Lou Rhodes - One Good Thing
Louise Rhodes maakte als zangeres van het duo Lamb een aantal platen met behoorlijk complexe electronische muziek met invloeden uit de jungle en drum ‘n bass. Het zijn platen die mijlenver zijn verwijderd van de soloplaten die ze na het uiteenvallen van Lamb als Lou Rhodes maakte. Op haar solodebuut Beloved One (2006) verraste Lou Rhodes met grotendeels akoestische en behoorlijk sobere singer-songwriter muziek van een enorm hoog niveau. Beloved One was voor mij een jaarlijstjesplaat en hetzelfde gold voor het een jaar later verschenen Bloom, dat door de veel uitbundigere instrumentatie flink afweek van het verrassende debuut. De afgelopen drie jaar hebben we het zonder een plaat van Lou Rhodes moeten doen, maar met One Good Thing is de Britse zangeres gelukkig weer helemaal terug. Lou Rhodes heeft een aantal zware jaren achter de rug, maar One Good Thing is zeker geen deprimerende plaat. Op One Good Thing lijkt Lou Rhodes afscheid te nemen van de donkere dagen die de afgelopen jaren hebben beheerst en omarmt ze de voorzichtige zonnestralen. In muzikaal opzicht ligt One Good Thing dichter bij Beloved One dan bij Bloom. De instrumentatie is net als op haar eerste plaat sober en grotendeels akoestisch en concentreert zich, net als op Beloved One, op akoestische gitaar en hier en daar wat strijkers. Net als op haar vorige platen wordt Lou Rhodes op One Good Thing bijgestaan door voormalig Lamb maatje Andy Barlow, die ook dit keer zijn electronica thuis heeft gelaten en de muziek van Lou Rhodes op subtiele wijze voorziet van smaakvolle arrangementen. Door de sobere instrumentatie staat op One Good Thing de stem van Lou Rhodes centraal. Het is een indringende en emotievolle stem die niet door iedereen mooi zal worden gevonden en mij geregeld doet denken aan die van Rickie-Lee Jones. One Good Thing bevat vooral zich langzaam voortslepende fluisterliedjes, maar van langzaam wegdromen is geen sprake; daarvoor is de muziek van Lou Rhodes te eigenzinnig en te dominant aanwezig. Net als Beloved One en Bloom is One Good Thing een plaat waarvan je moet leren houden, maar als dit eenmaal gebeurd is zal de liefde in veel gevallen onvoorwaardelijk zijn. One Good Thing is de derde prachtplaat van Lou Rhodes. Ik reserveer wederom alvast een plekje in mijn jaarlijstje. Erwin Zijleman
Louise Rhodes maakte als zangeres van het duo Lamb een aantal platen met behoorlijk complexe electronische muziek met invloeden uit de jungle en drum ‘n bass. Het zijn platen die mijlenver zijn verwijderd van de soloplaten die ze na het uiteenvallen van Lamb als Lou Rhodes maakte. Op haar solodebuut Beloved One (2006) verraste Lou Rhodes met grotendeels akoestische en behoorlijk sobere singer-songwriter muziek van een enorm hoog niveau. Beloved One was voor mij een jaarlijstjesplaat en hetzelfde gold voor het een jaar later verschenen Bloom, dat door de veel uitbundigere instrumentatie flink afweek van het verrassende debuut. De afgelopen drie jaar hebben we het zonder een plaat van Lou Rhodes moeten doen, maar met One Good Thing is de Britse zangeres gelukkig weer helemaal terug. Lou Rhodes heeft een aantal zware jaren achter de rug, maar One Good Thing is zeker geen deprimerende plaat. Op One Good Thing lijkt Lou Rhodes afscheid te nemen van de donkere dagen die de afgelopen jaren hebben beheerst en omarmt ze de voorzichtige zonnestralen. In muzikaal opzicht ligt One Good Thing dichter bij Beloved One dan bij Bloom. De instrumentatie is net als op haar eerste plaat sober en grotendeels akoestisch en concentreert zich, net als op Beloved One, op akoestische gitaar en hier en daar wat strijkers. Net als op haar vorige platen wordt Lou Rhodes op One Good Thing bijgestaan door voormalig Lamb maatje Andy Barlow, die ook dit keer zijn electronica thuis heeft gelaten en de muziek van Lou Rhodes op subtiele wijze voorziet van smaakvolle arrangementen. Door de sobere instrumentatie staat op One Good Thing de stem van Lou Rhodes centraal. Het is een indringende en emotievolle stem die niet door iedereen mooi zal worden gevonden en mij geregeld doet denken aan die van Rickie-Lee Jones. One Good Thing bevat vooral zich langzaam voortslepende fluisterliedjes, maar van langzaam wegdromen is geen sprake; daarvoor is de muziek van Lou Rhodes te eigenzinnig en te dominant aanwezig. Net als Beloved One en Bloom is One Good Thing een plaat waarvan je moet leren houden, maar als dit eenmaal gebeurd is zal de liefde in veel gevallen onvoorwaardelijk zijn. One Good Thing is de derde prachtplaat van Lou Rhodes. Ik reserveer wederom alvast een plekje in mijn jaarlijstje. Erwin Zijleman