The Soft Pack uit San Diego tekende twee jaar geleden voor een van de leukste platen van het jaar. De naar een seksspeeltje vernoemde band verraste met frisse en energieke popliedjes die zich lieten beïnvloeden door meerdere genres (ik noemde destijds onder andere punk, garagerock, powerpop, surf, indierock, new wave, grunge en postpunk) en deden denken aan zeer uiteenlopende bands (destijds hoorde ik in ieder geval iets van The Modern Lovers, Television, The Feelies, Buzzcocks, R.E.M., The Replacements, Weezer, Joy Division, The Ramones, The Strokes en The Velvet Underground). Inmiddels zijn we ruim tweeënhalf jaar verder en is eindelijk de opvolger van het titelloze debuut van The Soft Pack verschenen. Strapped had wat mij betreft een kopie mogen zijn van het nog altijd bijzonder aanstekelijke en verfrissende debuut, maar The Soft Pack dacht daar kennelijk anders over en heeft op haar tweede plaat gekozen voor een nog origineler en veelzijdiger geluid. Nieuw in het geluid van The Soft Pack zijn de bijdragen van saxofoon en hiernaast hebben keyboards aan terrein gewonnen. Verder ligt het tempo wat lager dan op het debuut en kunnen funk, zonnige gitaarpop en psychedelica worden toegevoegd aan het al zo brede stijlenpallet dat The Soft Pack voor haar muziek gebruikt. The Soft Pack schiet hier en daar iets door in de richting van 70s en 80s new wave, maar gelukkig heeft de band ook alle invloeden en inspiratiebronnen die zo belangrijk waren op het debuut in ere gehouden. Strapped mist misschien het schokeffect van zijn voorganger, maar is uiteindelijk toch een betere plaat. De songs van The Soft Pack zijn beter uitgewerkt, maar zijn nog even fris en aanstekelijk als op het debuut. Het lagere tempo op de plaat is misschien iets ten koste gegaan van het energieniveau, maar The Soft Pack maakt nog altijd enerverende muziek die bol staat van de dynamiek. Door het grote aantal stijlen en invloeden springt ook Strapped weer van de hak op de tak, maar op een of andere manier draagt dit alleen maar bij aan het luisterplezier. In eerste instantie waren de wat rauwere songs die in het verlengde liggen van de songs op het debuut bij mij favoriet, maar inmiddels hebben alle twaalf songs op de plaat me weten te overtuigen en ondertussen groeit Strapped maar door. The Soft Pack leverde ruim tweeënhalf jaar geleden een debuut af van een niveau dat het opnemen van de tweede plaat een lastige exercitie maakt, maar weet met Strapped wederom zeer te overtuigen. Het titelloze debuut zorgde in 2010 voor een vroege start van de lente. Strapped moet het begin worden van een prachtige nazomer. Daar merk je vandaag nog niet al te veel van, maar stop het aangename, veelzijdige en avontuurlijke Strapped in de cd speler en de zonnestralen komen vanzelf. Heerlijke plaat. Erwin Zijleman
