The Waterboys - In A Special Place
Bij The Waterboys denkt vrijwel iedereen meteen aan de platen die de band halverwege de jaren 80 maakte en dat is niet helemaal onterecht. Ondanks het feit dat The Waterboys ook de afgelopen tien jaar nog een aantal prima platen afleverden, stamt hun beste werk toch uit de periode 1983-1990. Als ik zelf de beste Waterboys plaat moet kiezen, twijfel ik lang tussen This Is The Sea uit 1985 en Fisherman’s Blues uit 1988, maar kies ik uiteindelijk toch voor de eerste. Voor een ieder die er net zo over denkt en bovendien nog niet is uitgekeken op de muziek van de band rond Mike Scott, verscheen vorige maand In A Special Place. De plaat heeft als ondertitel The Piano Demos For This Is The Sea en dat is een vlag die de lading uitstekend dekt. In A Special Place bevat 15 uiterst sobere demo’s van songs, waarvan er uiteindelijk zes op This Is The Sea terecht zouden komen. Hiertussen uiteraard Waterboys klassiekers als The Pan Within, The Whole Of The Moon, Trumpets en Don’t Bang The Drum. De uit begin 1985 stammende demo’s zijn mijlenver verwijderd van de versies die uiteindelijk op de plaat terecht zouden komen. Het grootse geluid dat de band zoveel succes op zou leveren, schittert op In A Special Place nog door afwezigheid. In plaats hiervan hoor je de stem van Mike Scott en blijft de muzikale omlijsting grotendeels beperkt tot een piano en hier en daar een drummachine. Ik ben zeker niet vies van het bij vlagen zelfs wat bombastische geluid van The Waterboys, maar ik moet zeggen dat de sobere en bijzonder intense versies van de grote songs van This Is The Sea ook zeer de moeite waard zijn. Hoewel het op In A Special Place gaat om betrekkelijk ruwe demo’s is de geluidskwaliteit uitstekend te noemen;m de piano klinkt glashelder en Mike Scott lijkt bijna bij je in de kamer te zitten. Bij beluistering van de demo’s vallen meerdere dingen op. Zo komen de van This Is The Sea bekende songs ook heel goed tot hun recht in een ruwe en naakte versie en zingt Mike Scott misschien nog wel beter dan op de plaat. Omdat de versies van de bekende songs op beide platen als dag en nacht van elkaar verschillen en omdat In A Special Place ook nog flink wat tracks bevat die This Is The Sea uiteindelijk niet wisten te halen, heeft In A Special Place absoluut meerwaarde. Zelf vind ik In A Special Place in ieder geval een prachtige aanvulling op het indrukwekkende oeuvre van The Waterboys en een fraaie bonus bij hun beste plaat. Erwin Zijleman
Bij The Waterboys denkt vrijwel iedereen meteen aan de platen die de band halverwege de jaren 80 maakte en dat is niet helemaal onterecht. Ondanks het feit dat The Waterboys ook de afgelopen tien jaar nog een aantal prima platen afleverden, stamt hun beste werk toch uit de periode 1983-1990. Als ik zelf de beste Waterboys plaat moet kiezen, twijfel ik lang tussen This Is The Sea uit 1985 en Fisherman’s Blues uit 1988, maar kies ik uiteindelijk toch voor de eerste. Voor een ieder die er net zo over denkt en bovendien nog niet is uitgekeken op de muziek van de band rond Mike Scott, verscheen vorige maand In A Special Place. De plaat heeft als ondertitel The Piano Demos For This Is The Sea en dat is een vlag die de lading uitstekend dekt. In A Special Place bevat 15 uiterst sobere demo’s van songs, waarvan er uiteindelijk zes op This Is The Sea terecht zouden komen. Hiertussen uiteraard Waterboys klassiekers als The Pan Within, The Whole Of The Moon, Trumpets en Don’t Bang The Drum. De uit begin 1985 stammende demo’s zijn mijlenver verwijderd van de versies die uiteindelijk op de plaat terecht zouden komen. Het grootse geluid dat de band zoveel succes op zou leveren, schittert op In A Special Place nog door afwezigheid. In plaats hiervan hoor je de stem van Mike Scott en blijft de muzikale omlijsting grotendeels beperkt tot een piano en hier en daar een drummachine. Ik ben zeker niet vies van het bij vlagen zelfs wat bombastische geluid van The Waterboys, maar ik moet zeggen dat de sobere en bijzonder intense versies van de grote songs van This Is The Sea ook zeer de moeite waard zijn. Hoewel het op In A Special Place gaat om betrekkelijk ruwe demo’s is de geluidskwaliteit uitstekend te noemen;m de piano klinkt glashelder en Mike Scott lijkt bijna bij je in de kamer te zitten. Bij beluistering van de demo’s vallen meerdere dingen op. Zo komen de van This Is The Sea bekende songs ook heel goed tot hun recht in een ruwe en naakte versie en zingt Mike Scott misschien nog wel beter dan op de plaat. Omdat de versies van de bekende songs op beide platen als dag en nacht van elkaar verschillen en omdat In A Special Place ook nog flink wat tracks bevat die This Is The Sea uiteindelijk niet wisten te halen, heeft In A Special Place absoluut meerwaarde. Zelf vind ik In A Special Place in ieder geval een prachtige aanvulling op het indrukwekkende oeuvre van The Waterboys en een fraaie bonus bij hun beste plaat. Erwin Zijleman