Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away

Push The Sky Away is de eerste plaat van Nick Cave & The Bad Seeds sinds het al weer bijna vijf jaar oude Dig, Lazarus, Dig!!!. Desondanks viel er voor de liefhebber van de muziek van de Australiër de afgelopen jaren voldoende te genieten. Naast een aantal fraaie reissues en een uit drie cd’s bestaand pakket met B-kantjes en rariteiten, verscheen de tweede cd van Grinderman en een met Warren Ellis gemaakte filmsoundtrack. Zowel op Dig, Lazarus, Dig!!! als op de tweede cd van Grinderman trok Nick Cave stevig van leer, maar Push The Sky Away is een oase van rust. Dat heeft voor een deel te maken met het vertrek van Mick Harvey uit The Bad Seeds. De overstuurde gitaren zijn door dit vertrek vrijwel verdwenen uit het geluid van The Bad Seeds en deze leegte is op Push The Sky Away maar zeer ten dele ingevuld. Keyboards en piano, diepe bassen en de viool van Warren Ellis bepalen het geluid op de plaat, die qua stijl dicht tegen het werk van Leonard Cohen of een band als Tindersticks aanschurkt. Dat ik de plaat ook wel wat vind lijken op de muziek die Bryan Ferry solo en met Roxy Music maakte moet misschien niet al te serieus genomen worden (maar ik hoor zelf het steeds duidelijker, met hier en daar nog een vleugje Bowie ook). Met name door de stem blijft het typische Nick Cave geluid echter wel behouden. Ook voor Push The Sky Away schreef Nick Cave zijn teksten weer op bijna ambachtelijke wijze en dit levert een aantal boeiende verhalen op, waarin Nick Cave net zo makkelijk filosofeert over Wikipedia of fantaseert over Miley Cyrus. Push The Sky Away is op zich geen hele zware plaat, maar het is wel een plaat die zich voor een belangrijk deel in het donker afspeelt, zeker wanneer The Bad Seeds een stemmig of zelfs dreigend geluid neerzetten. Wanneer ik de plaat moet vergeleken met een andere plaat uit het inmiddels redelijk omvangrijke oeuvre van Nick Cave, kom ik met name bij het ook vrij ingetogen The Boatman’s Call uit, maar helemaal vergelijkbaar zijn de platen niet. Push The Sky Away is voor Nick Cave begrippen een behoorlijk toegankelijke plaat. Het is bovendien een plaat die zijn geheimen vrij makkelijk lijkt prijs te geven, maar dat valt in de praktijk toch tegen. Ik vond Push The Sky Away in eerste instantie een mooie maar geen hele bijzondere plaat, maar inmiddels telt de plaat toch steeds meer tracks die in de buitencategorie vallen. Push The Sky Away is voor Nick Cave begrippen nogal netjes geproduceerd en gearrangeerd en persoonlijk vind ik dit wel bij hem passen. Een ieder die Nick Cave bij voorkeur wat minder ingetogen aan het werk hoort, zal mogelijk wat teleurgesteld zijn door de nieuwe plaat, maar muziekliefhebbers die zijn muziek tot dusver wat te rauw vonden kunnen er waarschijnlijk uitstekend mee uit de voeten. Mijn dringende advies: oordeel vooral niet te snel; Push The Sky Away wordt na de eerste luisterbeurten immers alleen maar mooier en schaart zich al snel onder de meest indrukwekkende releases van het moment. Erwin Zijleman