Soap & Skin - Narrow

De uit Oostenrijk afkomstige Anja Plaschg debuteerde in het voorjaar van 2009 als Soap & Skin met het gitzwarte Lovetune For Vacuum; een plaat vol aardedonkere songs die Plaschg schreef toen ze pas 15 jaar oud was. Toen ik aan het eind van dat jaar de balans opmaakte, bleek het debuut van op dat moment net 20 jaar oude Oostenrijkse voor mij met afstand de meest indrukwekkende plaat van het jaar. Dat legt de lat voor de opvolger, het deze week verschenen Narrow, behoorlijk hoog. Ik heb de plaat inmiddels een week of drie in mijn bezit en had er lange tijd geen eenduidig oordeel over. Narrow klinkt deels immers totaal anders dan zijn voorganger en heeft hierdoor in eerste instantie niet de overweldigende uitwerking die Lovetune For Vacuum wel onmiddellijk had. De plaat opent met het Duitstalige Vater; een pianosong die rustig opent, maar halverwege een behoorlijk dramatische uitbarsting kent en nogal bombastisch eindigt. Anja Plaschg klinkt in deze opener eigenlijk vooral als Nico in haar minst vrolijke jaren en dat is even wennen. Ook de tweede track is bijzonder. Soap & Skin covert hierin op geheel eigen wijze het lichtvoetige Franse hitje Voyage Voyage. Ik kwam hier zelf overigens pas achter toen ze voor de tweede keer bij het refrein was aanbeland, dus verwacht geen lichtvoetig deuntje. Track nummer drie ligt nog veel verder verwijderd van het geluid dat we van Soap & Skin kennen. Deathmental valt op door bijna industrieel klinkende elektronische klanken en percussie en klinkt alsof Anja Plaschg zich laat begeleiden door Einsturzende Neubauten of andere metaalvreters. In de vijf tracks die volgen keren de industriële elektronische klanken nog één keer terug, maar verder ligt Narrow gelukkig redelijk in het verlengde van Lovetune For Vacuum. In deze tracks horen we voornamelijk donkere pianoklanken met hier en daar een strijker en uiteraard de emotievolle vocalen van Anja Plaschg. Het zijn wederom behoorlijk donkere en soms zelfs bijna naargeestige en deprimerende songs, maar het kippenvel is er onmiddellijk. Aan de meer elektronisch getinte songs kan ik nog niet echt wennen, maar de theatrale opener en de opvallende cover beginnen inmiddels flink te groeien. Narrow telt uiteindelijk slechts 8 songs en klokt in totaal nog geen half uur; niet zo gek dus dat hier en daar wordt gesproken over een EP. De vraag of Narrow een waardig opvolger is van Lovetune For Vacuum laat zich hierdoor niet heel makkelijk beantwoorden. Narrow bevat een aantal tracks die al vrij snel onmisbaar blijken te zijn, een aantal groeiers en twee tracks die op zijn minst lef tonen. Alles bij elkaar genomen neig ik dus naar een ja op de bovenstaande vraag, maar uiteindelijk mag iedereen natuurlijk zelf zijn of haar antwoord op de vraag verzinnen. Neem er wel de tijd voor, want anders zou je het op zijn minst intrigerende Narrow van Soap & Skin wel eens te kort kunnen doen. Erwin Zijleman