Ben Howard - Every Kingdom

2011 was een mooi jaar voor het singer-songwriter genre. Zo mooi dat ik af en toe bewust wat singer-songwriter platen heb laten liggen om ruimte te maken voor andere genres. Ik ging er tot voor kort van uit dat ik de juiste krenten er wel uit had gepikt, maar nadat ik meerdere malen het advies had gekregen om echt eens naar Every Kingdom van Ben Howard te luisteren, heb ik deze plaat er toch maar eens bij gepakt. Na hooguit een paar minuten was me al duidelijk dat ik het boetekleed aan zal moeten trekken, want Ben Howard is een stuk interessanter dan de meeste mannelijke singer-songwriters die ik het afgelopen jaar heb onthaald als de smaakmakers van 2011. Op Every Kingdom maakt Ben Howard ingetogen singer-songwriter muziek met vooral invloeden uit de folk. Het is muziek die je in eerste instantie mee terug neemt naar de vroege jaren 70. De muziek van Ben Howard ademt de sfeer van de platen van Britse troubadours uit vervlogen tijden en doet afwisselend denken aan de muziek van Nick Drake, Tim Buckley en John Martyn. Wanneer je goed naar Every Kingdom luistert, hoor je echter al snel dat Ben Howard veel meer doet dan slechts het reproduceren van Britse folk uit de vroege jaren 70. Het geluid op Every Kingdom klinkt dankzij subtiele toevoegingen (als complexe percussie en een verdwaalde cello) behoorlijk modern en doet wel wat denken aan de muziek waarmee David Gray een jaar of tien geleden doorbrak en niet alleen omdat de stem van Ben Howard zo nu en dan erg lijkt op die van de Ierse troubadour. De muziek van Ben Howard is wel een stuk spannender dan die van David Gray. Hoewel de meeste songs op de plaat zoals gezegd ingetogen zijn, staan ze bol van de onderhuidse spanning. Deze spanning komt aan de oppervlakte wanneer de percussie aanzwelt en een bijna hypnotiserend karakter krijgt. Ook de songs die het psychedelische tintje moeten ontberen en passen in het hokje Britse folk zijn echter verre van saai. De songs van Ben Howard zijn een stuk complexer en wat minder radiovriendelijk dan die van bijvoorbeeld Ed Sheeran, maar desondanks is Every Kingdom een plaat die niet veel tijd nodig heeft om te overtuigen, ook wanneer je de folk van Nick Drake, Tim Buckley en John Martyn niet met de paplepel ingegoten hebt gekregen. Dankzij zijn geweldige vocalen, het virtuoze akoestische gitaarspel en de enorme hoeveelheid spanning en dynamiek in zijn songs, troeft Ben Howard de eveneens dit jaar opgedoken concurrentie met gemak af. Met Every Kingdom kan Ben Howard zich meten met het beste van soortgenoten als José Gonzalez, Damien Rice en de betreurde Elliott Smith en levert hij bovendien een van de memorabele debuten van 2011 af. Voor een ieder die hem net als ik gemist had is er goed nieuws; de luxe versie van de plaat die onlangs is verschenen bevat naast een bonus DVD ook nog een bonus cd met tracks die niet onder doen voor die op de plaat zelf. Erwin Zijleman