Ik heb inmiddels al een jaar of 15 een enorm zwak voor de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Dar Williams. Dorothy Snowden Williams debuteerde al weer 19 jaar geleden met de uiterst ingetogen folkplaat The Honesty Room, maar brak pas een paar jaar later echt door. Dankzij het succes van de Lillith Fair concertreeks in de VS (een reeks concerten met alleen maar vrouwelijke artiesten georganiseerd door de Canadese singer-songwriter Sarah McLachlan) werd vooral het in 1997 verschenen End Of The Summer in brede kring opgepikt. Het vergeleken met haar eerste twee platen veel voller klinkende en meer pop-georiënteerde End Of The Summer is nog altijd de beste plaat van Dar Williams, maar ook tussen de zes platen die nadien verschenen zit heel veel moois. Het deze maand verschenen In The Time Of Gods is al weer de tiende plaat van Dar Williams en het is net als al zijn voorgangers een hele mooie. De muziek van de singer-songwriter uit Northampton, Massachusetts, is nog altijd lastig in een hokje te duwen. De muziek van Dar Williams is flink beïnvloed door de folky protestsongs uit de jaren 60, maar ze is ook niet vies van eigentijdse popmuziek, wat haar songs een bijzonder eigen geluid geeft. In The Time Of Gods bevat net wat minder popinvloeden dan de vorige platen van Dar Williams en zal daarom wat minder makkelijk in de smaak vallen bij een ieder die haar muziek niet kent. Dat ligt deels aan haar emotievolle, expressieve en hierdoor wat onvaste stem, maar ook aan de verhalen die Dar Williams in haar songs vertelt moet je in het begin zeker even wennen. Ook op In The Time Of Gods is Dar Williams af en toe weer een ware spraakwaterval die fictie en persoonlijke ontboezemingen combineert met maatschappijkritische teksten en dit keer ook nog eens aan de haal gaat met de Griekse mythologie. De bijzondere teksten en opvallende vocalen worden gecombineerd met een smaakvolle instrumentatie, waarin meer traditionele invloeden hand in hand gaan met eigentijdse klanken. Ondanks het feit dat de popinvloeden wat aan terrein hebben verloren, wijkt In The Time Of Gods niet zo heel veel af van de vorige platen van Dar Williams. De Amerikaanse maakt nog altijd eigenzinnige, smaakvolle en lekker in het gehoor liggende luisterliedjes die makkelijk weten te overtuigen. Het zijn ambachtelijk gemaakte popliedjes die buiten de gebaande paden durven te treden, wat respect afdwingt. Mijn grote angst is dat In The Time Of Gods door liefhebbers van coffeehouse folk als teveel pop zal worden ervaren, terwijl liefhebbers van folkpop de muziek op de plaat mogelijk te traditioneel vinden. In The Time Of Gods is hierdoor, net als zijn voorgangers, een plaat die makkelijk tussen wal en schip valt, maar dat zou gezien de hoge kwaliteit van de tiende plaat van Dar Williams doodzonde zijn. Na zoveel goede platen is Dar Williams toe aan een groter in plaats van een kleiner publiek. Mij heeft ze in ieder geval weer weten te overtuigen. Erwin Zijleman
