Het uit Brighton afkomstige British Sea Power maakte de afgelopen zeven jaar drie fantastische platen en een meer dan aardig tussendoortje (de in 2009 verschenen filmsoundtrack Man of Aran). The Decline of British Sea Power (2003), Open Season (2005) en Do You Like Rock Music? (2008) hadden de band wat mij betreft een plekje tussen de grote Britse bands op moeten leveren, maar tot dusver is British Sea Power, zeker in Nederland, de cultstatus nooit echt ontgroeid. Misschien is dat ook wel in het voordeel van de band, want waar veel wel stevig gehypte soortgenoten inmiddels al weer lang van het toneel zijn verdwenen, is British Sea Power gelukkig nog altijd springlevend. 2011 is nog maar net begonnen, maar met Valhalla Dancehall is de eerste belangrijke rockplaat van het jaar verschenen. Het is meteen ook de beste plaat van British Sea Power, wat gezien het hoge niveau van de drie reguliere voorgangers een prestatie van formaat mag worden genoemd. Valhalla Dancehall laat weer een net wat ander geluid horen dan zijn voorgangers, die overigens ook alle drie nogal verschillend klonken. Waar British Sea Power op Do You Like Rock Music? op verantwoorde wijze flirtte met stadionrock zoals bands als U2 en Editors die maken en in een verder verleden het hokje postrock nog wel eens van toepassing was op het geluid van de band, is British Sea Power op Valhalla Dancehall opgeschoven in de richting van aan de ene kant het bombastische geluid van bijvoorbeeld The Arcade Fire en aan de andere kant de eigenwijze Britpop van een band als Pulp. De meest duidelijke inspiratiebron vind ik echter de muziek van een andere Britse band die de cultstatus nooit wist te ontstijgen: The Icicle Works. Valhalla Dancehall bevat lekkere stevige rocksongs die vaak zijn voorzien van bombastisch aandoende geluidsmuren, maar desondanks ligt de muziek van British Sea Power op Valhalla Dancehall lekker in het gehoor. British Sea Power maakt inmiddels muziek voor de grote podia, maar biedt op de plaat ook meer dan voldoende avontuur voor een enerverende en verrassende luisterervaring. Waar de vorige platen van de band de belofte net niet wisten te ontstijgen, valt op Valhalla Dancehall opeens alles op zijn plaats. British Sea Power klinkt een stuk zelfverzekerder dan op haar vorige platen en durft ook andere muzikale paden te bewandelen. Wanneer de band wat gas terug neemt is het bijna of Pulp weer is opgestaan, maar wanneer British Sea Power het gaspedaal stevig indrukt is de vergelijking met Pulp weer snel vergeten en hoor je een band die er in is geslaagd om een opvallend eigen geluid neer te zetten. Valhalla Dancehall hoef je eigenlijk maar een keer te horen om te kunnen concluderen dat British Sea Power een geweldige plaat heeft gemaakt, maar hierna wordt de plaat alleen maar beter en indrukwekkender en blijkt dat British Sea Power niet alleen in muzikaal, maar ook in tekstueel opzicht het nodige te bieden heeft. Valhalla Dancehall is een grootse plaat van een band die de cultstatus definitief is ontgroeid. Er zullen nog flink wat Britse rockbands zijn die dit jaar een plaat gaan uitbrengen, maar British Sea Power legt de lat met Valhalla Dancehall direct akelig hoog. Erwin Zijleman