor gospel en vertolkt ze vrijwel alleen werk van anderen, waarbij gospel traditionals in de meerderheid zijn. Voor het eerst in vele jaren had ik daarom geen hoge verwachtingen van een nieuwe Patty Griffin plaat, maar Downtown Church blijkt een bijzonder indrukwekkende plaat die je compleet van je sokken blaast . Downtown Church is geproduceerd door niemand minder dan Buddy Miller en kent hiernaast gastbijdragen van Emmylou Harris, Jim Lauderdale, Julie Miller, Shawn Colvin en vele anderen. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal geweldig en verbazingwekkend veelzijdig. Gospel mag misschien de basis vormen voor de muziek op Downtown Church, maar Patty Griffin en de muzikanten die ze op deze plaat om zich heen heeft verzameld (van wie een aantal de afgelopen jaren intensief toerden met Robert Plant en Alison Krauss) putten ook nadrukkelijk uit folk, country, blues en rock. Patty Griffin reken ik al een aantal jaren tot de beste zangeressen in het genre, maar op Downtown Church gooit ze er nog een schepje bovenop en zingt ze met extra passie en bezieling. Het maakt hierbij eigenlijk niet zoveel uit of ze zich vergrijpt aan House of Gold van Hank Williams, aan een eigen song of aan stokoude traditionals, want alle tracks op Downtown Church beschikken over het vermogen om je bijzonder diep te raken. En zo groeit een plaat die ik op voorhand had ingeschat als een net wat minder aansprekend tussendoortje binnen het oeuvre van Patty Griffin uit tot misschien wel de beste plaat die de Amerikaanse singer-songwriter tot dusver heeft gemaakt. Downtown Church is net als, of misschien zelfs wel nog meer dan, zijn voorgangers verplichte kost voor de liefhebbers van de beste vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Erwin Zijleman