White Denim - D
White Denim uit Austin, Texas, wist zich met haar debuut Workout Holiday uit 2008 nog niet te onderscheiden, maar kreeg voor het een jaar later verschenen Fits de handen van de critici op elkaar. Fits was inderdaad een buitengewoon fascinerende en overtuigende plaat, die met geen mogelijkheid in een hokje was te proppen. Ik hoorde zelf invloeden uit de garagerock, progrock, psychedelica, funk, avant garde, jazz, Tropicalia, hardrock, postpunk en country, maar dat was nog maar het topje van de ijsberg. Op Fits klonk White Denim als tien verschillende bands naast elkaar, maar toch was het een consistente plaat. Hoe overtref of benader je een briljante plaat als Fits? White Denim kwam vorig jaar al op de proppen met het gratis te downloaden en wat luchtiger en poppier klinkende proefballonnetje Last Day Of Summer, maar voor het echte werk hebben we moeten wachten op D. Sinds Fits is er wel het een en ander veranderd. White Denim is niet langer een trio, maar een kwartet wat de band alleen maar extra slagkracht heeft gegeven, zeker wanneer het gaat om het gitaarwerk. Door het succes van Fits heeft White Denim verder gebruik kunnen maken van een betere studio (de eerste twee platen werden in een oude caravan opgenomen) en lag een wat grootsere productie binnen het bereik. De uitbreiding van de formatie en het hogere budget boden kansen, maar het was ook niet zonder gevaar. De wilde energie van Fits was misschien wel het sterkste wapen van de Texanen en deze energie verlies je eenvoudig in een dure studio, met meer oog voor productie en hier en daar wat strijkers. D laat gelukkig horen dat de zorgen die menigeen had over de nieuwe plaat van White Denim onterecht waren. D klinkt voller en grootser dan Fits, maar het is een minstens even fascinerende plaat waarop gelukkig nog altijd geen concessies worden gedaan. Ook op D springt White Denim van het ene naar het andere genre. Alle invloeden die een rol van betekenis speelden op Fits zijn ook op D weer van de partij, al hebben invloeden uit de country, Southern Rock en psychedelica duidelijk aan terrein gewonnen. Door de heldere productie (overigens door de band zelf gedaan) en de wat toegankelijkere songs is D een wat minder complexe plaat dan Fits, maar lichte kost is het nog altijd niet. White Denim maakt muziek zoals geen enkele andere band die maakt en dat geeft de muziek van de band een vervreemdende uitwerking. Aan de andere kant is de muziek van de Texanen duidelijk geïnspireerd door menige band uit de 60s en 70s, wat de nodige aanknopingspunten biedt. Omdat White Denim de productie van D in eigen hand heeft gehouden blijft de hoeveelheid tierelantijntjes overal binnen de perken en zijn de rauwheid en het avontuur van Fits in tact gebleven. D is hierdoor niet alleen een waardig opvolger van Fits, maar zal door de meeste luisteraars ook worden ervaren als een betere plaat. Gezien de geweldige live-reputatie van de band kan White Denim zich op gaan maken voor een prachtig festival seizoen. Vanwege de torenhoge kwaliteit van D kan men deze missie vol vertrouwen tegemoet zien. Erwin Zijleman
White Denim uit Austin, Texas, wist zich met haar debuut Workout Holiday uit 2008 nog niet te onderscheiden, maar kreeg voor het een jaar later verschenen Fits de handen van de critici op elkaar. Fits was inderdaad een buitengewoon fascinerende en overtuigende plaat, die met geen mogelijkheid in een hokje was te proppen. Ik hoorde zelf invloeden uit de garagerock, progrock, psychedelica, funk, avant garde, jazz, Tropicalia, hardrock, postpunk en country, maar dat was nog maar het topje van de ijsberg. Op Fits klonk White Denim als tien verschillende bands naast elkaar, maar toch was het een consistente plaat. Hoe overtref of benader je een briljante plaat als Fits? White Denim kwam vorig jaar al op de proppen met het gratis te downloaden en wat luchtiger en poppier klinkende proefballonnetje Last Day Of Summer, maar voor het echte werk hebben we moeten wachten op D. Sinds Fits is er wel het een en ander veranderd. White Denim is niet langer een trio, maar een kwartet wat de band alleen maar extra slagkracht heeft gegeven, zeker wanneer het gaat om het gitaarwerk. Door het succes van Fits heeft White Denim verder gebruik kunnen maken van een betere studio (de eerste twee platen werden in een oude caravan opgenomen) en lag een wat grootsere productie binnen het bereik. De uitbreiding van de formatie en het hogere budget boden kansen, maar het was ook niet zonder gevaar. De wilde energie van Fits was misschien wel het sterkste wapen van de Texanen en deze energie verlies je eenvoudig in een dure studio, met meer oog voor productie en hier en daar wat strijkers. D laat gelukkig horen dat de zorgen die menigeen had over de nieuwe plaat van White Denim onterecht waren. D klinkt voller en grootser dan Fits, maar het is een minstens even fascinerende plaat waarop gelukkig nog altijd geen concessies worden gedaan. Ook op D springt White Denim van het ene naar het andere genre. Alle invloeden die een rol van betekenis speelden op Fits zijn ook op D weer van de partij, al hebben invloeden uit de country, Southern Rock en psychedelica duidelijk aan terrein gewonnen. Door de heldere productie (overigens door de band zelf gedaan) en de wat toegankelijkere songs is D een wat minder complexe plaat dan Fits, maar lichte kost is het nog altijd niet. White Denim maakt muziek zoals geen enkele andere band die maakt en dat geeft de muziek van de band een vervreemdende uitwerking. Aan de andere kant is de muziek van de Texanen duidelijk geïnspireerd door menige band uit de 60s en 70s, wat de nodige aanknopingspunten biedt. Omdat White Denim de productie van D in eigen hand heeft gehouden blijft de hoeveelheid tierelantijntjes overal binnen de perken en zijn de rauwheid en het avontuur van Fits in tact gebleven. D is hierdoor niet alleen een waardig opvolger van Fits, maar zal door de meeste luisteraars ook worden ervaren als een betere plaat. Gezien de geweldige live-reputatie van de band kan White Denim zich op gaan maken voor een prachtig festival seizoen. Vanwege de torenhoge kwaliteit van D kan men deze missie vol vertrouwen tegemoet zien. Erwin Zijleman