Someone Still Loves You Boris Yeltsin - Let It Sway
De naam van de band is geweldig: Someone Still Loves You Boris Yeltsin (vanaf nu SSLYBY). De naam van de producer is er een met een gouden randje: Death Cab For Cutie’s Chris Walla. De belangrijkste inspiratiebronnen liegen er niet om: Big Star, Beach Boys, The Beatles, Wilco, Pavement en Weezer. En ook het belangrijkste tot dusver aangedragen vergelijkingsmateriaal is fraai: The Shins, Eliott Smith, Nada Surf. Eigenlijk kan er dus niets meer mis gaan met Let It Sway van SSLYBY, al is de concurrentie in dit genre moordend en komt uiteindelijk alleen het allerbeste boven drijven. Tussen dit allerbeste misstaat SSLYBY wat mij betreft niet. De band maakt behoorlijk onweerstaanbare popliedjes, die inderdaad elementen bevatten van alle hierboven genoemde bands. SSLYBY maakt op Let It Sway (overigens al de derde plaat van de band uit Springfield, Missouri) een mix van zonnige gitaarpop, rammelende lo-fi, avontuurlijke indiepop, catchy powerpop en doorleefde rootsmuziek. De veelheid aan invloeden geeft SSLYBY een bijzonder geluid, dat duidelijk afwijkt van dat van de meeste soort- en tijdgenoten van de band. Het is een geluid dat lekker licht verteerbaar is, maar ook substantiëler dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Dit laatste kan vooral op het conto van de rootsinvloeden op Let It Sway worden geschreven. Deze geven de over het algemeen genomen behoorlijk lichtvoetige popsongs van SSLYBY net wat extra gewicht en bezieling. Het zijn invloeden die fraai combineren met zonnige gitaarloopjes, fraaie meerstemmige zang en een flinke dosis onbevangenheid en eigenzinnigheid. SSLYBY heeft de naam, de producer, de inspiratiebronnen en het vergelijkingsmateriaal om op te vallen, maar maakt de belofte ook in muzikaal opzicht waar. Let It Sway sluit aan op vele vergelijkbare platen die de afgelopen jaren zijn verschenen, maar klinkt net wat anders en, wat mij betreft, ook net wat beter. Of de band Boris Yeltsin weer in de spotlights zal zetten durf ik te betwijfelen, maar dat SSLYBY zelf een plekje in de spotlights verdient valt nauwelijks te betwisten. Let It Sway krijgt tot dusver veel te weinig aandacht, maar is zeer de moeite waard. Erwin Zijleman
De naam van de band is geweldig: Someone Still Loves You Boris Yeltsin (vanaf nu SSLYBY). De naam van de producer is er een met een gouden randje: Death Cab For Cutie’s Chris Walla. De belangrijkste inspiratiebronnen liegen er niet om: Big Star, Beach Boys, The Beatles, Wilco, Pavement en Weezer. En ook het belangrijkste tot dusver aangedragen vergelijkingsmateriaal is fraai: The Shins, Eliott Smith, Nada Surf. Eigenlijk kan er dus niets meer mis gaan met Let It Sway van SSLYBY, al is de concurrentie in dit genre moordend en komt uiteindelijk alleen het allerbeste boven drijven. Tussen dit allerbeste misstaat SSLYBY wat mij betreft niet. De band maakt behoorlijk onweerstaanbare popliedjes, die inderdaad elementen bevatten van alle hierboven genoemde bands. SSLYBY maakt op Let It Sway (overigens al de derde plaat van de band uit Springfield, Missouri) een mix van zonnige gitaarpop, rammelende lo-fi, avontuurlijke indiepop, catchy powerpop en doorleefde rootsmuziek. De veelheid aan invloeden geeft SSLYBY een bijzonder geluid, dat duidelijk afwijkt van dat van de meeste soort- en tijdgenoten van de band. Het is een geluid dat lekker licht verteerbaar is, maar ook substantiëler dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Dit laatste kan vooral op het conto van de rootsinvloeden op Let It Sway worden geschreven. Deze geven de over het algemeen genomen behoorlijk lichtvoetige popsongs van SSLYBY net wat extra gewicht en bezieling. Het zijn invloeden die fraai combineren met zonnige gitaarloopjes, fraaie meerstemmige zang en een flinke dosis onbevangenheid en eigenzinnigheid. SSLYBY heeft de naam, de producer, de inspiratiebronnen en het vergelijkingsmateriaal om op te vallen, maar maakt de belofte ook in muzikaal opzicht waar. Let It Sway sluit aan op vele vergelijkbare platen die de afgelopen jaren zijn verschenen, maar klinkt net wat anders en, wat mij betreft, ook net wat beter. Of de band Boris Yeltsin weer in de spotlights zal zetten durf ik te betwijfelen, maar dat SSLYBY zelf een plekje in de spotlights verdient valt nauwelijks te betwisten. Let It Sway krijgt tot dusver veel te weinig aandacht, maar is zeer de moeite waard. Erwin Zijleman