Liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek geven al jaren hoog op over de muzikale kwaliteiten van de van oorsprong Canadese singer-songwriter Leeroy Stagger en schaarden zijn laatste twee platen tussen de beste rootsplaten van het betreffende jaar. Tussen Leeroy Stagger en mij ontbrak tot voor kort echter op een of andere manier de chemie. Ik hoorde wel dat Leeroy Stagger prima muziek maakte die ook nog eens lekker in het gehoor ligt, maar echt onderscheidend vond ik zijn muziek niet. Lange tijd oordeelde ik hetzelfde over de man’s nieuwe plaat, Radiant Land. Ook Radiant Land klinkt weer erg lekker, is met een stel prima muzikanten gemaakt en bevat een serie songs die absoluut talent verraden, maar een plaat die kan concurreren met het beste in het genre vond ik het wederom niet. Na het lezen van de zoveelste jubelrecensie probeerde ik het een paar dagen geleden toch nog maar eens met Radiant Land en tot mijn verbazing viel het kwartje nu wel. Radiant Land werd in twee verloren dagen opgenomen in Nashville en dat hoor je. De plaat heeft een spontaan en soms wat ruw live-geluid, wat hier en daar ten koste gaat van de perfectie, maar absoluut een positief effect heeft op de dosis energie en gevoel die van de plaat af spat. De plaat opent met een lekkere stevige dosis countryrock, waarvoor Neil Young zich in zijn wildste dagen niet geschaamd zou hebben en die opvalt door heerlijk gitaarwerk en de bijzonder aangename stem van Leeroy Stagger. Radiant Land bevat meer stevige tracks, maar Leeroy Stagger laat zich op zijn nieuwe plaat toch vooral van zijn meer ingetogen kant horen, waarbij hij het beste werk van Ryan Adams meerdere malen naar de kroon steekt. Het blijft lastig om aan te geven wat de muziek van Leeroy Stagger nu zo bijzonder maakt. Radiant Land is zeker geen plaat die weet te vernieuwen en ook geen plaat met songs die direct memorabel zijn, maar op een of andere manier hebben Leeroy Stagger en zijn band je na een tijdje toch te pakken. Het kan alleen maar te maken hebben met de kwaliteit van de muziek van de Canadees en zijn band. Leeroy Stagger’s band zet een uiterst solide geluid neer, dat flink uit de bocht kan vliegen, maar zich ook kan beperken tot smaakvolle accenten. Het is een geluid dat de bijzonder mooie stem van Leeroy Stagger alleen maar krachtiger en indringender maakt. Ook wanneer het gaat om songwriting valt er op Radiant Land veel te genieten. Leeroy Stagger kleurt op het eerste gehoor misschien keurig binnen de lijntjes, maar na een paar keer horen kun je alleen maar concluderen dat hier een vakman aan het werk is die niet alleen in muzikaal opzicht maar ook in tekstueel opzicht weet te imponeren. Lange tijd vond ik alle uiterst positieve aandacht voor Leeroy Stagger maar overdreven, maar ik ben opeens om. Of Leeroy Stagger met zijn vorige twee platen al door wist te dringen tot de crème de la crème van de rootsmuziek durf ik niet te zeggen (ik zal de platen weer eens uit de kast trekken), maar met Radiant Land doet hij dit zeker, waardoor de plaat verplichte kost is voor liefhebbers van het genre. Erwin Zijleman
