Lost Bear - Limshasa
Er wordt al enige tijd reikhalzend uitgekeken naar het debuut van de uit Utrecht afkomstige band Lost Bear. De band timmerde de afgelopen jaren stevig aan de weg op het podium en wist zich in de kijker te spelen van Nederlandse “bandwatchers” als VPRO’s 3voor12, OOR en Kindamuzik, die Lost Bear al ver voor de release van het debuut van de band hebben uitgeroepen tot grote belofte voor de toekomst. Op 1 april verschijnt dan eindelijk het debuut van Lost Bear en dat is zeker geen grap. Op Limshasa imponeert de band, die onder andere twee drummers (!) en een trompettist (!!) in de gelederen heeft, met rockmuziek die je mee terugneemt naar de hoogtijdagen van met name Dinosaur Jr. (hoogtijdagen die overigens tot op de dag van vandaag voortduren) maar ook met twee benen in het heden staat. Invloeden uit de eigenwijze indierock uit de jaren 90 (denk aan Dinosaur Jr., maar ook zeker aan bands Pavement, Modest Mouse, Hüsker Dü, Sonic Youth, het recent weer opgedoken Buffalo Tom en zelfs aan Nirvana en Pearl Jam) staan centraal op het debuut van Lost Bear, maar gelukkig gaat de band een stuk verder dan het nauwgezet reproduceren van de overigens bijzonder smakelijke gitaarmuziek uit dit al weer deels vergeten decennium. Limshasa staat vol met authentiek maar tegelijkertijd hedendaags klinkende rocksongs. Het zijn songs die vol onverwachte wendingen zitten, maar toch ook bijzonder toegankelijk en aangenaam uit de speakers knallen. Er zijn meer bands als Lost Bear, maar de Utrechters zijn wat mij betreft net wat eigenwijzer en onderscheiden zich hierdoor met gemak van de concurrentie. Dit uit zich niet alleen in de instrumentkeuze (naast een trompet schuwt Lost Bear ook onder andere de mondharmonica niet), maar vooral in de wijze waarop de band constant buiten de gebaande paden treedt. De muziek op het deels op de Balkan (dat hoor ik dan weer niet) opgenomen Limshasa klinkt aan de ene kant bekend in de oren, maar zet je toch ook steeds op het verkeerde been. Hierbij kan een toegankelijke rocksong ontaarden in chaos, maar Lost Bear bewandelt gelukkig ook net zo makkelijk de tegengestelde route. Limshasa is mijn eerste kennismaking met de muziek van Lost Bear en ik moet zeggen dat de plaat mijn verwachtingen op alle fronten heeft overtroffen. Ik ga er echter van uit dat de plaat ook zal voldoen aan de veel hogere verwachtingen van de hierboven genoemde bandwatchers, wat de conclusie rechtvaardigt dat Lost Bear zich met haar debuut schaart onder de smaakmakers van de Nederlandse rockmuziek. Een hele knappe plaat van een band waarvan we hopelijk nog veel meer gaan horen. Erwin Zijleman
Er wordt al enige tijd reikhalzend uitgekeken naar het debuut van de uit Utrecht afkomstige band Lost Bear. De band timmerde de afgelopen jaren stevig aan de weg op het podium en wist zich in de kijker te spelen van Nederlandse “bandwatchers” als VPRO’s 3voor12, OOR en Kindamuzik, die Lost Bear al ver voor de release van het debuut van de band hebben uitgeroepen tot grote belofte voor de toekomst. Op 1 april verschijnt dan eindelijk het debuut van Lost Bear en dat is zeker geen grap. Op Limshasa imponeert de band, die onder andere twee drummers (!) en een trompettist (!!) in de gelederen heeft, met rockmuziek die je mee terugneemt naar de hoogtijdagen van met name Dinosaur Jr. (hoogtijdagen die overigens tot op de dag van vandaag voortduren) maar ook met twee benen in het heden staat. Invloeden uit de eigenwijze indierock uit de jaren 90 (denk aan Dinosaur Jr., maar ook zeker aan bands Pavement, Modest Mouse, Hüsker Dü, Sonic Youth, het recent weer opgedoken Buffalo Tom en zelfs aan Nirvana en Pearl Jam) staan centraal op het debuut van Lost Bear, maar gelukkig gaat de band een stuk verder dan het nauwgezet reproduceren van de overigens bijzonder smakelijke gitaarmuziek uit dit al weer deels vergeten decennium. Limshasa staat vol met authentiek maar tegelijkertijd hedendaags klinkende rocksongs. Het zijn songs die vol onverwachte wendingen zitten, maar toch ook bijzonder toegankelijk en aangenaam uit de speakers knallen. Er zijn meer bands als Lost Bear, maar de Utrechters zijn wat mij betreft net wat eigenwijzer en onderscheiden zich hierdoor met gemak van de concurrentie. Dit uit zich niet alleen in de instrumentkeuze (naast een trompet schuwt Lost Bear ook onder andere de mondharmonica niet), maar vooral in de wijze waarop de band constant buiten de gebaande paden treedt. De muziek op het deels op de Balkan (dat hoor ik dan weer niet) opgenomen Limshasa klinkt aan de ene kant bekend in de oren, maar zet je toch ook steeds op het verkeerde been. Hierbij kan een toegankelijke rocksong ontaarden in chaos, maar Lost Bear bewandelt gelukkig ook net zo makkelijk de tegengestelde route. Limshasa is mijn eerste kennismaking met de muziek van Lost Bear en ik moet zeggen dat de plaat mijn verwachtingen op alle fronten heeft overtroffen. Ik ga er echter van uit dat de plaat ook zal voldoen aan de veel hogere verwachtingen van de hierboven genoemde bandwatchers, wat de conclusie rechtvaardigt dat Lost Bear zich met haar debuut schaart onder de smaakmakers van de Nederlandse rockmuziek. Een hele knappe plaat van een band waarvan we hopelijk nog veel meer gaan horen. Erwin Zijleman