Taylor Swift - Speak Now
Ik was ruim anderhalf jaar geleden behoorlijk positief over Fearless, de tweede plaat van de op dat moment pas 18 jaar oude Taylor Swift (zie hier). De Amerikaanse was op het moment van schrijven al een grote ster in eigen land en inmiddels heeft ze ook Europa aan haar voeten gekregen. Haar derde plaat, Speak Now, lijkt daarom verzekerd van commercieel succes, maar een in artistiek opzicht geslaagde plaat ligt veel minder voor de hand. Dit gold natuurlijk ook al voor Fearless, waarop Taylor Swift voornamelijk behoorlijk gladde countrypop maakte, al had deze op een of andere manier een eigenwijze twist, waarna Taylor Swift’s vocale capaciteiten de rest deden. Ik was op voorhand sceptisch over de nieuwe plaat van Taylor Swift, maar Speak Now heeft me aangenaam weten te verrassen. Om je te laten verrassen door de nieuwe plaat van de inmiddels bijna 21 jaar oude Amerikaanse moet je een aantal belangrijke waarden opzij zetten. Een ieder die gruwelt van muziek die in eerste instantie is gericht op het behalen van commercieel succes is bij Taylor Swift aan het verkeerde adres en ook iedereen die rekent op muzikale uitstapjes buiten de gebaande paden van de Amerikaanse countrypop heeft op Speak Now niets te zoeken. Speak Now biedt vergeleken met Fearless net wat minder contemporary country en net wat meer pop, waardoor de plaat zich ergens tussen platen van de Dixie Chicks, Faith Hill, Shania Twain en Miranda Lambert manoeuvreert. Het is in muzikaal en productioneel opzicht af en toe even doorbijten, maar Taylor Swift houdt zich wat mij betreft opvallend makkelijk staande. Dat heeft aan de ene kant te maken met haar geweldige stem, die het hart van countrypopliefhebbers zal doen smelten, maar ook liefhebbers van alternatieve rootsmuziek niet onberoerd zal laten. Aan de andere kant heeft Taylor Swift voor Speak Now een serie opvallend sterke songs geschreven. Het zijn songs die bijzonder aangenaam in het gehoor liggen, maar ook weten te prikkelen. Hierbij komt nog eens dat Taylor Swift op Speak Now iets te vertellen heeft. De transitie van meisje is ook bij Taylor Swift niet gegaan zonder de nodige vervelende ervaringen en deze weet ze prachtig te verwoorden, waarbij grootheden als Kanye West en John Mayer niet gespaard worden. Natuurlijk valt er een hoop af te dingen op Speak Now, zeker door een ieder die zijn of haar rootsmuziek bij voorkeur in alternatieve vorm tot zich neemt. Mij heeft Taylor Swift echter wederom te pakken. Of het nog een keer gaat lukken met dit recept betwijfel ik, maar mogelijk is Taylor Swift in staat tot grootsere muzikale prestaties. Het is gezien de persoonlijke kwaliteiten die ze tentoon spreidt op Speak Now zeker niet uit te sluiten. Erwin Zijleman
Ik was ruim anderhalf jaar geleden behoorlijk positief over Fearless, de tweede plaat van de op dat moment pas 18 jaar oude Taylor Swift (zie hier). De Amerikaanse was op het moment van schrijven al een grote ster in eigen land en inmiddels heeft ze ook Europa aan haar voeten gekregen. Haar derde plaat, Speak Now, lijkt daarom verzekerd van commercieel succes, maar een in artistiek opzicht geslaagde plaat ligt veel minder voor de hand. Dit gold natuurlijk ook al voor Fearless, waarop Taylor Swift voornamelijk behoorlijk gladde countrypop maakte, al had deze op een of andere manier een eigenwijze twist, waarna Taylor Swift’s vocale capaciteiten de rest deden. Ik was op voorhand sceptisch over de nieuwe plaat van Taylor Swift, maar Speak Now heeft me aangenaam weten te verrassen. Om je te laten verrassen door de nieuwe plaat van de inmiddels bijna 21 jaar oude Amerikaanse moet je een aantal belangrijke waarden opzij zetten. Een ieder die gruwelt van muziek die in eerste instantie is gericht op het behalen van commercieel succes is bij Taylor Swift aan het verkeerde adres en ook iedereen die rekent op muzikale uitstapjes buiten de gebaande paden van de Amerikaanse countrypop heeft op Speak Now niets te zoeken. Speak Now biedt vergeleken met Fearless net wat minder contemporary country en net wat meer pop, waardoor de plaat zich ergens tussen platen van de Dixie Chicks, Faith Hill, Shania Twain en Miranda Lambert manoeuvreert. Het is in muzikaal en productioneel opzicht af en toe even doorbijten, maar Taylor Swift houdt zich wat mij betreft opvallend makkelijk staande. Dat heeft aan de ene kant te maken met haar geweldige stem, die het hart van countrypopliefhebbers zal doen smelten, maar ook liefhebbers van alternatieve rootsmuziek niet onberoerd zal laten. Aan de andere kant heeft Taylor Swift voor Speak Now een serie opvallend sterke songs geschreven. Het zijn songs die bijzonder aangenaam in het gehoor liggen, maar ook weten te prikkelen. Hierbij komt nog eens dat Taylor Swift op Speak Now iets te vertellen heeft. De transitie van meisje is ook bij Taylor Swift niet gegaan zonder de nodige vervelende ervaringen en deze weet ze prachtig te verwoorden, waarbij grootheden als Kanye West en John Mayer niet gespaard worden. Natuurlijk valt er een hoop af te dingen op Speak Now, zeker door een ieder die zijn of haar rootsmuziek bij voorkeur in alternatieve vorm tot zich neemt. Mij heeft Taylor Swift echter wederom te pakken. Of het nog een keer gaat lukken met dit recept betwijfel ik, maar mogelijk is Taylor Swift in staat tot grootsere muzikale prestaties. Het is gezien de persoonlijke kwaliteiten die ze tentoon spreidt op Speak Now zeker niet uit te sluiten. Erwin Zijleman