Boem, raak, knock-out en in katzwijm. Het gebeurt me niet zo heel vaak dat ik al na een paar noten volledig ben gegrepen door een plaat en dat ik na hooguit twee tracks al weet dat dit nog heel lang één van mijn favoriete platen zal blijven, maar gelukkig komt het nog steeds voor. Het is het al een paar maanden geleden verschenen Deer Creek Canyon van de Amerikaanse singer-songwriter Sera Cahoone dat me onlangs zo stevig te grazen heeft genomen en nog altijd in een wurggreep houdt. Deer Creek Canyon is niet mijn eerste kennismaking met de muziek van Sera Cahoone. Een jaar of vier geleden bracht ze het fraaie Only As The Day Is Long uit; een plaat die voor een belangrijk deel hetzelfde recept volgt als Deer Creek Canyon, maar de enorme impact van de nieuwe plaat mist. De dochter van een dynamietverkoper uit Colorado is misschien ook nog wel bekend als lid van de zwaar onderschatte band Carissa’s Wierd en speelde bovendien een blauwe maandag als drummer in Band Of Horses. Het valt allemaal in het niet bij hetgeen dat ze presteert op Deer Creek Canyon. Wat vind ik nu precies zo mooi en indrukwekkend aan Deer Creek Canyon van Sera Cahoone? Het is niets eens zo makkelijk uit te leggen. Deer Creek Canyon bevat intieme popliedjes met vooral invloeden uit de folk en de country. De instrumentatie is grotendeels akoestisch en wordt bepaald door akoestische gitaar met hier en daar wat accenten van een pedal steel of een viool. Sera Cahoone beschikt over een warm en doorleefd stemgeluid dat me afwisselend doet denken aan Cat Power en Neko Case en heeft een voorkeur voor ietwat droevige liefdesliedjes. Ik moet toegeven dat dit allemaal nog niet heel opzienbarend is, maar toch doet Deer Creek Canyon me veel meer dan vergelijkbare platen. Ik heb al veel vaker dit soort melancholische liefdesliedjes gehoord, maar als Sera Cahoone ze zingt leef ik met haar mee. De stem van de Amerikaanse is niet heel bijzonder, maar heeft iets warms en breekbaars, waardoor de impact van haar muziek groot is. Ook de instrumentatie op Deer Creek Canyon baart niet direct opzien, maar blijkt alk snel van een enorme schoonheid. Sera Cahoone is niet vies van toegankelijk klinkende songs, maar rond de vol klinkende akoestische gitaren zit een enorme leegte, die slechts incidenteel wordt opgevuld door hemeltergend mooie pedal steel bijdragen en bijna net zo fraaie bijdragen van een viool. Omdat alle onderdelen van Deer Creek Canyon elkaar versterken heeft Sera Cahoone met bescheiden middelen een plaat gemaakt die me onmiddellijk dierbaar was en inmiddels nog vele malen dierbaarder is. Ik kan nog wat superlatieven uit de kast trekken, maar het is verstandiger om gewoon zelf naar deze plaat te gaan luisteren. Zelf heb ik de plaat ook maar weer eens opgezet en hij is weer beter dan de vorige keer. Ik zit nog te zweten op mijn jaarlijstje voor 2012, maar over Deer Creek Canyon van Sera Cahoone twijfel ik geen seconde meer. Wat een geweldige plaat! Erwin Zijleman
