De Zweedse singer-songwriter Anna Ternheim maakt inmiddels een jaar of tien muziek. In eerste instantie vertolkte ze haar songs uitsluitend in het Zweeds, maar sinds ze is overgestapt op het Engels (haar eerste Engelstalige plaat verscheen in 2006) weet ze ook buiten de Zweedse landsgrenzen de aandacht te trekken. Ik was persoonlijk zeer gecharmeerd van haar vorige drie platen, waarop Anna Ternheim lome en zwoele folkpop maakte, die zich ergens tussen die van Dido, Beth Orton en landgenote Sophie Zelmani bevond. De toegankelijke folkpop van Anna Ternheim werd met name op de eerste platen van Anna Ternheim (of de bonus-discs bij deze platen) geflankeerd door uiterst sober klinkende folksongs, maar op haar laatste plaat, het uit 2008 stammende Leaving On A Mayday, sloeg de balans door in de richting van de (Scandinavische) pop. Leaving On A Mayday werd hierdoor wat minder enthousiast ontvangen dan zijn voorgangers, al had de plaat als je het mij vraagt heel wat te bieden (ook voor de liefhebbers van de wat meer ingetogen songs van Anna Ternheim en zeker bij aanschaf van de luxe versie plus bonus-disc). Op het vorig jaar al eens verschenen, maar destijds nauwelijks opgemerkte, The Night Visitor neemt Anna Ternheim meer afstand van de uitbundigere pop van Leaving On A Mayday en schuift ze op in de richting van de Amerikaanse rootsmuziek. The Night Visitor wist Nederland tot dusver nauwelijks te bereiken, maar krijgt nu gelukkig een nieuwe kans. Die kans moeten we met beide handen aangrijpen, want The Night Visitor is een mooie en stemmige plaat die zeker aandacht verdient. Op The Night Visitor werkt Anna Ternheim nauw samen met de Amerikaanse muzikant Matt Sweeney. Sweeney maakte deel uit van bands als Guided By Voices, Chavez en Zwan, maar is de afgelopen jaren vooral bekend als rechterhand van Will Oldham en werkte hiernaast met onder andere Cat Power. Sweeney haalde Anna Ternheim naar Nashville, waar hij de zwoele en Scandinavische klanken van de Zweedse singer-songwriter voorzag van een subtiel en stemmig country(-noir) laagje. Ondanks de sterk afwijkende instrumentatie en productie verschilt The Night Visitor niet eens zo heel erg van de vorige platen van Anna Ternheim. Ook op The Night Visitor betovert Anne Ternheim met zwoele vocalen en heeft ze dankzij haar Zweedse tongval een duidelijk eigen geluid. Waar de vorige plaat van Anna Ternheim het zonlicht eenvoudig kon weerstaan, is The Night Visitor een plaat die zich vooral in de kleine uurtjes laat gelden. De meeste songs op de plaat slepen zich in een laag tempo voort en moeten het naast de uiterst sobere instrumentatie vooral hebben van de mooie stem van Anna Ternheim. Zeker wanneer de plaat niet al teveel wordt overstemd door andere geluiden, slaagt de Zweedse er in om je te verleiden met haar zwoele klanken en houdt ze de aandacht vervolgens moeiteloos vast. Als liefhebber van de vorige platen van Anna Ternheim was ik heel snel om, maar ook liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek en liefhebbers van Scandinavische ijsprinsessen, adviseer ik om deze mooie en sfeervolle plaat er eens bij te pakken. Bij voorkeur wanneer de zon onder is en bijna iedereen slaapt. Juist dan komt deze nachtelijke bezoekster immers uitstekend tot haar recht. Erwin Zijleman
