Brett Dennen - Lover Boy
Met So Much More leverde de Amerikaanse singer-songwriter Brett Dennen een jaar of vijf geleden een hele sterke plaat af. Op So Much More maakte de uit California afkomstige muzikant tijdloze muziek met invloeden uit de folk, pop en rock. Het was muziek die vooral opviel door de aanstekelijke songs en de gloedvolle en geheel eigen wijze waarop Brett Dennen deze songs vertolkte. Brett Dennen werd vergeleken met alles en iedereen, maar de omschrijving “Dylan met een vleugje Billie Holiday” vond ik zelf het meest treffend. Het drie jaar geleden verschenen Hope For The Hopeless was nog wat beter dan So Much More, maar ook met deze plaat brak Brett Dennen helaas geen potten. Dennen’s nieuwe plaat luistert naar de titel Lover Boy; een titel die prachtig contrasteert met het weinig flatteuze portret van de muzikant op de cover. Er zullen niet veel mannen- of vrouwenharten sneller gaan kloppen van Brett Dennen, maar iedereen met een muziekhart moet als een blok gaan vallen voor de nieuwe plaat van de Amerikaan. Lover Boy is nog een stuk aanstekelijker dan de vorige platen van Brett Dennen en bevat een serie popliedjes waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Het zijn popliedjes die een stuk lichtvoetiger zijn dan die op Dennen’s vorige platen, wat mede wordt veroorzaakt door de brede inzet van blazers. Op Lover Boy flirt Brett Dennen opzichtig met pure pop met hier en daar een vleugje Latin, een beetje soul en een Afrikaans tintje. De muziek van Brett Dennen ontleent zijn kracht nog altijd voor een belangrijk deel aan de aangename stem van de Amerikaan en Dennen benut deze stem op Lover Boy nog een stuk beter dan op zijn vorige platen. Hij kan knauwen als Bob Dylan, uithalen als Billie Holiday, een falsetstem opzetten als een willekeurige Bee Gee, verleiden als Jack Johnson en betoveren als Paul Simon. Hiernaast doet Lover Boy ook nog eens denken aan Van Morrison (Brown Eyed Girl), Outkast (Hey Yah!), Bozz Scaggs (Lido Shuffle) en alles er tussenin. Lover Boy van Brett Dennen is een plaat die een regenachtige dag omtovert in een mooie zomerdag en een warme zomerdag voorziet van pure magie. Heel even vond ik het jammer dat Brett Dennen de folkpop van zijn vorige platen heeft verruild voor een geluid dat bijna gemaakt lijkt om populaire Amerikaanse tv-series te voorzien van een muzikale impuls (waarmee Brett Dennen overigens in de voetsporen treedt van zijn evenknie Ron Sexsmith), maar de verleidingskracht van Lover Boy is zo groot dat ik de plaat maar heel even kon weerstaan. Na twee bescheiden pareltjes moet deze glimmende diamant maar worden opgepikt door heel wat liefhebbers van perfecte popmuziek. je krijgt er zeker geen spijt van. Erwin Zijleman
Met So Much More leverde de Amerikaanse singer-songwriter Brett Dennen een jaar of vijf geleden een hele sterke plaat af. Op So Much More maakte de uit California afkomstige muzikant tijdloze muziek met invloeden uit de folk, pop en rock. Het was muziek die vooral opviel door de aanstekelijke songs en de gloedvolle en geheel eigen wijze waarop Brett Dennen deze songs vertolkte. Brett Dennen werd vergeleken met alles en iedereen, maar de omschrijving “Dylan met een vleugje Billie Holiday” vond ik zelf het meest treffend. Het drie jaar geleden verschenen Hope For The Hopeless was nog wat beter dan So Much More, maar ook met deze plaat brak Brett Dennen helaas geen potten. Dennen’s nieuwe plaat luistert naar de titel Lover Boy; een titel die prachtig contrasteert met het weinig flatteuze portret van de muzikant op de cover. Er zullen niet veel mannen- of vrouwenharten sneller gaan kloppen van Brett Dennen, maar iedereen met een muziekhart moet als een blok gaan vallen voor de nieuwe plaat van de Amerikaan. Lover Boy is nog een stuk aanstekelijker dan de vorige platen van Brett Dennen en bevat een serie popliedjes waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Het zijn popliedjes die een stuk lichtvoetiger zijn dan die op Dennen’s vorige platen, wat mede wordt veroorzaakt door de brede inzet van blazers. Op Lover Boy flirt Brett Dennen opzichtig met pure pop met hier en daar een vleugje Latin, een beetje soul en een Afrikaans tintje. De muziek van Brett Dennen ontleent zijn kracht nog altijd voor een belangrijk deel aan de aangename stem van de Amerikaan en Dennen benut deze stem op Lover Boy nog een stuk beter dan op zijn vorige platen. Hij kan knauwen als Bob Dylan, uithalen als Billie Holiday, een falsetstem opzetten als een willekeurige Bee Gee, verleiden als Jack Johnson en betoveren als Paul Simon. Hiernaast doet Lover Boy ook nog eens denken aan Van Morrison (Brown Eyed Girl), Outkast (Hey Yah!), Bozz Scaggs (Lido Shuffle) en alles er tussenin. Lover Boy van Brett Dennen is een plaat die een regenachtige dag omtovert in een mooie zomerdag en een warme zomerdag voorziet van pure magie. Heel even vond ik het jammer dat Brett Dennen de folkpop van zijn vorige platen heeft verruild voor een geluid dat bijna gemaakt lijkt om populaire Amerikaanse tv-series te voorzien van een muzikale impuls (waarmee Brett Dennen overigens in de voetsporen treedt van zijn evenknie Ron Sexsmith), maar de verleidingskracht van Lover Boy is zo groot dat ik de plaat maar heel even kon weerstaan. Na twee bescheiden pareltjes moet deze glimmende diamant maar worden opgepikt door heel wat liefhebbers van perfecte popmuziek. je krijgt er zeker geen spijt van. Erwin Zijleman