The Drums - Portamento

Iets meer dan een jaar geleden verscheen het titelloze debuut van de Amerikaanse band The Drums. Het was een plaat die uitnodigde tot het strooien met genres (variërend van surfrock, new wave, 50’s rock ’n roll en garagerock) en heel veel namen (variërend van The Ramones, The Cure, Dick Dale, The Beach Boys, The Strokes, The Jesus And Mary Chain en Joy Division), maar het was dankzij een serie volstrekt onweerstaanbare popsongs toch vooral een plaat die moet worden gerekend tot de schaarse memorabele debuten van 2010. We zijn inmiddels een jaar verder en de altijd lastige tweede plaat na een goed ontvangen debuut ligt in de winkel. De tweede van The Drums luistert naar de titel Portamento en doet wat mij betreft geen serieuze poging om nieuwe wegen in te slaan, of het moet het wat intensievere gebruik van synths zijn. Omdat The Drums op Portamento voor een belangrijk deel verder gaan waar het debuut vorig jaar ophield, voorspel ik weinig lovende woorden van de critici, maar dat is wat mij betreft niet terecht. Portamento klinkt misschien niet heel vernieuwend, maar van de meeste songs op de plaat kun je toch alleen maar blij worden. Eerlijk is eerlijk, de meeste songs op de plaat blijven minder goed hangen dan die op het debuut, maar naarmate je ze wat vaker hebt gehoord neemt het aantal dat blijft hangen snel toe, waardoor Portamento alleen maar beter wordt. Door het gebruik van synths en aan The Associates herinnerende doom klinkt Portamento net wat afwisselender dan het debuut en bovendien is het geluid op de plaat een flink stuk beter, zodat van stilstand wat mij betreft geen sprake is. Het geluid van de band leunt nog altijd heel zwaar op muziek uit de jaren 80, maar ik vind The Drums toch net wat leuker dan de meeste van haar soortgenoten. Ook ik heb na eerste beluistering wel even geworsteld met de tweede van The Drums, maar inmiddels weet ik de plaat toch wel te waarderen en deze waardering neemt vooralsnog toe. Vertrouw met betrekking tot Portamento niet al teveel op de critici, maar geef de plaat een aantal kansen. Grote kans dat The Drums ook jou weer in weten te palmen met deze uiteindelijk toch prima tweede plaat. Erwin Zijleman