Shearwater - Golden Archipelago
De Texaanse band Shearwater ontstond een jaar of tien geleden als hobbyproject van Okkervil River's Will Sheff en Kingfisher voorman Jonathan Meiburg. Een hobbyproject is Shearwater inmiddels al lang niet meer. De band bracht de afgelopen tien jaar vijf hele overtuigende platen uit, waarvan met name Winged Life (2004) en Rook (2008) heel veel indruk wisten te maken en wat mij betreft moeten worden gerekend tot de beste platen van de betreffende jaren. Will Sheff en Jonathan Meiburg maken nu afwisselend platen als Okkervil River en Shearwater en weten hierbij een bijna griezelig hoog niveau vast te houden. In het verleden werd Okkervil River voornamelijk gebruikt voor het wat stevigere werk, terwijl Shearwater vooral ingetogen en aan Nick Drake herinnerende folkmuziek maakte, maar dat is de afgelopen jaren flink veranderd. Net als op voorganger Rook, maakt Shearwater ook op haar zesde plaat, Golden Archipelago, veelzijdige muziek die zich niet makkelijk van een etiket laat voorzien en die continu het evenwicht zoekt tussen ingetogen muziek en meer uitbundige klanken. Golden Archipelago doet heel af en toe nog wel wat denken aan de bijna pastorale folk van de eerste platen van de band, maar slaat toch vooral nieuwe wegen in, waarbij het er af en toe stevig aan toe gaat. Golden Archipelago bevat opvallend veel invloeden uit de progrock (!). Het zijn invloeden die variëren van een verzameling stemmige belletjes die zo lijken ontsnapt uit de collectie van Mike Oldfield, maar met name in de songs waarin wat steviger wordt uitgepakt hoor ik ook volop invloeden van Yes, Genesis, Pink Floyd, het solowerk van Roger Waters en King Crimson. Het zijn invloeden waarvan menige lezer waarschijnlijk flink zal schrikken, maar dat is absoluut niet nodig. De muziek van Shearwater blijft immers uiterst subtiel en vervalt nooit in eindeloos gesoleer of bombast. Golden Archipelago is een hele mooie en indrukwekkende plaat die je meesleept naar de afgelegen plekken waar Jonathan Meiburg het afgelopen jaar op zoek ging naar bijzondere vogels (naast voorman van twee bands is Meiburg ook nog eens een actief ornitholoog). Hier en daar doet het ook wel wat denken aan de platen die Talk Talk in haar nadagen maakte, al houdt Shearwater gelukkig wel vast aan songs met een kop en een staart. Andere raakvlakken zijn Radiohead en The Arcade Fire, maar echt treffend zijn deze vergelijkingen niet. Golden Archipelago bevat muziek met een bijna hypnotiserende werking die steeds weer nieuwe dingen laat horen en maar aan schoonheid blijft winnen. Shearwater heeft al een aantal prachtige platen op haar naam staan, maar overtreft deze wat mij betreft op grootse wijze met Golden Archipelago; een gedurfde plaat met misschien wel de mooiste muziek die je dit jaar zult horen. Erwin Zijleman
De Texaanse band Shearwater ontstond een jaar of tien geleden als hobbyproject van Okkervil River's Will Sheff en Kingfisher voorman Jonathan Meiburg. Een hobbyproject is Shearwater inmiddels al lang niet meer. De band bracht de afgelopen tien jaar vijf hele overtuigende platen uit, waarvan met name Winged Life (2004) en Rook (2008) heel veel indruk wisten te maken en wat mij betreft moeten worden gerekend tot de beste platen van de betreffende jaren. Will Sheff en Jonathan Meiburg maken nu afwisselend platen als Okkervil River en Shearwater en weten hierbij een bijna griezelig hoog niveau vast te houden. In het verleden werd Okkervil River voornamelijk gebruikt voor het wat stevigere werk, terwijl Shearwater vooral ingetogen en aan Nick Drake herinnerende folkmuziek maakte, maar dat is de afgelopen jaren flink veranderd. Net als op voorganger Rook, maakt Shearwater ook op haar zesde plaat, Golden Archipelago, veelzijdige muziek die zich niet makkelijk van een etiket laat voorzien en die continu het evenwicht zoekt tussen ingetogen muziek en meer uitbundige klanken. Golden Archipelago doet heel af en toe nog wel wat denken aan de bijna pastorale folk van de eerste platen van de band, maar slaat toch vooral nieuwe wegen in, waarbij het er af en toe stevig aan toe gaat. Golden Archipelago bevat opvallend veel invloeden uit de progrock (!). Het zijn invloeden die variëren van een verzameling stemmige belletjes die zo lijken ontsnapt uit de collectie van Mike Oldfield, maar met name in de songs waarin wat steviger wordt uitgepakt hoor ik ook volop invloeden van Yes, Genesis, Pink Floyd, het solowerk van Roger Waters en King Crimson. Het zijn invloeden waarvan menige lezer waarschijnlijk flink zal schrikken, maar dat is absoluut niet nodig. De muziek van Shearwater blijft immers uiterst subtiel en vervalt nooit in eindeloos gesoleer of bombast. Golden Archipelago is een hele mooie en indrukwekkende plaat die je meesleept naar de afgelegen plekken waar Jonathan Meiburg het afgelopen jaar op zoek ging naar bijzondere vogels (naast voorman van twee bands is Meiburg ook nog eens een actief ornitholoog). Hier en daar doet het ook wel wat denken aan de platen die Talk Talk in haar nadagen maakte, al houdt Shearwater gelukkig wel vast aan songs met een kop en een staart. Andere raakvlakken zijn Radiohead en The Arcade Fire, maar echt treffend zijn deze vergelijkingen niet. Golden Archipelago bevat muziek met een bijna hypnotiserende werking die steeds weer nieuwe dingen laat horen en maar aan schoonheid blijft winnen. Shearwater heeft al een aantal prachtige platen op haar naam staan, maar overtreft deze wat mij betreft op grootse wijze met Golden Archipelago; een gedurfde plaat met misschien wel de mooiste muziek die je dit jaar zult horen. Erwin Zijleman