Vorige week besprak ik de prima tweede plaat van Sonja van Hamel, die voor de productie van deze plaat naast gitarist JB Meijers ook de legendarische Ken Stringfellow (The Posies) had weten te strikken. Precies dezelfde namen kom ik tegen op Light Years Away, de tweede plaat van Dusty Stray. Dusty Stray is het alter ego van Jonathan Brown, een Texaan die Texas vanwege de liefde verruilde voor Europa. Dusty Stray debuteerde twee jaar geleden met Tales Of Misfortune And Woe, een plaat die slechts in kleine kring werd opgepikt, maar een herkansing kreeg toen de Volkskrant de plaat opnam in haar jaarlijstje over 2009. Ik heb het debuut van Dusty Stray toen ook opgepikt en kon alleen maar concluderen dat de Volkskrant het bij het juiste eind had en ik had zitten slapen. Ik had dan ook zeer hoge verwachtingen met betrekking tot de tweede plaat van Dusty Stray, maar Light Years Away maakt deze direct waar. Net als op het debuut maakt Dusty Stray op Light Years Away Amerikaans aandoende muziek, maar in tegenstelling tot het zowel in muzikaal als thematisch opzicht zeer gefocuste Tales Of Misfortune And Woe, is Light Years Away een gevarieerde en wat minder zware plaat. Dusty Stray maakt op Light Years Away singer-songwriter muziek met uiteenlopende invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek. Deze gaan de ene keer terug tot de archieven van Harry Smith of de muziek uit de Appalachen, maar raken ook aan de singer-songwriter muziek uit de L.A. Canyon, de countryrock uit de vroege jaren 70, de muziek van Neil Young, de eerste soloplaat van Paul McCartney of eigentijdse alt-country. Light Years Away bevat flink wat stemmige en ingetogen songs die je meenemen naar zo’n typisch Amerikaanse veranda op een warme zomeravond, maar Jonathan Brown pakt af en toe ook uit met wat stevigere songs waarin het gitaarwerk van Neil Young kaliber is. De wat meer rock georiĆ«nteerde songs liggen erg lekker in het gehoor, maar mijn persoonlijke voorkeur gaat toch uit naar de meer ingetogen songs. Het zijn lome, stemmige en smaakvolle songs die opvallen door de buitengewoon mooie, gevarieerde en trefzekere instrumentatie, de aangename vocalen, de spaarzaam ingezette maar erg mooie vrouwenstem van Jesje De Schepper en de fraaie productie. Light Years Away is een plaat die je onmiddellijk een goed gevoel geeft en aanvoelt als een knisperend haardvuur op een koude winteravond. De ware schoonheid van de songs van Jonathan Brown openbaart zich echter pas wanneer je de plaat meerdere keren hebt gehoord. Ik heb Light Years Away van Dusty Stray inmiddels vele malen gehoord, maar heb het idee dat de plaat nog steeds niet is uitgegroeid. Nederlandse kwaliteitslabels hadden tot dusver vooral patent op de perfecte lenteplaten, maar leveren tegenwoordig prachtmuziek voor alle seizoenen. Light Years Away van Dusty Stray is wat mij betreft een van de betere platen van het moment en dat zegt wat. Heel wat. Ga dat horen. Erwin Zijleman