Brian Eno - Small Craft On A Milk Sea
Hoewel ik Brian Eno bewonder als producer en respecteer als eigenzinnig muzikant, had ik tot dusver niets met zijn soloplaten. Ik werd niet betoverd of bedwelmd door de ambient klanken op de platen die hij de afgelopen decennia uitbracht en werd er eigenlijk alleen maar heel ongeduldig of zelfs onrustig van. Of dat aan de muziek van Brian Eno of aan mijn karakter ligt laat ik in het midden, maar feit is wel dat ik geen enkele plaat van de man in de kast had staan. Ik ging er eigenlijk van uit dat het onlangs verschenen Small Craft On A Milk Sea daar niets aan zou veranderen, maar vanwege de buitengewoon lovende recensies en zeker ook het feit dat de plaat is uitgebracht op het Warp label, werd ik zo langzamerhand toch nieuwsgierig naar Small Craft On A Milk Sea. Het was wederom geen liefde op het eerste gehoor, want ook de nieuwe plaat van Brian Eno hoort absoluut thuis in het hokje ambient; een genre waarmee ik niet heel veel heb. Het bleek echter al snel ambient met een Warp-twist. Het Warp label is inmiddels al een aantal jaren zo ongeveer het enige label dat elektronische muziek uitbrengt die me weet te boeien; enerzijds omdat de platen die op het label zijn uitgebracht zoeken naar raakvlakken met andere genres en anderzijds omdat er van alles gebeurt op de platen op het eigenzinnige label. Ook op Small Craft On A Milk Sea gebeurt van alles. In eerste instantie domineren de ambient klanken waar Brian Eno patent op heeft, maar net wanneer de aandacht bij mij wat begint te verslappen krijgt Small Craft On A Milk Sea een impuls met moderne elektronica, complex gitaarwerk en dreigende beats. Eno werkt op zijn nieuwe plaat samen met geluidskunstenaar Jon Hopkins en gitarist Leo Abrahams en dat blijkt een verstandige keuze. De oude meester zet op zijn nieuwe plaat de lijnen uit en zorgt voor de grove inkleuring, waarna Hopkins en Abrahams de verdere inkleuring mogen doen. Waar Eno zich beperkt tot waterige pasteltinten, kiezen zijn jonge muzikale medestanders voor felle en soms zelfs schreeuwerige kleuren en blijven ze zeker niet binnen de door Eno getekende lijntjes. Het resultaat is een ambient plaat die zelfs mij op het puntje van de stoel houdt. Small Craft On A Milk Sea combineert lome klanken met stevige impulsen en verkent hierbij soms voorzichtig en soms nadrukkelijk andere genres. Waar Brian Eno tot dusver vaak muziek maakte die het goed doet in supermarkten, liften en op vliegvelden is Small Craft On A Milk Sea een plaat die de bezoekers van deze gelegenheden met bijna spookachtige uitbarstingen zo nu en dan de stuipen op het lijf zou jagen. Het is misschien even slikken voor de liefhebbers van pure ambient, maar voor de muziekliefhebber van wie het best wat heftiger en avontuurlijker mag is het smullen. Small Craft On A Milk Sea is de eerste Brian Eno plaat die een plekje in mijn platenkast verdient. Het is meteen een ereplekje binnen de nieuwe aanwinsten van het moment. Erwin Zijleman
Hoewel ik Brian Eno bewonder als producer en respecteer als eigenzinnig muzikant, had ik tot dusver niets met zijn soloplaten. Ik werd niet betoverd of bedwelmd door de ambient klanken op de platen die hij de afgelopen decennia uitbracht en werd er eigenlijk alleen maar heel ongeduldig of zelfs onrustig van. Of dat aan de muziek van Brian Eno of aan mijn karakter ligt laat ik in het midden, maar feit is wel dat ik geen enkele plaat van de man in de kast had staan. Ik ging er eigenlijk van uit dat het onlangs verschenen Small Craft On A Milk Sea daar niets aan zou veranderen, maar vanwege de buitengewoon lovende recensies en zeker ook het feit dat de plaat is uitgebracht op het Warp label, werd ik zo langzamerhand toch nieuwsgierig naar Small Craft On A Milk Sea. Het was wederom geen liefde op het eerste gehoor, want ook de nieuwe plaat van Brian Eno hoort absoluut thuis in het hokje ambient; een genre waarmee ik niet heel veel heb. Het bleek echter al snel ambient met een Warp-twist. Het Warp label is inmiddels al een aantal jaren zo ongeveer het enige label dat elektronische muziek uitbrengt die me weet te boeien; enerzijds omdat de platen die op het label zijn uitgebracht zoeken naar raakvlakken met andere genres en anderzijds omdat er van alles gebeurt op de platen op het eigenzinnige label. Ook op Small Craft On A Milk Sea gebeurt van alles. In eerste instantie domineren de ambient klanken waar Brian Eno patent op heeft, maar net wanneer de aandacht bij mij wat begint te verslappen krijgt Small Craft On A Milk Sea een impuls met moderne elektronica, complex gitaarwerk en dreigende beats. Eno werkt op zijn nieuwe plaat samen met geluidskunstenaar Jon Hopkins en gitarist Leo Abrahams en dat blijkt een verstandige keuze. De oude meester zet op zijn nieuwe plaat de lijnen uit en zorgt voor de grove inkleuring, waarna Hopkins en Abrahams de verdere inkleuring mogen doen. Waar Eno zich beperkt tot waterige pasteltinten, kiezen zijn jonge muzikale medestanders voor felle en soms zelfs schreeuwerige kleuren en blijven ze zeker niet binnen de door Eno getekende lijntjes. Het resultaat is een ambient plaat die zelfs mij op het puntje van de stoel houdt. Small Craft On A Milk Sea combineert lome klanken met stevige impulsen en verkent hierbij soms voorzichtig en soms nadrukkelijk andere genres. Waar Brian Eno tot dusver vaak muziek maakte die het goed doet in supermarkten, liften en op vliegvelden is Small Craft On A Milk Sea een plaat die de bezoekers van deze gelegenheden met bijna spookachtige uitbarstingen zo nu en dan de stuipen op het lijf zou jagen. Het is misschien even slikken voor de liefhebbers van pure ambient, maar voor de muziekliefhebber van wie het best wat heftiger en avontuurlijker mag is het smullen. Small Craft On A Milk Sea is de eerste Brian Eno plaat die een plekje in mijn platenkast verdient. Het is meteen een ereplekje binnen de nieuwe aanwinsten van het moment. Erwin Zijleman