The Morning Benders - Big Echo
Drie jaar wachten we inmiddels al op de nieuwe wereldplaat van The Shins en het heeft er alle schijn van dat we voorlopig nog wel even moeten blijven wachten. Gelukkig duiken er zo nu en dan bruikbare alternatieven op, zoals het onlangs verschenen Big Echo van The Morning Benders. De band uit Berkeley, California, debuteerde twee jaar geleden met het hele aardige Talking Through Tin Cans, maar overtreft dit aardige debuut nu met het nog veel betere Big Echo. Waar Talking Through Tin Cans verraste met zonnige rammelpop die zich nadrukkelijk liet beïnvloeden door muziek uit de jaren 60, klinkt Big Echo een stuk moderner en vooral voller. Het relatief bescheiden muzikale palet van Talking Through Tin Cans heeft op Big Echo plaats gemaakt voor een veel rijker instrumentarium, waardoor de The Morning Benders in muzikaal opzicht zijn opgeschoven in de richting van bands als Grizzly Bear, Vampire Weekend en wat mij betreft ook zeker The Shins. Net als zijn voorganger is Big Echo een zonnig klinkende plaat vol tijdloze popliedjes, maar deze popliedjes klinken wel opeens een stuk moderner en avontuurlijker. Big Echo laat zich eigenlijk niet zo goed vergelijken met zijn voorganger en misschien is het ook maar beter om dit niet te doen. Waar Talking Through Tin Cans toch vooral een soloproject van voorman Christopher Chu was, is Big Echo een echte bandplaat. Het is een bandplaat waarop niet alleen songwriter Chu, maar ook producer Chris Taylor (Grizzly Bear) nadrukkelijk zijn stempel heeft gedrukt. Big Echo is een plaat met meerdere gezichten. Met name in de rijk georkestreerde tracks haalt de band alles uit de kast en is betovering bijna onvermijdelijk. Een aantal andere tracks vraagt wat meer tijd en energie van de luisteraar, maar ook deze tracks weten uiteindelijk te overtuigen. Het is niet heel lastig om aan te wijzen waar The Morning Benders de mosterd hebben gehaald. Trek lijnen van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band en Pet Sounds naar Grizzly Bear’s Veckatimest en je weet binnen welke driehoek je de muziek van The Morning Benders moet zoeken. Desondanks klinken de verleidelijke popsongs op Big Echo fris en avontuurlijk. Big Echo is een van de platen die zomaar uit kan groeien tot de verrassingen van 2010, al vraagt dit wel om een zetje in de rug door de muziekpers en enig uithoudingsvermogen bij de luisteraar. Het zetje in de rug heb ik The Morning Benders hierbij gegeven. Rest het luisteradvies: luister onbevangen, oordeel niet te snel en geef Big Echo de tijd om te rijpen en te groeien. Met een beetje geluk heb je een plaat in handen die je nog lange tijd zal herinneren aan de mooie zomer van 2010. Erwin Zijleman
Drie jaar wachten we inmiddels al op de nieuwe wereldplaat van The Shins en het heeft er alle schijn van dat we voorlopig nog wel even moeten blijven wachten. Gelukkig duiken er zo nu en dan bruikbare alternatieven op, zoals het onlangs verschenen Big Echo van The Morning Benders. De band uit Berkeley, California, debuteerde twee jaar geleden met het hele aardige Talking Through Tin Cans, maar overtreft dit aardige debuut nu met het nog veel betere Big Echo. Waar Talking Through Tin Cans verraste met zonnige rammelpop die zich nadrukkelijk liet beïnvloeden door muziek uit de jaren 60, klinkt Big Echo een stuk moderner en vooral voller. Het relatief bescheiden muzikale palet van Talking Through Tin Cans heeft op Big Echo plaats gemaakt voor een veel rijker instrumentarium, waardoor de The Morning Benders in muzikaal opzicht zijn opgeschoven in de richting van bands als Grizzly Bear, Vampire Weekend en wat mij betreft ook zeker The Shins. Net als zijn voorganger is Big Echo een zonnig klinkende plaat vol tijdloze popliedjes, maar deze popliedjes klinken wel opeens een stuk moderner en avontuurlijker. Big Echo laat zich eigenlijk niet zo goed vergelijken met zijn voorganger en misschien is het ook maar beter om dit niet te doen. Waar Talking Through Tin Cans toch vooral een soloproject van voorman Christopher Chu was, is Big Echo een echte bandplaat. Het is een bandplaat waarop niet alleen songwriter Chu, maar ook producer Chris Taylor (Grizzly Bear) nadrukkelijk zijn stempel heeft gedrukt. Big Echo is een plaat met meerdere gezichten. Met name in de rijk georkestreerde tracks haalt de band alles uit de kast en is betovering bijna onvermijdelijk. Een aantal andere tracks vraagt wat meer tijd en energie van de luisteraar, maar ook deze tracks weten uiteindelijk te overtuigen. Het is niet heel lastig om aan te wijzen waar The Morning Benders de mosterd hebben gehaald. Trek lijnen van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band en Pet Sounds naar Grizzly Bear’s Veckatimest en je weet binnen welke driehoek je de muziek van The Morning Benders moet zoeken. Desondanks klinken de verleidelijke popsongs op Big Echo fris en avontuurlijk. Big Echo is een van de platen die zomaar uit kan groeien tot de verrassingen van 2010, al vraagt dit wel om een zetje in de rug door de muziekpers en enig uithoudingsvermogen bij de luisteraar. Het zetje in de rug heb ik The Morning Benders hierbij gegeven. Rest het luisteradvies: luister onbevangen, oordeel niet te snel en geef Big Echo de tijd om te rijpen en te groeien. Met een beetje geluk heb je een plaat in handen die je nog lange tijd zal herinneren aan de mooie zomer van 2010. Erwin Zijleman