Anaïs Mitchell - Hadestown
De Amerikaanse singer-songwriter Anaïs Mitchell maakte tot dusver twee platen: Het veelbelovende debuut Hymns for the Exiled uit 2004 en de plaat waarmee ze de belofte volledig waar maakte; The Brightness uit 2007. Het zijn platen die duidelijk zijn geïnspireerd door het werk van Ani DiFranco, op wiens Righteous Babe Records Anaïs Mitchell haar platen tegenwoordig uitbrengt, maar die ook eigenzinnig genoeg zijn om de Amerikaanse haar eigen plekje in de singer-songwriter scene te geven. Dat plekje eist Anaïs Mitchell nog iets nadrukkelijker op met haar derde plaat Hadestown. Hadestown is een conceptplaat die, gegoten in de vorm van een folkopera, het uit de Griekse mythologie stammende liefdesverhaal van Orpheus en Eurydice naar het Amerikaanse platteland haalt. Door de prominente rol van gastmuzikanten is Hadestown veel minder intiem dan de vorige platen van Anaïs Mitchell en is het geluid duidelijk anders. Het zijn overigens niet de minsten die bijdragen aan Hadestown, want de plaat bevat bijdragen van onder andere Justin Vernon (Bon Iver), Ani DiFranco, Greg Brown en Ben Knox Miller (The Low Anthem). Ondanks de kwaliteiten van de cast moest ik wel even wennen aan Hadestown. Ik ben geen liefhebber van musicals, ook niet als je ze folkopera’s noemt, en had in eerste instantie vooral associaties met de K3 musical “De drie biggetje”, die ik ooit eens als bereidwillige ouder bij heb moeten wonen. Eenmaal gewend aan het afwijkende muzikale concept begon Hadestown me echter steeds meer te raken. Het blijft muziek die vast veel leuker is als je de folkopera op de planken kunt bewonderen, maar ook op de plaat blijft Hadestown overeind. Op Hadestown bestrijken Anaïs Mitchell en haar muzikale medestanders een breed palet aan stijlen en maken ze Amerikaanse rootsmuziek in de allerbreedste zin van het woord, variërend van stokoud tot eigentijds. Door de grote verscheidenheid aan stijlen, de uiteenlopende stemmen en het theatrale karakter van de meeste songs, is Hadestown eigenlijk geen echte Anaïs Mitchell plaat, maar meer een plaat van een gelegenheidsband waarin, naast Anaïs Mitchell, Justin Vernon de hoofdrol speelt. Op de derde plaat van de Amerikaanse zullen we dus nog even moeten wachten, maar na het horen van het op zijn minst grappige en onderhoudende Hadestown is mijn vertrouwen in deze derde plaat alleen maar gegroeid en bewijst Anaïs Mitchell andermaal over hoeveel talent ze beschikt. Erwin Zijleman
De Amerikaanse singer-songwriter Anaïs Mitchell maakte tot dusver twee platen: Het veelbelovende debuut Hymns for the Exiled uit 2004 en de plaat waarmee ze de belofte volledig waar maakte; The Brightness uit 2007. Het zijn platen die duidelijk zijn geïnspireerd door het werk van Ani DiFranco, op wiens Righteous Babe Records Anaïs Mitchell haar platen tegenwoordig uitbrengt, maar die ook eigenzinnig genoeg zijn om de Amerikaanse haar eigen plekje in de singer-songwriter scene te geven. Dat plekje eist Anaïs Mitchell nog iets nadrukkelijker op met haar derde plaat Hadestown. Hadestown is een conceptplaat die, gegoten in de vorm van een folkopera, het uit de Griekse mythologie stammende liefdesverhaal van Orpheus en Eurydice naar het Amerikaanse platteland haalt. Door de prominente rol van gastmuzikanten is Hadestown veel minder intiem dan de vorige platen van Anaïs Mitchell en is het geluid duidelijk anders. Het zijn overigens niet de minsten die bijdragen aan Hadestown, want de plaat bevat bijdragen van onder andere Justin Vernon (Bon Iver), Ani DiFranco, Greg Brown en Ben Knox Miller (The Low Anthem). Ondanks de kwaliteiten van de cast moest ik wel even wennen aan Hadestown. Ik ben geen liefhebber van musicals, ook niet als je ze folkopera’s noemt, en had in eerste instantie vooral associaties met de K3 musical “De drie biggetje”, die ik ooit eens als bereidwillige ouder bij heb moeten wonen. Eenmaal gewend aan het afwijkende muzikale concept begon Hadestown me echter steeds meer te raken. Het blijft muziek die vast veel leuker is als je de folkopera op de planken kunt bewonderen, maar ook op de plaat blijft Hadestown overeind. Op Hadestown bestrijken Anaïs Mitchell en haar muzikale medestanders een breed palet aan stijlen en maken ze Amerikaanse rootsmuziek in de allerbreedste zin van het woord, variërend van stokoud tot eigentijds. Door de grote verscheidenheid aan stijlen, de uiteenlopende stemmen en het theatrale karakter van de meeste songs, is Hadestown eigenlijk geen echte Anaïs Mitchell plaat, maar meer een plaat van een gelegenheidsband waarin, naast Anaïs Mitchell, Justin Vernon de hoofdrol speelt. Op de derde plaat van de Amerikaanse zullen we dus nog even moeten wachten, maar na het horen van het op zijn minst grappige en onderhoudende Hadestown is mijn vertrouwen in deze derde plaat alleen maar gegroeid en bewijst Anaïs Mitchell andermaal over hoeveel talent ze beschikt. Erwin Zijleman