Destroyer - Kaputt

Het oordeel van Pitchfork (http://pitchfork.com) is niet meer zo onomstreden als een paar jaar geleden, toen een goede recensie bij Pitchfork bijna een garantie was voor wereldwijd succes, maar als een plaat de tweede plaats haalt in de Pitchfork jaarlijst over 2011, is dat voor mij nog altijd wel reden genoeg om heel snel te gaan luisteren. Kaputt van Destroyer haalde overigens in meer jaarlijsten een hoge notering, maar op een of andere manier ben ik nooit aan de plaat toe gekomen en dat ondanks het feit dat ik een jaar of vijf geleden zeer enthousiast was over het psychedelische glamrock hoogstandje Destroyer’s Rubies. Ik had om onduidelijke redenen dit keer een hele moeilijke plaat verwacht van Destroyer, maar Kaputt is alles behalve een moeilijke plaat. Het is een pure popplaat die met name citeert uit de soft-rock uit de 70s (inclusief saxofoon, trompet en andere blazers) en de 80s new wave synthpop. Deze invloeden worden gecombineerd met lome en atmosferische synthesizerklanken, prachtige gitaarpartijen, pompende discobassen, voorzichtige beats en warmbloedige man-vrouw vocalen. Bij beluistering van Kaputt moest ik aan van alles en nog wat denken, variërend van Roxy Music, Steely Dan, Prefab Sprout, Icehouse, ABC, Duran Duran, Spandau Ballet, New Order, Sade, The Pet Shop Boys, The Style Council en nog veel en veel meer. De arrangementen en instrumentatie op Kaputt zijn af en toe zo vol en zo zoet dat kitsch op de loer ligt, maar dankzij de eigenzinnigheid van Daniel Bejar (die eerder deel uit maakte van The New Pornographers en Swan Lake en Destroyer eigenlijk in zijn uppie vormt) wordt het uiteindelijk toch nog kunst. De dromerige en honingzoete pop op Kaputt luistert heerlijk weg, maar zit veel knapper in elkaar dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert openbaart zich een indrukwekkend gevarieerd klankentapijt waarop je alleen maar heerlijk kunt wegzweven en wegdromen. Het blijft wonderlijk dat Destroyer juist met deze plaat de lof van de eigenzinnige critici weet te oogsten, maar ik kan er niet zo gek veel op afdingen. Kaputt van Destroyer is een heerlijke plaat vol tijdloze popmuziek en combineert ook nog eens op geheel eigen wijze zeer uiteenlopende invloeden. Het is muziek die de zon laat schijnen en de wereld om ons heen weer een beetje mooier maakt, waardoor Kaputt wat mij betreft als geroepen komt in deze koude, donkere en roerige dagen. En is het ook nog een jaarlijstjesplaat? Ja, wat mij betreft wel. Erwin Zijleman