The Felice Brothers - Celebration, Florida
De broertjes Felice doken een paar jaar geleden op uit de onherbergzame Catskill Mountains en verbaasden met platen waarop de tijd stil leek te hebben gestaan. Met hun eerste vier platen manifesteerden The Felice Brothers zich als de muzikale erfgenamen van The Band en deden dit ook nog eens zo goed dat de plaat werd omarmd door een grote groep liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Een blik op de cover van de nieuwe plaat van de band doet al vermoeden dat er iets is veranderd. Op de cover dit keer geen mannen met baarden en hoeden, maar kinderen in kitscherige balletpakjes. Het blijft niet bij de cover, want ook in muzikaal opzicht is er veel veranderd. Amerikaanse rootsmuziek uit vervlogen tijden vormt nog altijd de basis van de muziek van The Felice Brothers, maar de songs zijn dit keer een stuk avontuurlijker en uitbundiger en bovendien overgoten met een modern klinkend sausje waarin een belangrijke rol is weggelegd voor elektronica. Ik weet 100% zeker dat lang niet iedereen die de vorige platen van The Felice Brothers heeft gekoesterd uit de voeten zal kunnen met Celebration, Florida, maar ik had zelf eigenlijk maar één luisterbeurt nodig om van deze plaat te houden. Het is in het begin wel even wennen. Waar de fraaie Dylanesque vocalen van Ian Felice het tot dusver moesten doen met een betrekkelijk sober klankenpalet horen we dit keer sprookjesachtige elektronische klanken, flink uitpakkende blazers, hier en daar wat beats en flink wat onverwachte geluiden en effecten. Heel even zat het me in de weg, maar na de vierde track van de plaat, het werkelijk prachtige Oliver Stone, was ik helemaal om. Het blijft soms moeilijk te geloven dat hier dezelfde band aan het werk is als op de vorige platen van The Felice Brothers, zeker wanneer de broertjes Felice flirten met hip hop (!) of synthpop (!!), maar als je open staat voor de nieuwe koers van de band valt er op Celebration, Florida, heel veel moois te ontdekken. Celebration, Florida, is een spannende plaat waarop van alles gebeurt. Er valt zoveel te ontdekken op deze plaat dat je zelfs na vele luisterbeurten horen nog nieuwe dingen hoort en wat mij betreft wordt de plaat alleen maar mooier en indrukwekkender. Na een aantal platen waarop The Felice Brothers hun muzikale helden eerden, gaat de band op Celebration, Florida, helemaal los. Het levert een plaat op die verbaast en misschien zelfs verbijstert, maar uiteindelijk alleen maar betovert en imponeert. Ik ben inmiddels zelf zo onder de indruk van de nieuwe plaat van The Felice Brothers dat ik Celebration, Florida, nu al één van de grote verrassingen van het muziekjaar 2011 durf te noemen. Als de Felice Brothers op hun nieuwe plaat hadden gekozen voor meer van hetzelfde was ik tevreden geweest. Celebration, Florida, lijkt in niets op zijn voorgangers en maakt me zielsgelukkig. Een onbetwist meesterwerk van een band die zich in één klap schaart onder de belangrijkste vernieuwers binnen de Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman
De broertjes Felice doken een paar jaar geleden op uit de onherbergzame Catskill Mountains en verbaasden met platen waarop de tijd stil leek te hebben gestaan. Met hun eerste vier platen manifesteerden The Felice Brothers zich als de muzikale erfgenamen van The Band en deden dit ook nog eens zo goed dat de plaat werd omarmd door een grote groep liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Een blik op de cover van de nieuwe plaat van de band doet al vermoeden dat er iets is veranderd. Op de cover dit keer geen mannen met baarden en hoeden, maar kinderen in kitscherige balletpakjes. Het blijft niet bij de cover, want ook in muzikaal opzicht is er veel veranderd. Amerikaanse rootsmuziek uit vervlogen tijden vormt nog altijd de basis van de muziek van The Felice Brothers, maar de songs zijn dit keer een stuk avontuurlijker en uitbundiger en bovendien overgoten met een modern klinkend sausje waarin een belangrijke rol is weggelegd voor elektronica. Ik weet 100% zeker dat lang niet iedereen die de vorige platen van The Felice Brothers heeft gekoesterd uit de voeten zal kunnen met Celebration, Florida, maar ik had zelf eigenlijk maar één luisterbeurt nodig om van deze plaat te houden. Het is in het begin wel even wennen. Waar de fraaie Dylanesque vocalen van Ian Felice het tot dusver moesten doen met een betrekkelijk sober klankenpalet horen we dit keer sprookjesachtige elektronische klanken, flink uitpakkende blazers, hier en daar wat beats en flink wat onverwachte geluiden en effecten. Heel even zat het me in de weg, maar na de vierde track van de plaat, het werkelijk prachtige Oliver Stone, was ik helemaal om. Het blijft soms moeilijk te geloven dat hier dezelfde band aan het werk is als op de vorige platen van The Felice Brothers, zeker wanneer de broertjes Felice flirten met hip hop (!) of synthpop (!!), maar als je open staat voor de nieuwe koers van de band valt er op Celebration, Florida, heel veel moois te ontdekken. Celebration, Florida, is een spannende plaat waarop van alles gebeurt. Er valt zoveel te ontdekken op deze plaat dat je zelfs na vele luisterbeurten horen nog nieuwe dingen hoort en wat mij betreft wordt de plaat alleen maar mooier en indrukwekkender. Na een aantal platen waarop The Felice Brothers hun muzikale helden eerden, gaat de band op Celebration, Florida, helemaal los. Het levert een plaat op die verbaast en misschien zelfs verbijstert, maar uiteindelijk alleen maar betovert en imponeert. Ik ben inmiddels zelf zo onder de indruk van de nieuwe plaat van The Felice Brothers dat ik Celebration, Florida, nu al één van de grote verrassingen van het muziekjaar 2011 durf te noemen. Als de Felice Brothers op hun nieuwe plaat hadden gekozen voor meer van hetzelfde was ik tevreden geweest. Celebration, Florida, lijkt in niets op zijn voorgangers en maakt me zielsgelukkig. Een onbetwist meesterwerk van een band die zich in één klap schaart onder de belangrijkste vernieuwers binnen de Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman