Het is een fraai en bijzonder omvangrijk oeuvre dat de Amerikaanse band Six Organs Of Admittance inmiddels op haar naam heeft staan. De band rond voorman Ben Chasny (die ook nog deel uit maakte van een aantal andere bands, waaronder de cultband Comets On Fire) leverde in 14 jaar inmiddels 16 platen af, die vrijwel zonder uitzondering zeer de moeite waard zijn. Het zijn platen waarop Six Organs Admittance vaker van stijl veranderde dan een normaal mens van ondergoed. De band begon ooit met snoeiharde drones en psychedelische jams, maar ging later net zo makkelijk aan de slag met folk, post-rock, space rock of avant garde. Op het onlangs verschenen Ascent (de opvolger schijnt al weer in aantocht te zijn) domineert het stevige gitaarwerk voor de afwisseling weer eens. De plaat bevat een aantal lange tracks die voornamelijk in het hokje psychedelische spacerock vallen. Dat betekent dat je direct in de openingstrack wordt geconfronteerd met een gierende gitaarsolo die zo’n 5 minuten aan houdt. Ook in de tracks die volgen domineren de gitaren, al gaan ze niet altijd even hard te keer. Six Organs Of Admittance is op Ascent ook niet vies van bedwelmende psychedelische tracks en ook deze missen hun uitwerking niet. Ascent bevat vooral muziek die herinnert aan vervlogen tijden en beelden van hoge torens Marshall versterkers en vloeistofdia’s op het netvlies tovert. Daar moet je van houden, maar als je er van houdt valt er op Ascent verschrikkelijk veel te genieten. Ik moet bij deze plaat van Six Organs Of Admittance aan van alles denken, maar geen enkele vergelijking houdt heel lang stand. Ascent klinkt misschien nog wel het meest als The Doors die voor de afwisseling zijn aangevuld met The Crazy Horse en Jimi Hendrix en zich vergrijpen aan het vroege werk van Pink Floyd. Voor wat het waard is. Je zult op Ascent tevergeefs zoeken naar popsongs met een kop en een staart, maar krijgt in plaats hiervan een fascinerende en enerverende luistertrip voorgeschoteld waarin invloeden uit de 60s en 70s domineren, maar niet alleen de dienst uit maken. Deze luistertrip heeft zo af en toe een bijna bedwelmende uitwerking, maar het grootste deel van de tijd zit je toch op het puntje van je stoel. In eerste instantie genoot ik vooral van het wat stevige werk, maar inmiddels beginnen ook de wat meer ingetogen en dromerige songs aan een indrukwekkend groeiproces. Six Organs Of Admittance is al 14 jaar een volstrekt unieke band. Ascent is inmiddels de 16e volkomen unieke plaat van deze band. Voor de liefhebber dat wel. Erwin Zijleman
