De uit Portland, Oregon, afkomstige singer-songwriter M. Ward (voluit Matthew Stephen Ward) speelde de afgelopen tien jaar op flink wat platen van bands uit Tucson, Arizona, waaronder Giant Sand en Calexico, maakt(e) deel uit van de "supergroep" Monsters Of Folk en maakte een half dozijn uitstekende maar voornamelijk in kleine kring opgepikte soloplaten (waarvan Transistor Radio uit 2005 en Post-War uit 2006 wat mij betreft de beste zijn). Het bekendst is M. Ward echter van zijn samenwerking met actrice/zangeres Zooey Deschanel met wie hij als She & Him twee geweldige platen (Volume One en Volume Two) en een op zijn minst aardige kerstplaat (A Very She & Him Christmas) maakte. De platen van She & Him waren in tegenstelling tot zijn soloplaten bijzonder toegankelijk en leverden ook nog eens het succes op dat zijn solowerk meestal moest ontberen. Een ieder die op basis van dit succes had verwacht dat M. Ward ook solo met wat toegankelijkere muziek op de proppen zou komen, komt echter bedrogen uit. Op een enkele uitzondering na (met de samen met Zooey Deschanel gemaakte kauwgomballenpop van Sweetheart als meest aansprekende voorbeeld) is ook A Wasteland Companion gelukkig weer een echte M. Ward plaat geworden. Dat betekent direct dat ook A Wasteland Companion weer geen makkelijke plaat is geworden. M. Ward kan venijnig uit de hoek komen met wat stekelige songs, maar kan ook volledig in zijn schulp kruipen en op de proppen komen met bijna verstilde songs. Het zijn de songs die we kennen van zijn vorige platen, al blijft M. Ward ook op A Wasteland Companion weer zijn grenzen verleggen. Het succes van She & Him heeft M. Ward niet veranderd, maar biedt hem wel nieuwe mogelijkheden. Zo duiken op A Wasteland Companion flink wat muzikanten van naam en faam op, onder wie naast oude getrouwen Howe Gelbe en de al eerder genoemde Zooey Deschanel leden van onder andere Bright Eyes, Sonic Youth, Dr. Dog en Devotchka en topproducer John Parish (bekend van onder andere PJ Harvey). Ondanks het grote aantal muzikanten (18) dat op de plaat is te horen en het brede scala aan instrumenten dat uit de kast is getrokken, is A Wasteland Companion voor een groot deel een uiterst sobere plaat, waarop M. Ward's getokkel op de gitaar en zijn mooie warme maar ook wat rasperige stem het geluid voor een belangrijk deel bepalen. M. Ward is nog altijd een muzikale duizendpoot die put uit 50 jaar muziekgeschiedenis en hier vervolgens op bijzondere wijze zijn eigen dingen mee doet. Net als bij alle andere platen van M. Ward wil het kwartje bij mij nog niet altijd vallen, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat dit op zeer korte termijn gaat gebeuren. Iedereen heeft wel een lijstje met muzikanten die eigenlijk geen slechte plaat kunnen maken. M. Ward staat bij mij al een jaar of tien op dit lijstje en stelt me ook met A Wasteland Companion weer niet teleur. Erwin Zijleman
