Julia Stone - The Memory Machine
De Australische Julia Stone maakte de afgelopen jaren samen met haar broer Angus twee prachtige platen (A Book Like This uit 2007 en Down The Way uit 2010), die in meerdere jaarlijstje opdoken. Op The Memory Machine probeert Julia het voor de afwisseling eens in haar uppie en ook dit levert een hele mooie plaat op. The Memory Machine werd al in 2008 opgenomen, maar wordt in afwachting van een volgende plaat van Angus & Julia Stone toch nog uitgebracht. Op de platen van broer en zus Stone lijkt de rol van Angus groter dan die van Julia, maar toch klinkt The Memory Machine niet heel anders dan A Book Like This en Down The Way. Het belangrijkste verschil is dat de mooie zang van Angus ontbreekt en we het dus moeten doen met de vocalen van Julia. Het zijn wat onvaste en rasperige vocalen waarvan niet iedereen gecharmeerd is, maar persoonlijk vind ik ze prachtig. Een ander verschil met de platen van Angus & Julia is dat The Memory Machine nog net wat donkerder klinkt dan de twee platen van Angus & Julia Stone. Dit heeft deels te maken met Julia Stone’s voorliefde voor horrorfilms, die overigens ook op de cover art fraai wordt geëtaleerd, maar ook de muzikale invalshoek is vaak net wat anders. The Memory Machine is op het eerste gehoor misschien geen opzienbarende plaat, maar net als de platen van Angus & Julia Stone is het een plaat die zich op een of andere manier steeds nadrukkelijker opdringt. In het begin is het aardig, dan mooi en uiteindelijk zo mooi dat je niet meer zonder kunt. The Memory Machine bevat een aantal uiterst ingetogen songs en een aantal wat meer aangeklede songs, wat een gevarieerde plaat oplevert. De ingetogen songs zijn wat mij betreft het mooist en indringend, al had ik de wat vollere klanken in de andere songs ook niet willen missen. Het doet me af en toe wel wat denken aan de muziek van voormalig Mazzy Star zangeres Hope Sandoval, al bevat de muziek van Julia Stone aanmerkelijk meer bitter en wat minder zoet. Met The Memory Machine heeft Julia Stone een plaat afgeleverd die net wat anders klinkt dan de platen die ze met haar broer heeft gemaakt, maar The Memory Machine doet wat mij betreft niet onder voor deze platen, al zul je hem net wat vaker moeten horen voor het kwartje valt. Als dat kwartje eenmaal is gevallen heb je een intrigerende plaat in handen die voorlopig alleen maar mooier zal worden. Het is een plaat die doet uitzien naar nieuw werk van Angus & Julia Stone, maar die ook het verlangen naar een volgende soloplaat van Julia Stone flink aanwakkert. Erwin Zijleman
De Australische Julia Stone maakte de afgelopen jaren samen met haar broer Angus twee prachtige platen (A Book Like This uit 2007 en Down The Way uit 2010), die in meerdere jaarlijstje opdoken. Op The Memory Machine probeert Julia het voor de afwisseling eens in haar uppie en ook dit levert een hele mooie plaat op. The Memory Machine werd al in 2008 opgenomen, maar wordt in afwachting van een volgende plaat van Angus & Julia Stone toch nog uitgebracht. Op de platen van broer en zus Stone lijkt de rol van Angus groter dan die van Julia, maar toch klinkt The Memory Machine niet heel anders dan A Book Like This en Down The Way. Het belangrijkste verschil is dat de mooie zang van Angus ontbreekt en we het dus moeten doen met de vocalen van Julia. Het zijn wat onvaste en rasperige vocalen waarvan niet iedereen gecharmeerd is, maar persoonlijk vind ik ze prachtig. Een ander verschil met de platen van Angus & Julia is dat The Memory Machine nog net wat donkerder klinkt dan de twee platen van Angus & Julia Stone. Dit heeft deels te maken met Julia Stone’s voorliefde voor horrorfilms, die overigens ook op de cover art fraai wordt geëtaleerd, maar ook de muzikale invalshoek is vaak net wat anders. The Memory Machine is op het eerste gehoor misschien geen opzienbarende plaat, maar net als de platen van Angus & Julia Stone is het een plaat die zich op een of andere manier steeds nadrukkelijker opdringt. In het begin is het aardig, dan mooi en uiteindelijk zo mooi dat je niet meer zonder kunt. The Memory Machine bevat een aantal uiterst ingetogen songs en een aantal wat meer aangeklede songs, wat een gevarieerde plaat oplevert. De ingetogen songs zijn wat mij betreft het mooist en indringend, al had ik de wat vollere klanken in de andere songs ook niet willen missen. Het doet me af en toe wel wat denken aan de muziek van voormalig Mazzy Star zangeres Hope Sandoval, al bevat de muziek van Julia Stone aanmerkelijk meer bitter en wat minder zoet. Met The Memory Machine heeft Julia Stone een plaat afgeleverd die net wat anders klinkt dan de platen die ze met haar broer heeft gemaakt, maar The Memory Machine doet wat mij betreft niet onder voor deze platen, al zul je hem net wat vaker moeten horen voor het kwartje valt. Als dat kwartje eenmaal is gevallen heb je een intrigerende plaat in handen die voorlopig alleen maar mooier zal worden. Het is een plaat die doet uitzien naar nieuw werk van Angus & Julia Stone, maar die ook het verlangen naar een volgende soloplaat van Julia Stone flink aanwakkert. Erwin Zijleman