Alpinisms, het debuut van School Of Seven Bells, was ruim drie jaar geleden de allereerste krent uit de pop. Op haar debuut maakte de uit voormalig Secret Machines lid Ben Curtis en de zingende tweelingzusjes Claudia and Alejandra Deheza authentiek klinkende en werkelijk wonderschone 80s en 90s dreampop met invloeden uit de shoegaze. Op de twee jaar geleden verschenen opvolger Disconnect From Desire koos de band voor een wat moderner geluid. De tweede plaat van School Of Seven Bells betoverde hierdoor wat minder dan het debuut, maar wist uiteindelijk wel te overtuigen. Op haar derde plaat is School Of Seven Bells door het vertrek van Claudia Deheza gereduceerd tot een duo. Hierdoor moet Ghostory het doen zonder de prachtige harmonieën van de zusjes Deheza; op de vorige twee platen toch één van de sterkste wapens van de band. Toch blijkt ook Ghostory na enige gewenning een zeer aansprekende plaat. Ook op Ghostory put School Of Seven Bells weer uit de archieven van de dreampop en worden subtiele gitaarloopjes en atmosferische elektronische klankentapijten gecombineerd met engelachtige vocalen. Ghostory bestaat zowel in muzikaal als vocaal opzicht uit vele lagen, waardoor de plaat weer beschikt over de toverkracht die het debuut Alpinisms zo bijzonder maakte en Alejandra Dehaza eigenlijk niet eens zo heel erg wordt gemist. Net als zijn voorganger beperkt Ghostory zich niet tot dreampop uit vervlogen tijden, maar flirt de band wederom met invloeden uit de hedendaagse electropop en dance. Hiernaast klinken flink wat invloeden uit de 70s New Wave, 80s synthpop en 90s Madchester door. Ghostory is een conceptplaat over het leven van een meisje en de geesten om haar een. In tekstueel opzicht kan ik er niet zo heel veel mee, maar zoals wel vaker biedt de keuze voor een conceptplaat de mogelijkheid om in muzikaal opzicht alle kanten op te waaien. Ghostory doet dit op bijzonder knappe wijze en weet popsongs die niet zouden misstaan op de dansvloer moeiteloos te verbinden met bijna wereldvreemde dreampop, waardoor Ghostory ondanks de uiteenlopende muzikale wegen verrassend homogeen klinkt. Ghostory is een plaat die uitnodigt tot het noemen van namen (Cocteau Twins, My Bloody Valentine, Lush, Curve, Siouxsie & The Banshees, Depeche Mode, Bat For Lashes, Florence & The Machine) maar uiteindelijk blijven er maar weinig overeind. Ik geef eerlijk toe dat ik bij eerste beluistering terug verlangde naar de fraaie dromerige klanken van Alpinisms, maar hoe vaker ik Ghostory hoor hoe indrukwekkender en mooier de plaat wordt. School Of Seven Bells heeft op deze BLOG vooralsnog een 100% score en daar valt wat mij betreft helemaal niets op af te dingen. Erwin Zijleman
