Het uit New York afkomstige Grizzly Bear behoorde enkele jaren tot de vooral op de alternatieve muzieksites bejubelde cultbands, maar wist met het in 2009 verschenen Veckatimest verrassend een breed publiek te bereiken. Dat brede publiek gaat de band moeiteloos vasthouden met haar nieuwe plaat Shields, want Shields is een grootse plaat. Ondanks het succes van Veckatimest is de muziek van Grizzly Bear gelukkig lekker ongrijpbaar gebleven. Dat blijkt al uit de recensies die tot dusver over de plaat zijn verschenen. In het ene helft van deze recensies wordt Shields de meest toegankelijke plaat van de band uit Brooklyn genoemd, terwijl de andere helft Grizzly Bear prijst voor haar juist weer wat experimentelere geluid. Dat Shields een lastig te recenseren plaat is blijkt ook uit de recensie die de BBC over de plaat heeft geplaatst. In deze recensie wordt Shields vergeleken met de muziek van The Beach Boys, Gary Glitter, Supertramp, Burt Bacharach en Talk Talk. Als ik zelf namen moet noemen kom ik er ook niet uit, maar op deze namen zou ik niet snel komen. Het latere werk van Talk Talk biedt zeker aanknopingspunten, maar hiernaast hoor ik vooral iets van Radiohead, The Beatles, Neil Young en Mercury Rev, maar ook wel iets van de progrock die ik in een heel ver verleden op de juiste waarde wist te schatten. Wat mij vooral opvalt is het toegankelijke, heldere en betrekkelijk sobere geluid van Grizzly Bear op Shields. De band trekt niet langer alles op hetzelfde moment uit de kast, waardoor de plaat een toegankelijkere indruk maakt dan zijn voorgangers. Dat is voor een belangrijk deel schijn, want Grizzly Bear springt nog altijd graag van de hak op de tak en zet de luisteraar ondanks het wat toegankelijkere geluid vaker op het verkeerde been dan Lionel Messi in eenzelfde aantal minuten bij zijn tegenstanders lukt. Wat Shields uiteindelijk zo’n knappe plaat maakt is de balans die Grizzly Bear heeft gevonden tussen wandeling binnen de gebaande paden van de Amerikaanse popmuziek en de uitstapjes buiten deze paden. Shields is absoluut een plaat die vermaakt en betovert, maar het is ook een plaat die je steeds weer weet te verrassen. Ik heb Shields inmiddels vele malen gehoord en koester een aantal van de songs, maar de plaat bevat minstens net zoveel songs die ik nog steeds niet helemaal kan bevatten en die me nog steeds nieuwe dingen laten horen (waarbij ik heel af en toe iets begin te begrijpen van de namen die de BBC heeft genoemd). Grizzly Bear laat op Shields horen dat het mogelijk is om avontuurlijke muziek te maken voor een breed publiek en laat bovendien horen dat experiment en popsongs met een kop en een staart prima samen gaan. Het is een plaat die me uiteindelijk vooral doet denken aan Deserter’s Song van Mercury Rev en The Bends van Radiohead; ook allebei platen die tijdloze popmuziek wisten te combineren met lef en avontuur. Shields krijgt tot dusver niet zoveel aandacht als Veckatimest, maar behoort absoluut tot de interessantste platen die dit jaar zijn verschenen. Grootse plaat van een unieke band. Erwin Zijleman
