Het is bijna niet te geloven, maar het is dit jaar al weer 27 jaar geleden dat het debuut van The Bangles verscheen. All Over The Place was direct ook de beste plaat van het viertal, dat met opvolgers Different Light (1986) en Everything (1988) en wereldhits als Manic Monday, Walk Like An Egyptian, In Your Room en Eternal Flame wist uit te groeien tot de kassuccessen van de jaren 80. Vergeleken met het rauwe en psychedelische powerpop geluid van All Over The Place waren de opvolgers behoorlijk gladjes, maar desondanks wisten The Bangles vele muziekliefhebbers te verleiden, wat voor een belangrijk deel was te danken aan de verleidingskracht van Susanna Hoffs, wiens zwoele vocalen ik persoonlijk ook met geen mogelijkheid kon weerstaan. The Bangles vielen aan het eind van de jaren 80 uit elkaar en keerden in 2003 terug met het nogal teleurstellende Doll Revolution. Met Sweetheart Of The Sun probeert de tot een trio uitgedunde band (naast Susanna Hoffs zijn beide zusjes Peterson nog van de partij) het nu nog eens. Ik had er geen hoge verwachtingen van, maar Sweetheart Of The Sun blijkt een uitstekende en ook nog eens bijzonder aangename plaat. Matthew Sweet, die de plaat produceerde, is er in geslaagd om The Bangles terug te laten keren naar het frisse geluid van hun debuut. Sweetheart Of The Sun is rauwer, steviger en minder gepolijst dan de succesplaten van The Bangles, maar bevat nog altijd popliedjes waarvan je niet alleen heel vrolijk wordt, maar die de zon ook nog eens flink doen schijnen. Susanna Hoffs is inmiddels al aardig op leeftijd, maar klinkt nog even verleidelijk als 25 jaar geleden. Het spetterende, sprankelende en bij vlagen scheurende gitaarwerk van Vicki Peterson, de zuivere harmonieën van het drietal, en de eveneens uitstekende lead vocalen van de Peterson zusjes doen de rest. Sweetheart Of The Sun is veel meer dan een feelgood plaatje van een band die zijn beste tijd al lang gehad heeft. Vrijwel alle songs op de plaat stralen urgentie uit, vallen op door de geïnspireerde wijze waarop muziek wordt gemaakt en doen qua niveau niet onder voor het beste werk van The Bangles. De tijdloze productie van Matthew Sweet tilt de plaat naar een nog wat hoger niveau. Liefhebbers van een frisse en aanstekelijke mix van powerpop, psychedelica en West-Coast pop kunnen als je het mij vraagt met geen mogelijkheid om deze verrassende comeback van The Bangles heen. Veel beter heb ik het in dit genre immers niet gehoord het afgelopen jaar. Vergeet de winter en haal de zomer in huis. Erwin Zijleman