Tapes 'n Tapes - Outside
Tapes ’n Tapes uit Minneapolis, Minnesota, heeft twee platen op haar naam staan waarop helemaal niets valt aan te merken. Het zijn platen met lekker eigenzinnige popliedjes die aan van alles en nog wat doen denken en lekker aangenaam blijven hangen. Op een of andere manier vond ik het echter geen hele bijzondere platen. De muziek van Tapes ’n Tapes was namelijk uitwisselbaar met die van veel andere nieuwe bandjes en miste net dat beetje extra dat nodig is om een onuitwisbare indruk te maken. Met haar derde plaat Outside lukt dat de band wat mij betreft wel. Op zich is er niet eens zo heel veel veranderd. Tapes ’n Tapes maakt nog altijd muziek die is volgepropt met allerlei invloeden. Het zijn er zoveel dat het nauwelijks zin heeft om namen te noemen, maar denk aan een mix van Talking Heads, Modest Mouse, Pavement, Pixies, The Feelies en wat recente hippe Amerikaanse bands (MGMT, Vampire Weekend, Yeasayer) en je kunt je misschien iets voorstellen bij het geluid van Tapes ’n Tapes (of niet natuurlijk). Outside staat vol met bijzonder aangename indiepop en indierock. Het is popmuziek vol aanstekelijke gitaarloopjes, soms wat gitaargeweld, licht gestoorde vocalen, zenuwachtige orgeltjes, opzwepende ritmes en verrassende wendingen. Het is nog altijd muziek die eerder is gemaakt, maar Tapes ’n Tapes doet het dit keer minstens net zo goed of zelfs beter dan de concurrentie. Door de veelheid aan herkenbare inspiratiebronnen en het tijdloze karakter van de muziek van Tapes ’n Tapes blijft de vraag of dit nu echt een bijzondere plaat is moeilijk te beantwoorden, maar sinds het ene na het andere popliedje op Outside niet meer uit mijn hoofd te krijgen is maak ik me daar niet druk meer over. Outside van Tapes ’n Tapes is een plaat die zo af en toe verrast met combinaties van invloeden die je nog niet eerder hebt gehoord, maar verder vooral vermaakt. Grenzeloos vermaakt. Outside is uiteindelijk misschien nog wel het best te vergelijken met de sushi die je in de als paddenstoelen uit de grond schietende All You Can Eat sushi restaurants krijgt voorgeschoteld. Het zijn zeker geen culinaire hoogstandjes, maar het ziet er wel kleurig en gevarieerd uit en smaakt ook nog eens prima. Ik heb er voorlopig nog geen genoeg van en ga door naar de volgende ronde. Erwin Zijleman
Tapes ’n Tapes uit Minneapolis, Minnesota, heeft twee platen op haar naam staan waarop helemaal niets valt aan te merken. Het zijn platen met lekker eigenzinnige popliedjes die aan van alles en nog wat doen denken en lekker aangenaam blijven hangen. Op een of andere manier vond ik het echter geen hele bijzondere platen. De muziek van Tapes ’n Tapes was namelijk uitwisselbaar met die van veel andere nieuwe bandjes en miste net dat beetje extra dat nodig is om een onuitwisbare indruk te maken. Met haar derde plaat Outside lukt dat de band wat mij betreft wel. Op zich is er niet eens zo heel veel veranderd. Tapes ’n Tapes maakt nog altijd muziek die is volgepropt met allerlei invloeden. Het zijn er zoveel dat het nauwelijks zin heeft om namen te noemen, maar denk aan een mix van Talking Heads, Modest Mouse, Pavement, Pixies, The Feelies en wat recente hippe Amerikaanse bands (MGMT, Vampire Weekend, Yeasayer) en je kunt je misschien iets voorstellen bij het geluid van Tapes ’n Tapes (of niet natuurlijk). Outside staat vol met bijzonder aangename indiepop en indierock. Het is popmuziek vol aanstekelijke gitaarloopjes, soms wat gitaargeweld, licht gestoorde vocalen, zenuwachtige orgeltjes, opzwepende ritmes en verrassende wendingen. Het is nog altijd muziek die eerder is gemaakt, maar Tapes ’n Tapes doet het dit keer minstens net zo goed of zelfs beter dan de concurrentie. Door de veelheid aan herkenbare inspiratiebronnen en het tijdloze karakter van de muziek van Tapes ’n Tapes blijft de vraag of dit nu echt een bijzondere plaat is moeilijk te beantwoorden, maar sinds het ene na het andere popliedje op Outside niet meer uit mijn hoofd te krijgen is maak ik me daar niet druk meer over. Outside van Tapes ’n Tapes is een plaat die zo af en toe verrast met combinaties van invloeden die je nog niet eerder hebt gehoord, maar verder vooral vermaakt. Grenzeloos vermaakt. Outside is uiteindelijk misschien nog wel het best te vergelijken met de sushi die je in de als paddenstoelen uit de grond schietende All You Can Eat sushi restaurants krijgt voorgeschoteld. Het zijn zeker geen culinaire hoogstandjes, maar het ziet er wel kleurig en gevarieerd uit en smaakt ook nog eens prima. Ik heb er voorlopig nog geen genoeg van en ga door naar de volgende ronde. Erwin Zijleman