O wat een heerlijke cd is dit. Direct bij de eerste gitaarklanken op het debuut van Allah-Las was ik fan en het wordt vervolgens alleen maar lekkerder en lekkerder. Allah-Las is een band uit Los Angeles en schaamt zich zeker niet voor haar afkomst. Het titelloze debuut van de band staat vol met muziek die rijkelijk citeert uit de archieven van de Californische psychedelische muziek uit de jaren 60. De muziek van Allah-Las zit vol zonnestralen, maar heeft af en toe ook een rauw randje. Bands als The Animals, The Byrds en vooral Love hebben flink wat invloed gehad op het geluid van Allah-Las, maar de band is ook niet vies van een vleugje garagerock. Het debuut van Allah-Las werd geproduceerd door niemand minder dan Nick Waterhouse, die zelf één van de beste retro soulplaten van het jaar uitbracht, maar ook precies weet hoe de psychedelische muziek van weleer moet klinken. Toch is Allah-Las meer dan de zoveelste band die de "summer of love" nieuw leven in probeert te blazen. Het debuut van de band klinkt bij vlagen heerlijk retro, maar weet de jaren 60 uiteindelijk wel te ontstijgen. Hier en daar klinkt het zelfs wel wat als R.E.M. in haar beste dagen, al wordt het Californische sausje nooit weggelaten. Je kunt eindeloos blijven zeuren over de muziek van bands als Allah-Las. Kopiëren ze schaamteloos muziek uit een ver verleden of voegen ze ook nog wat toe? Het is een vraag die ik nog steeds niet goed kan beantwoorden. Het debuut van Allah-Las had volgens mij ook in de jaren 60 kunnen worden gemaakt, al verwerkt de band ook invloeden die destijds niet werden verwerkt. Ik vind het ook niet zo heel interessant. Allah-Las maakt muziek waarvan ik heel erg vrolijk wordt. Met name de gitaarloopjes zijn zo onweerstaanbaar lekker dat het buiten opeens tien graden warmer is en alle wolken zijn verdreven. Wanneer de band ook nog met een Braziliaans tintje op de proppen komt is het opeens zomer. Ik word niet alleen vrolijk van de muziek van Allah-Las maar ben ook onder de indruk van de kwaliteit van hun songs. Het debuut van de Amerikanen staat vol met popliedjes die je bij eerste beluistering al jaren lijkt te kennen en een flink deel van deze popliedjes blijft bijzonder aangenaam hangen. Stop de cd van Allah-Las even in de cd speler en je bent even in een andere tijd en een andere wereld. Het is een wereld vol kleuren waar de zon altijd schijnt en waar je niet veel meer hoeft te doen dan lekker wegdromen. Als een band met haar muziek dit effect op mij weet te hebben, heeft deze band wat mij betreft een goede plaat gemaakt. Allah-Las heeft een hele goede plaat gemaakt en hij wordt eigenlijk alleen maar leuker. Waarschijnlijk wordt de cd niet vernieuwend genoeg gevonden voor de jaarlijstjes, maar in het lijstje met de feelgood platen van 2012 moet het debuut van Allah-Las heel erg hoog gaan scoren. Heerlijk. Erwin Zijleman
