The Rolling Stones - Some Girls, Deluxe Edition

Some Girls was misschien niet mijn eerste kennismaking met de muziek van The Rolling Stones, maar het was wel de eerste Stones plaat die ik zelf kocht van de zuur verdiende centen van mijn eerste bijbaantje. De beslissing om de plaat in huis te halen werd voor een belangrijk deel getriggered door de opvallende en omstreden LP hoes, maar het duurde niet lang voordat de plaat ook in muzikaal opzicht impact kreeg. In de jaren die volgden zou het rijtje Rolling Stones in mijn platenkast flink uitdijen, maar Some Girls is voor mij altijd een bijzondere Stones plaat gebleven. De in 1978 verschenen plaat is nu opnieuw uitgebracht in een luxe editie met bonusdisc en een extra luxe editie met ook nog een DVD en een boek. Het was even geleden dat ik Some Girls voor het laatste volledig had gehoord, maar direct bij de eerste noten van Miss You viel alles weer op zijn plaats. Ik vind Some Girls nog altijd een van de meest fascinerende Stones platen en dat is veel meer dan jeugdsentiment. Some Girls verscheen in een periode waarin punk en disco de popmuziek domineerden. Een paar jaar eerder waren de Stones nog helden en rebellen, maar na de doorbraak van de punk waren het opeens ouwe lullen die belegen muziek maakten. Het was een klap in het gezicht die veel grote bands niet te boven zouden komen, maar de Stones sloegen met Some Girls nog veel harder terug. Met Some Girls slaagden de Rolling Stones er voor de zoveelste keer in om zich te vernieuwen. Opener Miss You sluit naadloos aan bij de opmars van de discomuziek, terwijl songs als Respectable en Shattered het rockgeluid van de Stones voorzagen van een punky attitude. Some Girls is zeker niet zo constant als de klassiekers die de Stones aan het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 maakten, maar de plaat bevat wat mij betreft meer dan voldoende memorabele tracks, waaronder tot Stones klassiekers uitgegroeide tracks als Miss You en Beast Of Burden, en voldoende vernieuwingsdrang om een plekje tussen de Stones klassiekers te rechtvaardigen. De bij de reissue gevoegde bonusdisc laat horen dat de Stones tijdens de opnamen van Some Girls in een blakende vorm staken. De tracks op de bonusdisc zijn geen van allen zo essentieel als de uitschieters op Some Girls, maar zijn het beluisteren meer dan waard. Het is wat dat betreft verbazingwekkend dat de Stones na Some Girls geen echt memorabele plaat meer zouden maken (Tattoo You uit 1981 wordt door de meeste critici geprezen, maar is wat mij betreft niet meer dan een matig geslaagde poging om het Stones geluid uit de vroege jaren 70 nieuw leven in te blazen), wat verder bijdraagt aan de magie die Some Girls omgeeft. De nieuwe editie van Some Girls is wat mij betreft dan ook verplichte kost voor een ieder die de plaat nog niet kent. Liefhebbers kiezen voor de luxe editie, de echte fan voor de extra luxe editie. De beste optie vind ik dit keer de nieuwe vinyl-versie van Some Girls, want dit is nou typisch zo’n plaat die vanaf LP het beste tot zijn recht komt en niet alleen vanwege de hoes. Erwin Zijleman