The Do - Both Ways Open Jaws
Het Fins/Franse duo The Do (eigenlijk The Dø, maar dat typt zo rot) debuteerde een jaar of drie geleden met het buitengewoon frisse en sprankelende A Mouthful. Op haar debuut verraste het vanuit Parijs opererende tweetal met avontuurlijke folkpop vol invloeden. A Mouthful zette je constant op het verkeerde been, maar op hetzelfde moment was het ook een heerlijk plaatje om bij weg te dromen, een plaatje om een ingekakt feestje te voorzien van nieuw elan of juist een plaatje om intensief en nauwkeurig te beluisteren met de koptelefoon om maar geen detail te missen. De nieuwe plaat van The Do, Both Ways Open Jaws, ligt na lang wachten eindelijk in de winkel en blijkt direct bij eerste beluistering minstens net zo verslavend als zijn voorganger. Ook op Both Ways Open Jaws schotelen zangeres Olivia B. Merilahtin en multi-instrumentalist Dan Levy ons weer frisse en avontuurlijke popliedjes vol invloeden voor. Both Ways Open Jaws bestrijkt misschien nog wel een breder palet dan zijn ook al zo breed georiënteerde voorganger. Naast invloeden uit de folk, pop, rock, Franse muziek, Scandinavische muziek en jazz, horen we dit keer net wat meer invloeden uit de hiphop, elektronica en volksmuziek en heeft de muziek van The Do hier en daar zelfs bijna een klassiek tintje. Al deze invloeden worden echter op zo’n knappe en originele manier met elkaar vermengd dat geen sprake kan zijn van in een hokje stoppen. De muziek van The Do combineert keer op keer de sexy vocalen van Olivia B. Merilahtin met de speelse instrumentatie van Dan Levy. De laatste varieert van sober tot zeer uitbundig en verrast net zo makkelijk met ingetogen pianoklanken of stemmige strijkers en blazers als met een assortiment al dan niet elektronische vreemde geluidjes. Vergeleken met A Mouthful bevat Both Ways Open Jaws net wat meer ingetogen songs, maar hiertegenover staan een aantal songs die wat uitbundiger tekeer gaan. Natuurlijk kan Both Ways Open Jaws niet zo verrassen als het sensationele debuut, maar voorspelbaar is de muziek van The Do geen moment. Net als A Mouthful is ook de tweede cd van het Fins/Franse duo weer een plaat waarop je steeds maar weer nieuwe dingen blijft horen en waarop eigenlijk niets is wat het lijkt. Op hetzelfde moment is het ook een zwoele plaat vol avontuurlijke en sprankelende popliedjes met zo nu en dan een fris Scandinavisch briesje, die op vele momenten tot zijn recht komt. A Mouthful bleek drie jaar geleden nauwelijks uit mijn cd speler te krijgen. Ik sluit zeker niet uit dat Both Ways Open Jaws tot evenveel speeluren gaat komen, want ook de tweede van The Do is zeer, zeer de moeite waard. Erwin Zijleman
Het Fins/Franse duo The Do (eigenlijk The Dø, maar dat typt zo rot) debuteerde een jaar of drie geleden met het buitengewoon frisse en sprankelende A Mouthful. Op haar debuut verraste het vanuit Parijs opererende tweetal met avontuurlijke folkpop vol invloeden. A Mouthful zette je constant op het verkeerde been, maar op hetzelfde moment was het ook een heerlijk plaatje om bij weg te dromen, een plaatje om een ingekakt feestje te voorzien van nieuw elan of juist een plaatje om intensief en nauwkeurig te beluisteren met de koptelefoon om maar geen detail te missen. De nieuwe plaat van The Do, Both Ways Open Jaws, ligt na lang wachten eindelijk in de winkel en blijkt direct bij eerste beluistering minstens net zo verslavend als zijn voorganger. Ook op Both Ways Open Jaws schotelen zangeres Olivia B. Merilahtin en multi-instrumentalist Dan Levy ons weer frisse en avontuurlijke popliedjes vol invloeden voor. Both Ways Open Jaws bestrijkt misschien nog wel een breder palet dan zijn ook al zo breed georiënteerde voorganger. Naast invloeden uit de folk, pop, rock, Franse muziek, Scandinavische muziek en jazz, horen we dit keer net wat meer invloeden uit de hiphop, elektronica en volksmuziek en heeft de muziek van The Do hier en daar zelfs bijna een klassiek tintje. Al deze invloeden worden echter op zo’n knappe en originele manier met elkaar vermengd dat geen sprake kan zijn van in een hokje stoppen. De muziek van The Do combineert keer op keer de sexy vocalen van Olivia B. Merilahtin met de speelse instrumentatie van Dan Levy. De laatste varieert van sober tot zeer uitbundig en verrast net zo makkelijk met ingetogen pianoklanken of stemmige strijkers en blazers als met een assortiment al dan niet elektronische vreemde geluidjes. Vergeleken met A Mouthful bevat Both Ways Open Jaws net wat meer ingetogen songs, maar hiertegenover staan een aantal songs die wat uitbundiger tekeer gaan. Natuurlijk kan Both Ways Open Jaws niet zo verrassen als het sensationele debuut, maar voorspelbaar is de muziek van The Do geen moment. Net als A Mouthful is ook de tweede cd van het Fins/Franse duo weer een plaat waarop je steeds maar weer nieuwe dingen blijft horen en waarop eigenlijk niets is wat het lijkt. Op hetzelfde moment is het ook een zwoele plaat vol avontuurlijke en sprankelende popliedjes met zo nu en dan een fris Scandinavisch briesje, die op vele momenten tot zijn recht komt. A Mouthful bleek drie jaar geleden nauwelijks uit mijn cd speler te krijgen. Ik sluit zeker niet uit dat Both Ways Open Jaws tot evenveel speeluren gaat komen, want ook de tweede van The Do is zeer, zeer de moeite waard. Erwin Zijleman