Buddy Miller - The Majestic Silver Strings
Buddy Miller is op zoveel platen te horen dat je je wel eens afvraagt waar hij de tijd vandaan haalt. Het heeft in ieder geval zijn weerslag gehad op Miller’s eigen productie, want het aantal platen waarop de naam Buddy Miller prijkt is betrekkelijk gering, zeker wanneer je je bedenkt hoe lang hij al actief is in de Amerikaanse rootsmuziek. Zijn laatste soloplaat, Universal United House of Prayer, is dit jaar al weer zeven jaar oud en in de tussenliggende jaren hebben we het moeten doen met een plaat die Buddy samen met zijn vrouw Julie maakte (Written In Chalk uit 2009). Met The Majestic Silver Strings ligt er nu gelukkig eindelijk weer eens een soloplaat van Buddy Miller in de winkel en het is weer een hele mooie. Een soloplaat kunnen we het overigens nauwelijks noemen, want op The Majestic Silver Strings omringt Buddy Miller zich met flink wat muzikanten van naam en faam. Zo is er de ritmesectie bestaande uit Wilco drummer Jay Bellerose en bassist Dennis Crouch en zorgen Patty Griffin, Julie Miller, Shawn Colvin, Emmylou Harris, Lee Ann Womack en Ann McCrary afwisselend voor prachtige vrouwenvocalen. Alsof het nog niet genoeg is heeft Buddy Miller voor zijn nieuwe plaat ook nog eens drie ware snarenwonders opgetrommeld: Bill Frisell, Marc Ribot en Greg Leisz. Het samen spelen met drie zo verschillende gitaristen is niet zonder risico, maar het pakt geweldig uit. Miller, Frisell, Ribot en Leisz krijgen alle vier de gelegenheid om te schitteren op zo ongeveer alles dat zes snaren heeft, waarbij de rest zorgt voor buitengewoon smaakvolle accenten. The Majestic Silver Strings bevat voornamelijk country traditionals die door Miller en zijn muzikale medestanders in een eigentijds jasje worden gestoken, waarbij uitstapjes richting soul, blues, rock en gospel niet uit de weg worden gegaan. The Majestic Silver Strings bevat heel veel vuurwerk voor de liefhebbers van het betere snarenwerk, maar ook in vocaal opzicht stijgen Buddy Miller en zijn vrouwelijke tegenhangers meer dan eens naar grote hoogten. The Majestic Silver Strings is een behoorlijk ingetogen plaat, die in productioneel opzicht wel wat doet denken aan de platen van Daniel Lanois. Het is een buitengewoon stemmige plaat die zich langzaam voortsleept, maar hierbij vrijwel constant betovert. Omdat het gitaarspel en de vrouwenvocalen steeds weer anders klinken is The Majestic Silver Strings een behoorlijk gevarieerde plaat met de torenhoge kwaliteit als enige constante. Op de bijgeleverde DVD is nog eens te zien hoe het project tot stand kwam en hoe het op het podium klinkt, maar de ware hoogtepunten staan toch op de cd. Buddy Miller speelt inmiddels drie decennia met de allergrootsten, maar bewijst met The Majestic Silver Strings nogmaals dat hij zelf ook deel uit maakt van het elitecorps van de Amerikaanse rootsmuziek. The Majestic Silver Strings is een schitterende plaat die vooralsnog maar blijft groeien. Wat mij betreft tot hoogten die Buddy Miller nog niet eerder heeft bereikt, wat gezien het niveau van zijn oeuvre op zijn minst een geweldige prestatie is. Erwin Zijleman
Buddy Miller is op zoveel platen te horen dat je je wel eens afvraagt waar hij de tijd vandaan haalt. Het heeft in ieder geval zijn weerslag gehad op Miller’s eigen productie, want het aantal platen waarop de naam Buddy Miller prijkt is betrekkelijk gering, zeker wanneer je je bedenkt hoe lang hij al actief is in de Amerikaanse rootsmuziek. Zijn laatste soloplaat, Universal United House of Prayer, is dit jaar al weer zeven jaar oud en in de tussenliggende jaren hebben we het moeten doen met een plaat die Buddy samen met zijn vrouw Julie maakte (Written In Chalk uit 2009). Met The Majestic Silver Strings ligt er nu gelukkig eindelijk weer eens een soloplaat van Buddy Miller in de winkel en het is weer een hele mooie. Een soloplaat kunnen we het overigens nauwelijks noemen, want op The Majestic Silver Strings omringt Buddy Miller zich met flink wat muzikanten van naam en faam. Zo is er de ritmesectie bestaande uit Wilco drummer Jay Bellerose en bassist Dennis Crouch en zorgen Patty Griffin, Julie Miller, Shawn Colvin, Emmylou Harris, Lee Ann Womack en Ann McCrary afwisselend voor prachtige vrouwenvocalen. Alsof het nog niet genoeg is heeft Buddy Miller voor zijn nieuwe plaat ook nog eens drie ware snarenwonders opgetrommeld: Bill Frisell, Marc Ribot en Greg Leisz. Het samen spelen met drie zo verschillende gitaristen is niet zonder risico, maar het pakt geweldig uit. Miller, Frisell, Ribot en Leisz krijgen alle vier de gelegenheid om te schitteren op zo ongeveer alles dat zes snaren heeft, waarbij de rest zorgt voor buitengewoon smaakvolle accenten. The Majestic Silver Strings bevat voornamelijk country traditionals die door Miller en zijn muzikale medestanders in een eigentijds jasje worden gestoken, waarbij uitstapjes richting soul, blues, rock en gospel niet uit de weg worden gegaan. The Majestic Silver Strings bevat heel veel vuurwerk voor de liefhebbers van het betere snarenwerk, maar ook in vocaal opzicht stijgen Buddy Miller en zijn vrouwelijke tegenhangers meer dan eens naar grote hoogten. The Majestic Silver Strings is een behoorlijk ingetogen plaat, die in productioneel opzicht wel wat doet denken aan de platen van Daniel Lanois. Het is een buitengewoon stemmige plaat die zich langzaam voortsleept, maar hierbij vrijwel constant betovert. Omdat het gitaarspel en de vrouwenvocalen steeds weer anders klinken is The Majestic Silver Strings een behoorlijk gevarieerde plaat met de torenhoge kwaliteit als enige constante. Op de bijgeleverde DVD is nog eens te zien hoe het project tot stand kwam en hoe het op het podium klinkt, maar de ware hoogtepunten staan toch op de cd. Buddy Miller speelt inmiddels drie decennia met de allergrootsten, maar bewijst met The Majestic Silver Strings nogmaals dat hij zelf ook deel uit maakt van het elitecorps van de Amerikaanse rootsmuziek. The Majestic Silver Strings is een schitterende plaat die vooralsnog maar blijft groeien. Wat mij betreft tot hoogten die Buddy Miller nog niet eerder heeft bereikt, wat gezien het niveau van zijn oeuvre op zijn minst een geweldige prestatie is. Erwin Zijleman