Marten de Paepe - Boskoop

Er zijn al flink wat platen die zijn vernoemd naar een stad of dorp. Dylan maakte Nashville Skyline, Paul McCartney London Town, Lou Reed New York, Roy Orbison Memphis en zo kan ik nog wel even doorgaan. De Nederlandse singer-songwriter Marten de Paepe koos voor de titel van zijn tweede plaat geen grote metropool of muziekstad van historische betekenis, maar week uit naar een klein dorp in het Groene Hart. Ik ken Boskoop vooral als een wat saai dorp vol boomkwekers, maar vanaf nu is het Zuid-Hollandse dorp voor mij toch vooral verbonden met Marten de Paepe. Met Boskoop heeft Marten de Paepe, die overigens uit Amersfoort komt, een bijzonder knappe plaat afgeleverd. Boskoop is naar verluid geïnspireerd door een optreden in een desolate kas in ... juist, Boskoop, en de muziek van de Paepe’s muzikale helden Nick Drake en Neil Young. Het is een bijzonder stemmige plaat geworden, die wat mij betreft niet direct associaties oproept met de met de koude grond van Boskoop. Marten de Paepe maakt Amerikaans klinkende muziek die steeds weer andere beelden uit het Zuiden van de Verenigde Staten op het netvlies tovert, variërend van een verlaten schuur in de woestijn tot een veranda aan de oevers van de Mississippi. Boskoop is een behoorlijk sobere plaat. In de meeste songs staan het ingetogen gitaarspel van Marten de Paepe en Johan Borger (die eerder dit jaar overigens zelf zeer verdienstelijk debuteerde met het fraaie Sometimes) en de mooie stem van Marten de Paepe centraal. Boskoop is uiterst sober, maar zeker niet saai. De ruimtelijke gitaarlijnen geven de plaat een onderhuidse spanning, die prachtig past bij de sfeer op de plaat en de gevoelige vocalen van Marten de Paepe en winnen alleen maar aan kracht door de slechts spaarzame accenten van de ritmesectie, de pedal steel van Johan Borger, het harmonium van Chantal van der Leest en haar mooie en trefzekere achtergrondvocalen. De songs op Boskoop doen inderdaad wel wat denken aan die van Nick Drake en Neil Young, maar het noemen van wat andere grote singer-songwriters is minstens even treffend. Marten de Paepe maakt op Boskoop tijdloze singer-songwriter muziek, die op zich niet veel toevoegt aan alles wat in dit genre al gemaakt is, maar zijn songs zijn wel zo mooi dat je blijft luisteren en de ene na de andere track je dierbaar wordt. Er verschijnen wekelijks stapels platen van singer-songwriters. Jong of oud, van naam en faam of volstrekt onbekend, afkomstig uit alle uithoeken van de wereld en stevig gepromoot of aangewezen op mond op mond reclame. Marten de Paepe vist daarom met Boskoop in een overvolle vijver, maar als je het mij vraagt heeft hij beet. Boskoop is een hele mooie singer-songwriter plaat van internationale klasse. Zegt het voort. Erwin Zijleman